Hoofdstuk 42

612 39 10
                                    

Tijdsprong December

Daan pov

We zijn net aan gekomen op Schiphol. Ik loop door de hal naar de bagage hal. Ik heb geen zin om te kijken naar mijn koffer. Ik ren naar het raam. Jamie staat voor het raam. Haar buik is ontzettend gegroeid. We krijgen een jongetje. Ik kan niet wachten en Jamie ook niet. Het is gek om te zeggen als bijna 17jarige jongen. Maar er is maar 1 met wie ik een kind wil en dat is Jamie! Rein geeft me een por.'Kom Owen en Nils hebben de koffers gepakt.'zegt hij. Het is nu begin december en we blijven tot eind december dan moeten we weer terug. En vlak voor Jamie moet bevallen komen we terug. Ik negeer Rein en ren door de bagage hal naar Jamie. Door haar buik kan ze niet meer rennen. Ik ren naar haar toe en kus haar.'Eindelijk heb ik je weer bij me.'fluister ik in haar oor. Jamie knikt en kust me.'Ik hou van je Daan.'zegt ze. Owen komt door de deur met een bezweet hoofd.'Zo lekker Daan, dat ik je koffer ook mee mocht slepen.'zegt hij. Ik grijns.'Sorry Ow.'zeg ik.

We gaan eerst met zijn allen nog ergens eten, en dan met onze families mee. Ik wil eigenlijk graag met Jamie mee, maar mijn ouders wilde dat ik eerst in iedergeval een week bij ze zou slapen. We gaan bij een vd valk hotel eten. We zitten aan een hele lange tafel. De ouders zitten bij elkaar en wij met zijn allen ook. Jamie zit naast mij. Ze besteld niks vooraf. Als hoofdgerecht neemt ze kipsaté en als nagerecht tiramisu. Ik neem precies het zelfde, behalve dat ik als voorgerecht soep neem.

Als we uit gegeten zijn gaan we allemaal een andere kant op. Jamie loopt naast me. Ik sla mijn armen om haar heen.'Jamie we gaan morgen weer wat leuks doen hoor, ik mis je nu al, elke seconden die ik niet bij je ben is er al 1 teveel.'fluister ik in haar oor. Ze kust me als antwoord. Dan kuchen onze moeders. We kijken op.' Jamie Daan we willen eigenlijk voorstellen, als Daan terug is dat jullie bij ons komen wonen.'zegt Jamie haar moeder.'Wij hebben meer ruimte.'zegt ze dan.'Ben jij het er mee eens?'zeg ik tegen mijn moeder.'Ja Daan, ik wil dat jullie samen voor dat kind zorgen.'zegt ze. We geven onze moeders een dikke knuffel. Dan geef ik Jamie een knuffel.'Tot morgen liefste.'zeg ik. Dan loop ik de andere kant op.

uit het oog (Daan Zwierink story Mainstreet)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu