(Bago n'yo po ito basahin. basahin n'yo po muna yung Mr. Pilosopo Meets Ms. Taong Bundok dun ko po kasi pinakilala ang lahat ng characters ko sa ginagawa kong story hindi po lahat pinapakilala ko dito pero kung wala naman kayong pakialam sa ibang characters basahin nyo na ito hehe salamat ^__^)
Chapter 1
“TABABOY!!!” tawag sakin ng kung sino. May pangalan ako pero sanay na akong tinatawag sa ganyan..saklap diba? Okay lang sana kung taba e kaso hindi e TABABOY talaga nasan naman ang hustisya?TABA na BABOY pa.
“Hoy! Ano ba nagbibingibihan ka nanaman ba?” ulit niya ng hindi ko s’ya pansinin.
“Hindi po. Pasensya na.” sagot ko naman habang nakayuko at ni hindi makatingin ng diretso kay Rizza, ang kilala siga sa school namin.
“Kahit kailan talaga tanga ka e! kunin mo yung mga gamit ko at ihatid mo ko sa service ko!” utos n’ya nagmamadali naman akong sumunod sa kanya. nakayuko ako palagi dahil nahihiya akong makita ang reaction ng lahat nang tao kaya naman hindi ko namalayan na dumating pala si Christoff ang nag-iisang crush ko. sino ba naman ang hindi hahanga sa kanya? gwapo, mayaman, matalino at higit sa lahat sobrang baet n’ya. ang landi ko no? partida 1st year high school pa lang ako.
“Hoy Rizza! Inuutusan mo nanaman ba si Jennica? Kunin mo lahat ng gamit mo kung ayaw mong isumbong kita sa principal!” sigaw n’ya. agad namang tumingin ng masama sakin si Rizza.
“Naku Christoff hindi n’ya naman ako inutusan nagkusa akong tulungan s’ya kasi ang bibigat nitong mga dalahin n’ya.” pag-sisinungaling ko.
“See Christoff? Hindi ko sya inutusan.” Pag-papa cute naman ni Rizza.
“Ganon ba? kung ganon tutulungan na rin kita.” Sabi n’ya sabay kuha sa lahat ng dala ko na lalong kinainis ni Rizza kasi nagmukha lang kaming naglalandian habang hinahatid s’ya. pag katapos namin s’yang ihatid ako naman ang hinatid ni Christoff pabalik sa school.
“Hindi ka pa ba uuwi?” Tanong n’ya.
“Uuwi na kukunin ko lang yung gamit ko kasi naiwan ko.” sagot ko naman.
“Uy Christoff ang sarap ng kasama mo ah!” sabi naman ng isang lalaking inaasar si Christoff. Akma namang susuntukin yun ni Christoff pero inawat ko s’ya.
“Bakit mo ko inawat? Ang sarap sapakin non.”
“Wag na magkakasala ka pa dahil sakin.”
“Binabastos ka n’ya e.”
“Okay lang ako Christoff.”
*Pitt…PITTT..
Napalingon naman kami sa bumusinang kotse. Sundo na pala ni Christoff ang dumating.
“Andyan na pala si daddy may sundo ka ba? gusto mo bang sumabay samin?”
“Naku hindi na.” Tanggi ko naman kahit sabihing magkaibigan ang daddy ko at ang daddy ni Christoff ayoko naman abusuhin yun. kilalang mayaman sina kristoff sa lugar namin samantalang ako hindi kilala pero hindi rin naman kami ganon kahirap kahit papano naman e may kaya ang pamilya namin.
“Sigurado ka ba?” tanong naman n’ya ulit. Hindi na ako sumagot pero tumango ako bilang tugon. Sumakay naman s’ya agad sa kotse habang ako patuloy na naglakad.
*Piiiiit…piiiiit. . .
Napalingon naman ako ulit ng marinig ko ang businang nagmumula sa kotse nila Christoff.
“Halika na Jennica sumabay ka na samin!” Sigaw ng daddy ni Christoff at dahil don wala na akong nagawa kundi ang sumabay nga sa kanila. Habang nasa loob ng sasakyan nakatanaw lang sa labas si Christoff. Ako naman nakayuko lang sa tuwing nag-aangat kasi ako ng paningin nagtatama ang tingin namin ng daddy ni Christoff. Ewan ko ba may kakaiba akong nararamdaman sa daddy n’ya. ayoko namang isiping may gusto sakin ang daddy ni Christoff dahil ang taba taba ko pero ewan ko ba maykakaiba talaga sa kanya.
