uit het oog (Daan Zwierink story Mainstreet)

Hoofdstuk 52

Het is Samuel geworden! Bedankt voor het mee denken :D

Daan pov

Ik stond met de rest van mainstreet voor een high school. We zongen mind is blown. Mijn gedachten gingen naar Jamie. Het was alweer 2 maanden geleden dat ik haar gezien had. Haar geknuffeld had. Haar gezoend had. Over een maand was ze uitgerekend en ik zou haar dan eindeijk weer zien. Haar en onze kleine man. Ik eindig het liedje en we buigen. Er barst gegil los. Er staan ineens allemaal meisjes om ons heen. Ze knuffelen ons en raken ons aan. Ik mis Jamie nog meer. Haar knuffels en haar geur. Ik zie de andere jongens het zelfde denken.

S avonds hangen we voor de tv in ons hotel. We zetten het nieuws aan. 

AANSLAG IN AMSTERDAM.

Is het onderwerp. Ik sla mijn handen voor mijn mond en Rein, Nils en Owen doen het zelfde.

Ik pak de telefoon en bel Jamie. Ze neemt gelukkig op.'Daan thank god dat ik je spreek, ik ik weet niet, mijn vader hij is vermist.'zegt ze met trillende stem.'Jamie was ik nu maar bij je.'zeg ik zacht.'Ja ik mis je zo erg, ik heb jou nu juist nodig.'zegt ze. Ik hang op en zoek op internet op voor tickets naar Amsterdam. Maar op dit moment zijn alle vluchten naar Amsterdam gecanceld. Juist nu ik zo graag bij Jamie wil zijn. Haar vast wil houden. Haar steunen.