A Death Without Funeral(Persian Poem)

۲۱۰.تو/من

روزها تموم میشن،
فقط با به زندگیِ آینده فکر کردن.
حس افسره بودن،
از داخل عذاب کشیدن
شادی رو با بقیه مقایسه کردن،
و لجوجانه مضطرب شدن.

یه قدم گذاشتم بیرون تا فرار کنم، تهش پشیمون شدم
به یکی دیگه واگذارش کردم، از آینده صرف نظر کردم.
اما تفکراتت، اونها هنوز یخ نزدن.
اون روز به خودِ ایده آلت فکر کردم.

توجه تو، تو رو فروتن و زیبا میسازه
تو پر از زخمی، هنوز از خیلی ها قوی تری

هی، در واقع، تو در این مورد میدونستی؟
تو باعث افزایش انگیزه و علاقه میشی.
روزایی که میخوای بمیری،
و روزایی که امید، آنی پر میزنه و میره،
اونها انگیزه های تو میشن تا وقتی که ناپدید بشی،
فقط به خودت افتخار کن

مهم نیست کی دستت میندازه،
من همیشه تو رو به رسمیت میشناسم
پر از چیزهایی هستی که بهترین تلاشت رو نکردی؟
گونه هات رو نوازش کن به آرومی
حتی اون روز باور نکردی،
تمام کاری که باید بکنی اینه که قورتش بدی.
اون آدم الان تو یه آسمون دیگه هست
اما اونها هنوزم باهات تو قلبت هست

تو خودتی،
نیازی نیست با کسی مقایسه بشی
بیشتر خودشیفته باش یه کمی،
و از زندگیت بیشتر لذت ببر.

یالا بیاید یه حلقه از زندگی رو به هم متصل کنیم
به تو وصل شم، کسی که یه جایی تنها هست
با رنگ خودت پُرش کن.