Dumaan na kami sa kanto papuntang lugar namin pero hindi ako binaba ng daddy ni Christoff hindi na lang ako nagsalita. Pagdating sa bahay nila saka lang ako nagtanong.
“Tito, bakit hindi n’yo po ako binaba sa may kanto namin?” Tanong ko.
“Oo nga dad.” Dagdag naman ni Christoff.
“Naalala ko kasi pupunta rin ako sa bahay n’yo kakausapin ko ang daddy mo kaya sabay na lang tayong pumunta.”
“Sige dad, ingatan mo na lang si Jennica.” Sabi naman ni Christoff habang bumababa ng sasakyan.
“Sweetie, wala na si Christoff baka pwede lumipat ka sa unahan para hindi naman ako magmukhang driver.” Sabi ng daddy ni Christoff na lalong nag pakaba sakin. kinikilabutan din ako pag tinatawag n’ya ako ng ganon. Wala naman akong nagawa kundi ang lumipat sa harapan. Habang bumabyahe ang lakas ng tibok ng puso ko dahil sa kabang nararamdaman ko. halatang halata na kasi ang pagtingin n’ya sakin.
“May problema po ba, tito?” Tanong ko.
“Wag mo na akong tawaging tito pag tayong dalawa lang, Edmond na lang ang itawag mo sakin.” hindi naman ako sumagot.
“May ibibigay nga pala ako sayo.”
“Ano po yun tito?”
“ito!” sabi n’ya sabay abot ng isang chocolate drink. At dahil paborito ko yun lahat ng kaba sa dibdib ko nawala.
“Woah!” yun na lang ang nasabi ko.
“Ako na ang magbubukas.” Sabi naman n’ya. at pagtusok n’ya ng straw bahagya n’ya inalog ang lalagya kaya tumapon yun sa damit ko.
“Naku pasensya ka na!” Sabi n’ya sabay labas ng panyo at pinunasan ang damit kong bahagyang natapunan. Nararamdaman kong dumidiin ang pagpunas n’ya sa may dibdib ko. kaya bigla ko s’yang natulak.
“Meron pa punasan pa natin!” sabi n’ya at pilit n’yang inaalis ang kamay ko sa pagkakaharang sa dibdib ko.
*Piiiiiiiiiitttttttttt…..
Nang may bumusina mula sa likod dun lang s’ya natigil sa pamimilit saakin. Nang makarating kami sa bahay agad akong tumakbo papunta sa kwarto ko takot na takot ako.
***
Nandito ko sa school at katulad pa rin ng dati, pinagtatawanan, inaasar, pinagt-tripan at inuutusan ako. ang hirap-hirap ng pinapagawa nila sakin ngayon. Pinapaakyat nila ako sa puno T___T ang sad diba? Ganito ako kataba tapos pilit nila akong pinapaakyat sa puno. Sabagay mas gusto ko na ito kesa sa gagawin ko kung hindi ako makakaakyat. Isasali daw nila ako sa Ms. Emmanoehl University, beauty contest yun para sa mga nag-aaral dito sa school magsusuot kaya ng two piece don itsura ko naman diba? Nakakahiya. T__T
“Hoy Tababoy bilisan mo nga umakyat!”
Sigaw nila habang pinapanood ako umakyat. Sila kaya umakyat dito ng malaman nila kung gano kahirap buti nga nakakaakyat pa ako kahit papano.
“Jennica, Bumaba ka nga d’yan!”
Boses ni Christoff ang narinig ko kaya napatingin ako sa baba at hindi nga ako nagkamali s’ya nga, pero wala na yung mga kaklase ko na nangaasar sakin kanina, siguro natakot sila kay Christoff. Bababa na sana ako kaso masmahirap atang bumaba dahil hindi ko na alam kung paano ako bababa. T___T
“Hoy Jennica! Bumaba ka na d’yan wala na sila!”
“Christoff, hindi ako makababa, natatakot ako!” naiiyak na ako habang nagsasalita ako.
“Tumalon ka na sasalohin kita.”
Ano bang sinasabi ni Christoff pag tumalon ako at sinalo n’ya ako siguradong mamatay s’ya kung hindi naman baka bali-bali ang katawan n’ya. T___T
“Jennica ano ba tumalon ka na!”
“Ayaw ko masasaktan kita.”
“Walang mangyayari sakin malakas ako diba?”
“Christoff.” Yun na lang ang nasabi ko.
“Pag hindi ka pa tumalon d’yan magagalit ako!” Sigaw n’ya na parang galit na nga at ayaw kong magalit sya sakin kaya naman tumalon na nga ako.
*BL@@gzzz..@#$%^&*
“Christoff, Christoff…gumising ka.” hindi na gumagalaw si Christoff. Maya-maya pa dumami na ang tao tapos kunuha na si Christoff at isinakay sa ambulance ng school sumama naman ako at ang resulta ayun. Nabalian s’ya ng buto sa braso.
Ilang linggo ring hindi nakapasok si Christoff na maslalong nagpahirap sakin dahil wala na akong taga pagtanggol. T_T
Ito papasok na ako sa room namin at hindi nauubusan ng pagsalubong sakin. sinasalubong ako ng mga umuulan na papel na binabato nila sakin. habang may mga ilang sumisigaw ng TABA TABA BABOY BABOY. Hindi na lang ako lumilingon habang naglalakad kaya naman hindi ko napansin na may nakaharang pala sa dadaanan ko at bumangga ako sa kanya.
“Sorry po” sabi kong hindi tumitingin pero sa pagkagulat ko bigla na lang n’ya akong niyakap. Kaya naman nagtaas ako ng tingin at mangiyak-ngiyak ako ng makita ko si Christoff.
“Na-miss kita grabe ka ang sama mo hindi mo man lang ako dinalaw.”sabi naman n’ya habang yakap-yakap pa rin ako. hindi ko s’ya nadalaw sa kanila dahil natatakot ako sa daddy n’ya.
“Na-miss din kita.” Maiksing sabi ko.
“Binully ka nanaman ba nila habang wala ako?” tanong n’ya. hindi na lang ako sumagot kasi wala rin naman akong maisasagot. Pag nagsumbong ako yari ako. pag nagsinungaling ako hindi naman maniniwala sakin.
“Tara, wag tayong pumasok.” Sabi n’ya at wala na akong nagawa dahil hinila na n’ya ako sa kamay
Binitawan n’ya lang ako ng makarating kami sa tabi ng ilog kung saan madalas kaming tumambay na dalawa. Humiga s’ya sa may damo habang ako nanatili lang na nakaupo.
“Ayaw mo bang pumayat ha? Jennica?” Bigla na lang ay tanong n’ya sakin.
“Hindi naman sa ayaw, mahirap lang talaga lalo na pagnakikita ko ang masasarap na pagkaing nakahain sa harap ko.”
“Hindi ka ba natatakot na baka walang magkagusto sayo?”
“Bakit? Katawan lang ba ang basehan? Mas gusto ko naman na mahalin n’ya ako kahit ganito ako. Bakit kung ikaw hindi ka ba magkakagusto sakin dahil ganito ako?” Pasimpleng tanong ko.
“Tama ka naman sa sinabi mo wala naman akong pakialam kung mataba ka. kaya lang syempre gusto ko pa ring pumayat ka g-graduate na ako next week hindi na kita ma-p-protectahan kung papaya ka hindi ka na nila ma-bu-bully.”
Simple lang ang sinabi ni Christoff sakin nung gabing yon pero tumatak sa isip ko tama s’ya. Sisimulan ko ang pag d-diet ko sa bakasyon at naniniwala akong kaya ko. ^___^
At dahil may inspirasyon ako nagawa ko ngang pumayat ngayon. sumobra na ang sexy ko pero hindi naman kami nagkikita ni Christoff dahil nasa manila na s’ya nagpatuloy ng pag-aaral. Ako 2nd year high school na sa pasukan at siguradong magugulat ang lahat sa pagbabalik ko. Kung dati marami ang tumatawag ng baboy sakin o taba, ngayon naman puro pito ang naririnig ko sa tuwing lumalabas ako ng bahay. Pagdating ko sa bahay nagulat ako ng makita kong maraming nagkalat na pulis sa bahay namin at pilit na isinasakay ang daddy ko sa sasakyan nila.
