A Death Without Funeral(Persian Poem)

۱۱۵.روانی

اگه قراره که حرف بزنم
بزار این حرف رو بزنم
قراره که پا حرف بمونم

من و دخترام، من و دخترام، اشک تمساح میریختیم
همه‌اش انیمه های ژاپنی ان تو لیست غذاییم
حالا که رو دوریم، حالا که رو دوریم
میتونیم غذا ها رو پخش کنیم
مردم رو با هم، چشم تو چشم کنیم
وقتی خودمو توی نیهون* تصور میکُنَم، ژاکتمو میکَنَم
هیچکدوم از اطرافیام، از اطرافیام، نمیتونن ازم دست بکشن
پیامک زدن، حرف زدن، نق زدن
همیشه پیشمن، پشمن، تا که بمیرم من
هیچ کسی نمیدونه، کسی نمیدونه چی میشم من
من چندتایی جا واسه عوضی ها سراغ دارم اگه میخوای ببینی
لباست رو به نشانِ احترام به من در بیار، اگه قراره با من حرف بزنی
گور بابای تماسات، من نیازی ندارم به عذرخواهی

همه گفتن، آره اونا گفتن که من قراره بشم
اولین آدم، اولین آدم توی لیست روانی ها
فکر میکنم بغلیت، بغلیت عاشق من شده
میگه زبونم و بدنم قرص آرام بخششه

اینو میگم و میدونم یه جایی حسش میکنی
شریکت فقط یه روانی مثل من میخواد هه
اون فقط یه روانی مثل منو میخواد، بازی ندارم
اینو میگم و میدونم یه طورایی حسش میکنی
شریکت فقط یه روانی مثل منو میخواد، حس بدی داری
اون فقط یه روانی مثل منو میخواد، بازی ندارم

*نیهون=ژاپن