تو بهترین دوستی بودی که داشتم
کاش میشد جور دیگه ای همو ببینیم
من همیشه این تفکرات رو داشتم
اما حالا طوری دوریم که نمیتونیم همو ببینیم
هیچ چیزی نیست ابدی
اتفاق ها که نیستن ارادی
فکر نکنم حساب بشه این بد عهدی
موندم اول کی شروع میکنه به خداحافظی
متنفرم از نادیده گرفته شدن
و قصدم نیست تو رو آزردن
اطرافیام دوستی های چندساله آفریدن
از نیستی به هستی آوردن
تا زانو به گوه آلودن
واسه هرچیزی این مادرج*ده ها، آمادن
آخرش هم همین ها هستن که توسط خدا، آمرزیدن
و اعصاب منو خیلی وقته گا*ییدن
تو دروغ بستن اینا همه استادن
پس آره اول این منم که میکنم خداحافظی
با اینکه دوستت دارم اما ندارم تحمل این همه بازی
شاید حرفهام هست پر از بدآموزی
حالا که خیلی چیزها رو یاد گرفتی ازم، میگی که ازم بی نیازی
یه وقت فکر نکنی تو این میدون تو پیروزی
من نیستم آدم حقه بازی
پس خودم شروع میکنم به خداحافظی
قبول دارم خیلی میکنم روده درازی
این آدما کاراشونو پیش میبرن با زبون بازی
من هم دیگه نیستم اون آدم دیروزی
متنفرم از نادیده گرفته شدن
و قصدم نیست تو رو آزردن
هیچی نیست ابدی
نزارش رو حساب بد عهدی
اما ترسِ از اینکه کی اول میکنه خداحافظی
مجبورم کرده به خداحافظی
YOU ARE READING
A Death Without Funeral(Persian Poem)
Poetry[درگذشتِ بدونِ ترحیم] شعر های من. رویاها، اونها چیزهایی ان که من هستم وقتی برای خودم بودن خیلی خستم