“Daddy! Daddy!” sigaw ko pero parang hindi ako naririnig ng mga pulis at nilagpasan lang ako. tumakbo naman ako payakap sa mommy ko.
“Mommy anong nangyari kay daddy?”
“Pinagbintangan s’ya ng tito Edmond mo na nagnakaw, anak hindi ko na alam kung anong gagawin ko.”sabi ni mommy habang umiiyak.
“Mommy, kausapin natin si tito makikinig s’ya sakin.”
“Kinausap na namin s’ya anak pero sinabi n’yang papalayain n’ya lang ang daddy mo kung papakasal ka sa kanya.”
“K-kasal? Pero Mommy ang bata-bata ko pa.”
“Anak, pumayag ka na. nangako naman s’yang wala syang gagawin sayo hanggang hindi ka pa nag 18 dahil hindi kapa n’ya pwedeng pakasalan. Pero kailangan mo munang tumira sa bahay n’ya, s’ya na rin ang magpapaaral sayo.”
“Mommy ayaw ko!”
“Pero anak para sa Daddy mo ito.”
“Mommy, ayaw ko!”
“Patawarin mo ako anak. Pero kailangan kong gawin ito.” Sabi ni Mommy na hindi tumitingin sakin. maya-maya may dumating na sasakyan at bumaba mula ron si tito Edmond.
“Halika na sweetie sumama ka na sakin.”
“No, hindi ako sasama sayo bitawan mo ako!” sigaw ko habang pinipilit alisin ang kamay n’ya sa braso ko. tapos niyakap n’ya ako sa bewang at binuhat papasok sa loob ng kotse at dahil payat na nga ako hindi na ako nakalaban dahil kulang ang lakas ko. nagsisi tuloy ako ngayon kung bakit pumayat pa ako.
“Mommy tulungan mo ako!”
“Mommy!”
“Mommy!”
Sigaw ko pero nanatiling bingi si Mommy. Hindi ko alam kung anong mangyayari sakin sa manila. Isa na lang ang pag-asa ko si Christoff. Sana nandon s’ya sana wag n’ya akong iwan. T__T
Habang nasa byahe kami lumilibot ang kamay ni tito Edmond sa hita ko. inaalis ko yun pero binabalik n’ya rin agad.
“Wag ka ngang pakipot magiging mag-asawa rin tayo!”
“Kahit mamatay ako hinding-hindi ako papatol sayo!” sigaw ko. sa pagkagulat ko bigla na lang n’ya akong sinakal. Inaalis ko ang kamay n’ya pero hindi ko maalis hindi na ako makahinga.
“Wag na wag mo akong kakalabanin kung ayaw mong masaktan ka!” sigaw n’ya. hindi na ako nagsalita hanggang sa makarating sa bahay dahil sa sobrang takot ko. pagdating sa bahay nakita kong patay ang lahat ng ilaw ibig sabihin walang tao. Wala don si Christoff, paano pala kung hindi dito umuuwi si Christoff.
“Wala si Christoff mukhang hindi pa s’ya uuwi mabuti at masosolo kita!” bulong n’ya sakin habang ngiti ng nakakaloko sakin. kinilabutan naman ako sa sinabi n’ya. mas gusto ko na lang bumalik sa pagiging mataba yung binubully ako ng mga kaklase ko kesa sa ganito. Pag-sara na pag-sara ng pinto biglang winarak ni tito Edmond ang damit ko dahilan para malantad ang dibdib ko. sinipa ko naman s’ya at tumakbo ako paakyat sa taas may nakita akong kwarto na bahagyang nakabukas pumasok ako don at ni-lock ko ang pinto tapos na-pa-upo ako sa likod ng pinto at don nag iiyak. Bakit nangyayari sakin ito. Christoff nasan ka na ba?
“Sweetie buksan mo na yung pinto ng kwarto natin.” Sabi ni tito Edmond mula sa likod ng pinto. Nagkamali ako ng pinasok kwarto n’ya pala ito. Nang marinig ko na parang binubuksan ang pinto napatakbo ako sa kama.
