Chapter (425)
“နည်းလမ်းနှစ်ခု”
ကျောင်းဖင်းရှန်မှာ မထချေ။ ဒူးထောက်လျက်ပင် မလှုပ်မယှက် ရှိနေလေသည်။
“ဖန်ဧကရာဇ် . . . ကျုပ်ကို ဒီတစ်ခုလေးပဲ မျက်နှာသာပေးပါ။ ကျုပ်သာ ယုအာကို တွေ့ခွင့်ရရင် ကျုပ်ရဲ့ ကျန်ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ခင်ဗျားအတွက် ကျွန်ခံဆိုလည်း ခံပါ့မယ် . . .”
ရဲရှောင် သက်ပြင်းသာ ချလိုက်မိသည်။ ထို့နောက် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ကာ -
“အမှန်တိုင်း ပြောရရင် ကျုပ်ယုအာကို မြင်နိုင်နေတယ်ဆိုတာ ကျုပ်ရဲ့ မွေးရာပါ အစွမ်းအစ ကြောင့်ပါ။ ဘာထူးခြား ကျင့်စဉ်မှလည်း သုံးထားတာ မဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျားကို အခုနေ သူ့ကိုမြင်အောင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာကို ကျုပ်ဖြင့် မစဉ်းစားတတ်သေးဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်အကောင်းဆုံး ကြိုးစားကြည့်ပေးပါ့မယ်။ ခင်ဗျား အရင်ထလိုက်ပါဗျာ၊ အချိန်ကြာမှာဗျ။ ဘယ်လောက် ခက်ခဲနိုင်မလဲ ဆိုတာ ခင်ဗျားလည်း သိမှာပါ။ ယင်နဲ့ယန်ဆိုတာ ဆန့်ကျင်ဘက် အရာနှစ်ခုပဲ။ သဘာဝတရားကြီးလည်း ဖြစ်တယ်။ ဘယ်သူမှ လွယ်လွယ်ကူကူ သဘာဝကို မချိုးဖျက်နိုင်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်သူ့ကို မြင်နိုင်နေတယ် ဆိုကတည်းက ဖြေရှင်းနိုင်မယ့် နည်းလမ်းတော့ ရှိမှာပါ။ ဒီနည်းလမ်းတစ်ခုခုကို ကျုပ်တို့ တွေ့တာနဲ့ ပြေလည်အောင် ဖြေရှင်းနိုင်ပြီလေ။ အချိန်တော့ လိုတာပေါ့ . . .”
“ဒါပေမယ့် ခင်ဗျားက သူ့ကို မနေနိုင်လောက်တော့အောင် မြင်ချင်နေပြီ ဆိုရင်တော့ ကျုပ်အခုနေ မကူညီနိုင်လောက်သေးဘူး။ ခင်ဗျားကျုပ်ကို အချိန်နည်းနည်းပေးမှ ဖြစ်မယ်။ တကယ်တော့ သေချာ စဉ်းစားကြည့်ရင် ယုအာက ဒီလိုပုံစံနဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာ မပျောက်ကွယ်သွားဘဲ နေနိုင်ခဲ့တယ်။ ဒါခင်ဗျားတို့ ၂ ယောက် အနာဂတ်မှာ ပြန်တွေ့နိုင်မယ်ဆိုပြီး မျှော်လင့်လို့ ရတဲ့ အချက်ပဲ။ ကျုပ်မှာ လတ်တလော အစီအစဉ် မရှိသေးပေမယ့် ကျုပ်တို့ သေချာစဉ်းစားရင် အဖြေတစ်ခုတော့ ရလာမှာပါ။ ယင်အသီးက ယုအာရဲ့ ဝိညာဉ်တော်ကို ပျောက်မသွားစေခဲ့ဘူးဆိုရင် သူ့ကို လူ့လောကထဲ ပြန်ခေါ်ပေးနိုင်မယ့် နည်းလမ်းလည်း ရှိနေနိုင်တာပဲလေ . . .”
ရဲရှောင် ရှင်းပြလိုက်သဖြင့် ကျောင်းဖင်းရှန် နားလည်သွားသည်။ ရဲရှောင်ဘက်မှ စိတ်ရင်းအမှန်ဖြင့် ပြောနေမှန်းလည်း ကျောင်းဖင်းရှန် သိသည်။ ကျောင်းဖင်းရှန်အတွက် မျှော်လင့်ချက် ရောင်ခြည်များ လင်းလက်လာပြီ မဟုတ်ပါလော။
ကျောင်းဖင်းရှန်သည် ရုတ်တရက် နဖူးနှင့် ကြမ်းပြင်အား ထိကာ အရိုအသေပေးလိုက်ပြန်သည်။
“ဒုန်း . . .”
ကျောင်းဖင်းရှန်အနေဖြင့် မိမိကိုယ်ကို ထိန်းချုပ်ရကောင်းမှန်း မသိရတော့လောက်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း နေသဖြင့် နဖူးနှင့် ကြမ်းပြင်သည် အရှိန်ပြင်းစွာ ထိသွားသဖြင့် သွေးများ ထွက်သွားလေသည်။
“ဖန်ဧကရာဇ် . . . ကျုပ်တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ . . .”
ထိုသို့ပြောရင်းဖြင့် ကြမ်းပြင်နှင့် နဖူးနှင့် ကပ်ထားရာမှ ပြန်မထတော့ချေ။
ကျောင်းဖင်းရှန်သည် အလွန်မာနကြီးသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်ရေး လောကတွင် သတ်ဖြတ်ခြင်းဘုရင်ဟူသော နာမည်နှင့် ကျော်ကြားသူ တစ်ဦးလည်း ဖြစ်သည်။ ယခုအခါတွင် ကျောင်းဖင်းရှန်သည် မည်သည့်အရာကိုမျှ ဂရုမစိုက်တော့ပေ။
(ကျုပ်ဒီထက်မက လုပ်ရမယ် ဆိုရင်တောင် ယုအာကိုသာ တွေ့ရမယ်ဆိုရင် ဘာဖြစ်ဖြစ် လုပ်မှာပဲ)
(ယုအာကို ထပ်တွေ့ရဖို့အတွက် အရာရာ ပေးဆပ်ရဲတယ် . . .)
(လိုအပ်ရင် အသက်ကိုပါ ပေးဖို့ ဝန်မလေးဘူး . . .)
ရဲရှောင် မျက်မှောင် ကြုတ်သွားရင်း စိတ်ထဲတွင် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားမိသည်။
(ဒီလူဘာလို့ ဒီလောက်ထိ ခေါင်းမာနေရတာလဲ။ ငါအခြေအနေတွေ အားလုံးကို ပြောပြပြီးပြီ။ ဒါတောင် ဘာကြောင့် ဒီလိုလုပ်နေရသေးတာလဲ။ ငါပြောတာကိုပဲ နားမလည်သေးတာလား . . .)
ထို့နောက် ရဲရှောင်မှ -
“ကျောင်းဖင်းရှန် . . . ခင်ဗျား အရင်ထပါဗျာ၊ လူတစ်ယောက်က လုပ်သင့်တဲ့ အတိုင်းအတာလောက်ပဲ လုပ်ရတယ်ဗျ။ ခင်ဗျားရဲ့ သိက္ခာကို ထည့်မတွက်ဘူး ဆိုရင်လည်း ဘာမှ ထူးမှာ မဟုတ်ဘူး။ ယောကျာ်းက ယောကျာ်းလို နေစမ်းပါဗျာ၊ ထလိုက်ပါ . . . နောက်ပြီး ခင်ဗျားမထတာ ကိစ္စမရှိဘူး၊ ယုအာလည်း ဒူးထောက်နေတယ်ဗျ။ ခင်ဗျားသူ့ကို ဒီလိုပုံစံမျိုး မြင်ချင်လို့လား။ ခင်ဗျားအခုနေ သူ့ကို မမြင်ရဘူး ဆိုတာနဲ့ပဲ ဘာဖြစ်ဖြစ် လွှတ်ပေးထားလိုက်မလို့လား . . .”
ရဲရှောင် ကျောင်းဖင်းရှန်အား မည်သို့ဖျောင်းဖျရတော့မည်မှန်း မသိတော့သဖြင့် ယုအာကို အသုံးချလိုက်မိသည်။
“ယုအာပါလား . . .”
ကျောင်းဖင်းရှန် ဘေးဘီသို့ လှည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
မြူခိုးများ ကြားထဲမှ မိန်းကလေးသည် ကျောင်းဖင်းရှန်အား အလွန်ဝမ်းနည်းကြေကွဲနေသည့် အကြည့်များဖြင့် ကြည့်နေလေသည်။
“ဖန်ဧကရာဇ် . . . ကျုပ်တို့ကို ကူညီပေးပါဗျာ၊ တောင်းဆိုပါတယ် . . .”
ကျောင်းဖင်းရှန် အရိုအသေ ပြုလိုက်ပြန်သည်။ ထို့နောက်မှသာ မတ်တတ်ပြန်ရပ်လိုက်ပြီး ရဲရှောင်အား ကြည့်လိုက်သည်။
ရဲရှောင် သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း -
“မိန်းကလေးယုအာ . . . ထလိုက်ပါတော့၊ ကျုပ်ခင်ဗျားတို့ကို ကတိပေးပါတယ်။ ကျုပ်တတ်နိုင်တာ မှန်သမျှ အကောင်းဆုံး ကြိုးစားပေးမယ်။ အချိန်နည်းနည်းလောက်ပဲ ပေးပါ။ အခုက ယင်ယန်ကမ္ဘာနှစ်ခုနဲ့ ပတ်သက်နေတယ်။ လွယ်လွယ်ကူကူ ဖြေရှင်းနိုင်မယ့် ပြဿနာမျိုး မဟုတ်ဘူး . . .”
ထိုအခါကြမှသာ ယုအာလည်း မတ်တတ်ထရပ်လိုက်သည်။ ရဲရှောင်အား ယုံကြည်မှုအပြည့် ရှိသည့် မျက်လုံးများဖြင့်လည်း စိုက်ကြည့်လျက် ရှိသည်။
ထို့အတူ ကျောင်းဖင်းရှန်သည်လည်း ရဲရှောင်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရပ်နေပြီး ရဲရှောင်အား ယုံကြည်ကိုးစားသော မျက်လုံးများဖြင့် စိုက်ကြည့်နေလေသည်။
သူတို့ ၂ ဦးလုံးသည် ရဲရှောင်အပေါ်တွင်သာ မျှော်လင့်ချက်များအားလုံး လုံးဝ ပုံအပ်ထားလိုက်ကြပြီ ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင် ခေါင်းထဲ စဉ်းစားနေသည့်တိုင် မဆုံးဖြတ်နိုင်သေးချေ။
တခဏအကြာမှသာ သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း -
“အစ်ကိုကျောင်း . . . ခင်ဗျားတို့ ၂ ယောက်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိပ်တွေ့ချင် နေကြတယ် ဆိုတာ ကျုပ်သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့က အခု သဘာဝတရားကြီးကို ချိုးဖောက်ပစ်ရမှာနော်၊ နည်းလမ်း ရှိရင် ရှိနိုင်ပေမယ့် သဘာဝကို ချိုးဖောက်တယ်ဆိုတာ အရမ်းအန္တရာယ် များလွန်းတယ်။ တန်ပြန်သက်ရောက်မှု တွေ ရှိလာနိုင်တယ် . . .”
ကျောင်းဖင်းရှန် ဝမ်းသာအားရဖြစ်သွားကာ -
“ဒါဆို တကယ်ပဲ နည်းလမ်းရှိနိုင်တာပေါ့နော် . . .”
ကျောင်းဖင်းရှန်သည် ရဲရှောင်ပြောသည့် စကားလုံးများ အား စိတ်မဝင်စားဘဲ နည်းလမ်းရှိသည် ဟူသည့် စကားလုံးများကိုသာ စိတ်ထဲတွင် စွဲသွားသည့်ပုံပင်။
ရဲရှောင် သက်ပြင်းချလိုက်ရင်း -
“ခင်ဗျားရဲ့ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းနိုင်တဲ့ နည်းလမ်း ၂ ခု ရှိတယ် . . .”
ထို့နောက် ရဲရှောင် တခဏမျှ နှုတ်ဆိတ်သွားသည်။ အ
မှန်တကယ်တွင်လည်း နည်းလမ်း ၂ ခု ရှိနေခြင်းဖြစ်ပြီး ၂ နည်းလုံးမှာ မလွယ်ကူလှချေ။ အလွန်ခက်ခဲလှသော နည်းလမ်းများပင် ဖြစ်သကဲ့သို့ အန္တရာယ်လည်း အလွန်များလှသည်။
ကျောင်းဖင်းရှန်မှာမှာ အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေလျက် ရှိသည်။ လွယ်လွယ်နှင့် မရဘူး ဆိုသည်ကို သိသည့်တိုင် ဘာမဆို လုပ်မည်သာ ဖြစ်သည်။ ယနေ့တွင် ဖန်ဇီလင်နှင့် ဆုံတွေ့ခဲ့ရသည်။ ဖန်ဇီလင်သည် ယုအာကိုပင် မြင်တွေ့နိုင်နေသဖြင့် မျှော်လင့်ချက်များစွာ ရှိသွားပြီ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် နည်းလမ်း ၂ ခု ရှိနေသည် ဆိုသဖြင့် အလွန်ပျော်ရွှင်သွားမိလေသည်။
နည်းလမ်းတစ်ခုတည်း ဆိုလျှင်ပင် ဝမ်းသာမိမည် ဖြစ်သော်လည်း ယခုအခါ နှစ်ခုပင် ဖြစ်နေသဖြင့် ပို၍ ဝမ်းသာသွားလေသည်။
“ပထမတစ်ခုက အထိအခိုက် ပိုနည်းလိမ့်မယ်။ ကျုပ်သူ့ရဲ့ ဝိညာဉ်တော်ကို ထူးခြားတဲ့ နည်းတစ်ခုနဲ့ ထိန်းချုပ်ကြည့်မယ်။ ပြီးရင် ဝိညာဉ်ကာကွယ်ဆေးတိုက်ပြီး ပြန်ဝင်စားစေလိုက်မယ်။ နှစ်အနည်းငယ်လောက်ကြာရင် ခင်ဗျားသူ့ကို ပြန်တွေ့နိုင်မှာပေါ့။ သူ့ဝိညာဉ်တော်က အရင်ဘဝဝိညာဉ်တော်ပဲ ဒါပေမယ့် မျက်နှာကတော့ တခြားပုံစံ ဖြစ်နေလိမ့်မယ်။ သူ့ပုံစံ ဘယ်လိုလဲ ဆိုတာကတော့ နတ်ဘုရားတွေရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲပေါ့ . . .”
“ဒါကတော့ အထိအခိုက်နည်းတဲ့ နည်းပဲ။ ဒါပေမယ့် အခြေအနေ အချို့တော့ ရှိတာပေါ့။ မူလတာအိုအဆင့် ၅ နဲ့အထက် ရှိတဲ့ ထိပ်တန်းပညာရှင်တစ်ယောက် လိုလိမ့်မယ်။ သူ့ရဲ့ ဝိညာဉ်တော် စွမ်းအားနဲ့ ဆေးလုံးကို ထည့်သွင်းဖို့ အကူအညီတောင်းရမှာ။ အဲဒါဆို သူ့မှတ်ဉာဏ်တွေ မပျောက်ကွယ်ဘဲ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ဝင်စားနိုင်လိမ့်မယ် . . .”
