PSYCHOPATH'S LOVE SERIES 1: SPENCER CARSON (BOOK 2)

Kabanata 45

Ilang minuto rin muna ang aming iginugol sa paghihintay bago siya dumating.

Gaya nang dati ay wala paring nagbago sa itsura niya, guwapo parin siya. Pero ba't parang  mugtong mugto ang kanyang mga mata? Galing ba to sa pag-iyak or something? O baka naman hindi rin to nakatulog kagaya ko?

Ahh baka nga hindi ito natulog, mukhang nakipag mukbangan ito kay Valentine kagabi. Pagod na pagod kasi ang itsura niya, yong tipong parang hindi nakatulog nang isang linggo.

Napangiti ako dahil sa naisip, kasabay niyon ay ang pagkurot nang ano mang bagay sa puso ko.

"Let's go?" he coldly asked. Kakarating palang niya pero nag-aaya nang umalis. Hindi man lang ba siya magpapahinga dito kahit ilang minuto lang? Ahh, baka kasi naghihintay na si Valentine sakanya sa kama niya sa mga oras na ito. Oh baka naman, baka iniwan niya si Valentine nang walang paalam habang tulog na tulog pa ito dahil kakatapos palang nila sa bakbakan nila.

Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko, "Eman, tara na?" tanong ko kay Eman pagkatayo na pagkatayo ko palang. Pinatay niya ang cellphone niya bago ibinulsa, pagkatapos niyon ay tumayo siya mula sa pagkakaupo niya sa couch.

"May babayaran lang muna kami." ani ko sakanya nang makita ko ang pagtataka sa mga mata niya.

"Ha? What do you mean?" he asked coriously.

"Babayaran ko muna ang bill ko, para makaalis tayo dito nang walang sabit." sagot ko sakanya. Kanina kasi ay nakahiram ako nang pera kay Eman, na siyang gagamitin kong pambayad sa hospital bill.

May pera naman ako, yong inipon ko. Pero inilaan ko nalang iyon para sa pambili nang gamit, gatas atsaka diaper ng sa anak ko.

"No need Jeanshe, I already paid your bill." he said which made me shocked. Like, bakit? Bakit niya iyon binayaran? Ba't siya nag-aksya nang pera para sa hindi niya daw anak? Ba't niya inaksaya ang pera niya para sa isang katulad namin nang anak ko?  Diba't sabi niya pa nga, aksaya lang daw sa pera ang pagpapacheck up ko sa ob-gyne? Kayaz ba't niya binayaran yong bill nang ospital kong aksaya lang naman kami para sakanya?

Hindi kaya? Hindi kaya binayaran niya ang bill ko dahil?

May kong anong saya na lumukob sa puso ko dahil sa napagtanto ko.

"H-ow? I mean, w-hy? Bakit mo binayaran ang bill ko, Spencer?" nagtataka kong tanong sakanya.

"Oo nga pare." segunda naman ni Eman.

"Bakit? Masama bang bayaran ang bill mo? Atsaka isa pa, utang iyon Jeanshe. Utang mo yon sa akin kaya huwag kanang mag-isip pa nang kong ano ano diyan.."

Ang saya na lumukob sa puso ko ay nawala na parang bula atsaka napalitan nang sakit. Utang naman pala Jeanshe e, utang mo naman pala sakanya iyon Jeanshe e. Kaya huwag kanang mag-isip pa nang kong ano anong bagay diyan. Stop thinking some false hope, Jeanshe. Dahil ikaw at ikaw lang rin ang masasaktan bandang huli.

"Debt?" ang sarkastikong tanong ni Eman kay Spencer, "How could you say those words Spencer? Paano mo nagawang sabihin ang mga katagang iyon without thingking na ang sarili mong anak at kadugo ang naging dahilan kong bakit nag kautang ang mama niya sa'yo?!"

Dali dali kong hinawakan ang kamay ni Eman upang pakalamahin siya, dahil ako na mismo ang natatakot para sakanya lalo na nang ' ko kong paano kumuyom ang mga kamao ni Spencer at pag-igting nang mga panga nito.

"You're an ass-" I cut him off

"Stop it Eman." pagpuputol ko sakanya, dahil alam kong pag hindi ko 'yon ginawa, ay siguradong sigurado ako na magsisimula na naman iyon nang panibagong gulo. Dahil mukhang na trigger na niya ang emosyon ni Spencer. And it only means, anytime from now, Spencer can do anything that can harm him.