“Sweetie, nandito na ako.” Sabi n’ya habang nakangiti at dahan-dahang naglalakad palapit sakin. wala na akong nagawa kundi ang magdasal na sana dumating na si Christoff.
“Tito, wag po! Maawa po kayo sakin.”
“Wag mo na akong tawaging tito, magpapakasal na tayo.” Sabi n’ya habang nakaluhod sa kama. Tapos bigla n’ya akong hinila sa buhok. Sa sobrang sakit napapasigaw ako. humiga naman s’ya sa kama habang hawak-hawak pa rin ako sa buhok.
“Ibaba mo ang zipper ng pantaloon ko!” sigaw n’ya.
“Ayaw ko po.”
“Ibaba mo!” sigaw n’ya sa mas malakas na boses at lalong diniinan ang pagkakasabunot sakin. halos matanggal na sa anit ko ang buhok ko sa pagkakasabunot n’ya. sa takot ko sumunod na lang ako.
“Dad?!” Napatingin naman kami sa nagsalita si C-Christoff.
“Jennica?” Gulat na gulat na tawag n’ya sakin. oo matagal kong ninais na makita kung paano magugulat si Christoff pag-nakita ako pero hindi sa ganitong sitwasyon. Nakasuot lang ako ng bra habang nakapatong sa daddy n’ya at ang mas masaklap pa don nakita n’yang binababa ko ang zipper ng daddy n’ya.
“Anak, magpapaliwanag ako!”
“Tama mag paliwanag kayo pero bago yan ayusin n’yo ang sarili n’yo nakakadiri kayo!” sigaw n’ya ngayon ko lang nakitang ganon kagalit si Christoff.
Pagdating sa baba nakapwesto na kami sa hapagkainan hinihintay na lang namin na bumaba si Christoff. Bahala na kung maniwala sakin o hindi si Christoff basta sasabihin ko ang totoo. Nasa tapat ko si tito Edmond pero hindi ako tumitingin sa kanya. maya-maya nakitang kong hinulog n’ya ang kutsara n’ya. hindi ko alam kung anong balak n’ya pero hindi ko s’ya pinansin tapos yumuko s’ya para pulutin siguro ang kutsara n’ya hanggang sa hindi ko na s’ya makita at naramdaman ko na lang na may matigas na bagay na pinaghihiwalay ang binti ko sinilip ko yun at laking gulat ko ng makita ko si tito Edmond na may hawak na baril, ngayon lang ako nakakita ng baril sa buong buhay ko binuka n’ya ang hita ko at itinutok ang baril sa pagkababae ko.
“Sa oras na may sabihin kang hindi ko magugustuhan puputok to sayo!” Sabi n’ya na sa takot ko na paiyak na lang ako. tapos bumalik na s’ya sa pwesto n’ya tapos bumaba na si Christoff.
“Anong meron sa nakita ko?” tanong ni Christoff at ang daddy n’ya ang sumagot.
“Anak, matagal na akong inaakit ni Jennica. Sinabi n’yang mahal n’ya ako anak at dahil matanda na ako kailangan ko rin ng makakasama sa buhay. Yung nakita mo kanina hindi yon ang unang beses madalas na naming gawin yon at pananagutan ko naman s’ya pagdating n’ya sa tamang edad.”
“Totoo ba yon Jennica?” tanong ni Christoff sakin. hindi ako kumibo pero tumango ako kasabay ng pagbagsak ng luha ko.
“Eh bakit umiiyak ka? nakokonsensya kaba dahil ginamit mo ako?”
“Anak tama na yan masyado naman ata ang binibintang mo!”
“Wala akong pakialam sa nakakadiri n’yong relasyon pero habang nandito ako ayokong makitang naglalandian kayo! Kaya ikaw Jennica dun ka matutulog sa tabi ng kwarto ko!”
“Pero anak ikakasal naman kami e.”
“Pero hindi pa kayo kasal kaya hindi kayo pwedeng magsama!” sigaw ni Christoff.
Nasasaktan ako sa sinasabi sakin ni Christoff pero nagpapasalamat pa rin ako dahil sa sinabi n’ya pakiramdam ko niligtas nanaman ako ni Christoff.
