uit het oog (Daan Zwierink story Mainstreet)

hoofdstuk 2

Jamie pov

Na de kus ga ik naar huis. Eigenlijk heel raar. Ben ik 11 heb ik voor het eerst gezoend. Thuis is alleen mijn moeder er. ' Waar is papa.' zeg ik. ' Die moest werken.' zegt mijn moeder. 'Op een zaterdag?' zeg ik. 'Ja.' zegt ze. 'Wat gaan we eten.' zeg ik. 'We halen wel MC Donalds Deem .' zegt ze. ' yessssss lekker.' zeg ik terwel ik wild op en neer spring. Mijn moeder lacht. Dan gaat de bel. ' Doe jij even open. ' zegt ze tegen mij. Ik knik en loop naar de deur.

Daan staat in de deur opening. ' Hey ik heb je toch net nog gezien.' zeg ik verlegen. ' Ja uhh kan ik je even spreken.' zegt Daan. Ik trek de deur dicht en ga op de stoep voor ons huis zitten. Daan komt naast mij zitten. ' Uhh ik Uhhh ben verliefd op je. Dus Uhhh wil je verkering met mij.' zegt hij met een rood hoofd. ' Ja wil ik!' zeg ik blij. Dan knuffel ik hem. 'Je bent lief Daan.'zeg ik zachtjes. Dan ren ik weer naar binnen.

De rest van de zomer gaat snel voorbij. Daan en ik zoenen een paar keer maar vinden het wel eng. En raar nog steeds! We gaan vaak zwemmen en spelen ook nog steeds veel samen. Ik weet niet of ik echt verliefd ben of dat het gewoon vriendschap is. Maar het is wel leuk met hem. Tot een gebeurtenis mijn leven volledig op zijn kop gooit.

ik ben net thuis gekomen van zwemmen en zwaai stralend naar Daan. We hebben al 8 weken verkering. Dat is echt al heeeel lang. Ik wil het goede nieuws tegen mijn papa en mama zeggen. Tot ik mijn moeder op een stoel aantref. Ze is aan het huilen. Mijn vader staart naar buiten.'Jamie kom even hier.'zeggen ze. Ik blijf aarzelend in de deuropening staan.'Kom is Jamie.'zegt mij moeder met een vermoeide stem. Ik laat mijn zwemtas van mijn schouder glijden en loop de kamer in.'Jamie je je vader en ik we gaan scheiden. We houden niet meer genoeg van elkaar. We hebben alleen maar ruzie en kunnen niet meer samen zijn. Je vader gaat naar Amsterdam waar hij opgegroeid is en ik wil hier ook weg. Ik kan niet in dit huis blijven wonen zonder aan het verleden te denken dus dat doet pijn. Wij gaan naar Amersfoort en daar blijven we. Tenminste als je bij mij wilt wonen.'zegt ze.'Ik ik .'zeg ik en dan ren ik naar boven. Ik begin te huilen. Ik moet hoe dan ook afscheid nemen van Daan afscheid van de klas afscheid van alles hier.

Een week later ben ik weg. Ik heb gekozen voor wonen bij mijn moeder. Ik wil net in de auto stappen als Daan aan komt rennen.'Jamie vergeet mij niet ik hou van je en blijf dat doen.'schreeuwt hij. Ik ren de auto uit en knuffel hem.'Vergeet mij echt niet Daan.'zeg ik zachtjes in zijn oor. Ik zie dat hij aan het huilen is en merk dat ik dan zelf ook aan het huilen ben. Diep van binnen weet ik dat het de laatste keer is dat ik Daan Zwierink zal zien. Ik kijk hem goed aan en neem al afscheid van hem. UIt het oog denk ik. Ik stap in en kan niet meer om kijken.