من تنهای تنهام
من یه مُرده ام
و تو یه برزخم
اینا رو میرسونم به اتمام
شاید بعدش میشم آروم
بودن ساخته ی ذهنم
همه ی آدمهای دور و برم
تا دیگه حس نکنم هستم تو جهنم.
شروع کنم بشمرم لحظه ها رو مغتنم
آره چون هیچ چیز نبود حقیقی
من رفتم به دیار باقی
با همه ی آدمهای خیالی
میخونم روزی اینا رو تو پاورقی
درست ته کتاب زندگیم، که هست خالی
بعدش شروع میکنم به شلوغی
و همه چی میشه...
چی میشه؟
بعدش چی میشه؟
اگه یه روزی بفهمم اینا رو
که زندگیم بوده پشت و رو
بعدش چی میشه؟
چی میشه؟
YOU ARE READING
A Death Without Funeral(Persian Poem)
Poetry[درگذشتِ بدونِ ترحیم] شعر های من. رویاها، اونها چیزهایی ان که من هستم وقتی برای خودم بودن خیلی خستم