“Aakyat na ako wala na akong gana.” Sabi ni Christoff tapos tumayo na s’ya. agad naman akong sumunod baka kung ano pang gawin sakin ng daddy n’ya. dahil magkatabi kami ng kwarto sabay kami na nagbukas ng pinto pero bago pa ako tuluyang pumasok narinig ko s’yang nagsalita.
“Sayang lang ang oras na binuhos ko sayo! Sayang lang ang pagsisikap na ginagawa ko para lang masabi kong may magandang buhay akong ibibigay sayo! Hindi mo ko nahintay!” yun lang at tuluyan na s’yang pumasok.
Iyak naman ako ng iyak habang na sa kwarto ako. ang sakit-sakit gusto kong humingi ng tulong kay Christoff pero natatakot akong mamatay.
Pakiramdam ko binabantay ako ni Christoff dahil hindi ako nagalaw ng daddy n’ya dahil palaging nakabantay si Christoff. Pag-galing sa school umuuwi s’ya agad. Palaging ganon hanggang sa sumapit ang araw ng kasal namin ni tito Edmond ang araw na magiging katapusan ko. Hanggang sa matapos ang kasal hindi ako nagsasalita paminsan-minsan bumabagsak ang luha ko. pero para na akong manhid wala na akong pakiramdam tanggap ko na kung anong mangyayari sakin. nang makauwi agad na nagpaalam ang daddy ni Edmond kay Christoff kung pwede na kaming magtabi pero hindi pumayag si Christoff kapag umalis na lang daw kami papuntang hongkong para sa honeymoon hindi naman na nagpumilit ang daddy n’ya pero nagpaalam itong aalis muna. Nang umalis ang daddy n’ya saka lang akong nakahinga ng maluwag agad naman akong nagtungo sa kwarto ko. mapipikit na sana ako ng marinig kong bumukas ang pinto nakalimutan ko palang isara. Pero hindi na ako kumilos hanggang sa maramdaman kong may umupo sa kama.
“Jennica, bakit? Bakit hindi na lang ako.” napadilat naman akong nang marinig kong boses ni Christoff yon.
“C-Christoff hin-.” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla n’ya akong siniil ng halik madiin yon halos magdugo na ang labi ko tapos pinunit n’ya ang damit ko.
“Christoff wag please nagmamakaawa ako sayo.” sabi ko habang pilit na lumalaban sa kanya
“Bakit sakin ayaw mo? bakit kay daddy payag ka? masmagaling ako sa kanya. hanggang sa tuluyan ng nahubad ang lahat ng suot ko.” hindi na ako lumaban para na akong bato wala na akong pakiramdam tumutulo ang luha ko. bakit nangyayari sakin to? Bakit ginagawa nila saking mag-ama to. Bakit? Bakit ganito ang buhay ko? ni minsan hindi man lang ako naging masaya. . .
“HOY! PWEDE BA KUNG HINDI KA KAKAIN UMALIS KA NA NGA! PAG-ITONG KINAKAIN KO NATULUAN N’YANG LUHA MO PAPATAYIN KITA!”
Dahil sa sigaw na yon bigla akong bumalik sa katinuan ko. iniisip ko nanaman yung mga nangyari sakin dati. Wala akong nakakausap na ibang tao kaya naman palagi ko na lang s’ya naiisip. Hindi ako pumasok sa school ngayon unang araw pa lang naman ng klase e. hindi rin naman ako mapapansin. Wala akong kaibigan pag-katapos nang lahat ng nangyari sakin nahirapan na akong magtiwala sa iba naging matapang ako at lalong hindi pumayag na mag pa-bully sa iba. Kaya naman kilala ako bilang isang siga. Walang kahit sino ang nagtangkang kumausap sakin o kahit humarang sa daraanan ko. walang nakakaalam na may asawa na ako dahil hindi ko naman kahit kailan ginamit ang apelido ng demonyong lalaki na yon.
“Umalis ka dito!” pilit na pagtataboy sakin ng kung sinong hindi ko makita dahil hilam na hilam ako sa luha ko at ng makakita na ako ng maayos nakasubsob naman na s’ya sa pinagkainan n’ya. wala akong balak makipagtalo sa ganitong sitwasyon kaya naman umalis na ako.