خورشید به همه میتابه
خورشید همه روزه میتابه
حتی اگه ما نباشیم
خودتو تا مرگ دوست داشته باش
یاد بگیر تنهای نجات پیدا کنی، همه میمیرن
پس آره، یه سری آدمها رو از زندگیت حذف کن
هیچوقت دوست داشته نمیشی
تا وقتی خودتو دوست داشته باشی
باید با خودت روبرو بشی
باید سهم خودتو بگیری
هیچوقت نمیفهمی کی بالایی
اگه هیچوقت خیلی پایین نری
نه دروغی، نه فریبکاری
آدم هرچیزی هست که دنبالشه
من سعی میکنم تصور کنم
مرگ از یه جایی اون بالا هست
من مال خودمو میگیرم
و هیچ بهونه ای نمیگیرم
کارم هدر دادنه نفس گرانبهاست
خورشید به همه میتابه
خودتو تا مرگ دوست داشته باش
YOU ARE READING
A Death Without Funeral(Persian Poem)
Poetry[درگذشتِ بدونِ ترحیم] شعر های من. رویاها، اونها چیزهایی ان که من هستم وقتی برای خودم بودن خیلی خستم
