PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 69

"We've been trying to kill you since then, Jeanshe," paninimula nito, habang ang baril niya'y nakatotok parin sa gawi ko, na tila ba'y naghihintay nalang siya ng pagkakataong mapatay ako.

"What are you talking about?" I asked coriously, reffering to the thing that he said a while ago. The thing which made my heart thumb fast as a question ache in my head.  Like what the fuck? Did he just mean that ilang beses na nila akong pinagtangkaang patayin?

"Since then, nong nag-aaral ka pa, ilang beses ka na naming pinagtangkaang patayin, Jeanshe but we can't...We can't kill you," he answered which made me wonder kung bakit and at the same time angry.

Angry, dahil sa kaisipang ganon pala talaga sila ka hangal na makita akong patay na. Atsaka isa pa, kaya pala hindi rin ako pinababayaan noon ng disgrasya, dahil sakanila. Kaya pala ilang beses ko ng muntikang ma meet si kamatayan dahil sakanila. Akala ko disgrasya lang ang mga nangyari noong nag-aaral ako, akala ko disgrasya lang yong nahulog ako sa hagdanan, 'yong natamaan ako ng baseball sa ulo ko, 'yong nasabugan ako sa laboratory habang nag e-experiment kami, 'yong ilang oras akong na stock sa elevator dahil sa ginawa nilang pagsira dito atsaka 'yong muntikan ko ng pagkamatay dahil sa muntikan na akong masagasaan ng isang humaharorot na sports car habang naglalakad ako sa tabi nong gate ng school namin, akala ko ang lahat ng iyon ay disgrasya lang, na gawa gawa lang ng mga illuminati, na ang lahat ng iyon ay nagkataon lang, pero mukhang nagkakamali lang pala ako... Mukhang nagkakamali lang pala ako sa mga inaakala ko, dahil sa mga sinabi niya---dahil sa mga ibinulgar niyang mga kalokohan nila noon habang nag-aaral palang kami. Ang lahat lang pala na iyon, ay sinadya....sinadya at hindi nagkataon lang.

"Why? Why Jose? Why you can't kill me?" Sunod sunod kong tanong dito, maraming mga katanongan ang gusto kong itanong sakanya, kabilang na doon ay ang kung bakit nila ginagawa sa akin ang mga iyon? Kung paano nila plinaplano ang pagtangkang pagpatay sa akin, kung paano nila napapalabas ang lahat ng iyon na disgrasya lang kahit ang totoo'y hindi naman pala talaga. Gustong gusto kong itanong sakanya ang mga katagang iyon, pero tanging ang pagtatanong lang kung bakit hindi nila ako magawang patayim ang tanging naitanong ko. Dahil iyon ang mga katagang unang naibigkas ko.

I heard him sighed bago dinahan dahan sa pagbaba ang hawak hawak na baril, ibinaba ko naman ang baril na hawak hawak ko. "Why?" he asked sarcastically, "Dahil alam namin na kapag pinatay ka namin ng walang pahintulot galing kay Tito Vildamir, ay may isang parusa ang maghihintay sa amin, ang parusang kung saa'y hinding hindi namin gustong makamtam,"

"Ano ang parusang tinutukoy mo?" I asked coriously.

Ano ang parusa na tinutukoy niya? At bakit sinabi niya na kahit kating kati na silang patayin ako'y hindi nila magawa dahil sa parusang naghihintay sa kanila? Bakit parang takot na takot sila sa parusang nakahanda daw sakanila kapag linabag nila ang utos ni Vildamir?

Hindi naman sa gusto kong patayin nila ako noon paman, it was just nakakapagtaka kasi e, nakakapagtaka kasi kung bakit parang takot na takot silang patayin ako kahit na'y kating kati  naman sila? What's with the parusa of Vildamir?

"What kind of  parusa I am talking about?" He asked and I nodded, "It is all about killing us, Jeanshe. It is all about killing us, kapag linabag namin ang batas niya," sagot nito sa tanong ko na siyang nagpabigla sa akin.

Vildamir is a manipulative sadboi and at the same time cruel ah? Pero bakit?  Bakit hindi niya gustong ipapatay ako sa mga secret soldiers niya kuno? Dahil ba sa kadahilanang gusto niya na siya mismo ang pumatay sa akin? Na sa kamay niya mismo gustong umagos ang dugo ko? O baka naman dahil gusto niya munang pahirapan ako, bago niya ko patayin? Do he really want me to taste his wrath---their wrath?