“ဒီနည်းလမ်းမှာ အခက်အခဲ ၃ ခုရှိတယ်။ ပထမတစ်ခုက ဆေးလုံးလုပ်ရမယ်။ ဒါကတော့ ကျုပ်လုပ်နိုင်တယ် ထားလိုက်၊ ကျုပ်အတွက် အရမ်းကြီး ခက်ခဲလောက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။ ဒုတိယအချက်က မူလတာအိုအဆင့် ပညာရှင်တစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းဖို့ ရှာရမယ်။ ဒါကတော့ ဒီနယ်ပယ်မှာ သေချာပေါက် ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး။ အထက်နယ်ပယ်တစ်ခုခုကို သွားရမှာပဲ။ တတိယအချက်ကတော့ ဒီနည်းလမ်းက ယုအာကိုအထိအခိုက် နည်းစေမယ် ဆိုပေမယ့် ကူညီပေးတဲ့ ပညာရှင်ကိုတော့ ကောင်းကင်အပြစ်ဒဏ် ခံစားစေရလိမ့်မယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ဒါကယင်ယန် ဥပဒေသကို ချိုးဖျက်တာလေ။ သူ့ရဲ့ အစွမ်းတဝက်လောက် လျော့ကျသွားနိုင်တယ်။ ဒီလိုမျိုး အဖြစ်ခံပြီး ဘယ်သူကမှတော့ ကူညီပေးမယ် မထင်ဘူး။ အဲဒီလူအတွက် အကျိုးရှိမယ့် အခြေအနေတစ်ခုက လွဲလို့ပေါ့ . . .”
“ကျုပ်တို့ မအောင်မြင်ဘူးဆိုရင် ယုအာရဲ့ ဝိညာဉ်တော်လည်း ပျောက်ကွယ်သွားရလိမ့်မယ်။ ကူညီတဲ့ လူလည်း သေရလိမ့်မယ် . . .”
ရဲရှောင် ဖြည်းညင်းစွာ ပြောလိုက်သည်။
“မူလတာအိုအဆင့်ဆိုတာ ဘယ်လိုများလဲ။ ကျုပ်မသိလို့ပါ။ ကောင်းကင်အဆင့်ထက် မြင့်တာလား”
ကျောင်းဖင်းရှန် အံကြိတ်ရင်း မေးလိုက်ပါတော့သည်။
Chapter (425)
“နည္းလမ္းႏွစ္ခု”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္မွာ မထေခ်။ ဒူးေထာက္လ်က္ပင္ မလႈပ္မယွက္ ႐ွိေနေလသည္။
“ဖန္ဧကရာဇ္ . . . က်ဳပ္ကို ဒီတစ္ခုေလးပဲ မ်က္ႏွာသာေပးပါ။ က်ဳပ္သာ ယုအာကို ေတြ႕ခြင့္ရရင္ က်ဳပ္ရဲ႕ က်န္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ခင္ဗ်ားအတြက္ ကြၽန္ခံဆိုလည္း ခံပါ့မယ္ . . .”
ရဲေ႐ွာင္ သက္ျပင္းသာ ခ်လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ကာ -
“အမွန္တိုင္း ေျပာရရင္ က်ဳပ္ယုအာကို ျမင္ႏိုင္ေနတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္ရဲ႕ ေမြးရာပါ အစြမ္းအစ ေၾကာင့္ပါ။ ဘာထူးျခား က်င့္စဥ္မွလည္း သုံးထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားကို အခုေန သူ႕ကိုျမင္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ ဆိုတာကို က်ဳပ္ျဖင့္ မစဥ္းစားတတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါ့မယ္။ ခင္ဗ်ား အရင္ထလိုက္ပါဗ်ာ၊ အခ်ိန္ၾကာမွာဗ်။ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲႏိုင္မလဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားလည္း သိမွာပါ။ ယင္နဲ႔ယန္ဆိုတာ ဆန္႔က်င္ဘက္ အရာႏွစ္ခုပဲ။ သဘာဝတရားႀကီးလည္း ျဖစ္တယ္။ ဘယ္သူမွ လြယ္လြယ္ကူကူ သဘာဝကို မခ်ိဳးဖ်က္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္သူ႕ကို ျမင္ႏိုင္ေနတယ္ ဆိုကတည္းက ေျဖ႐ွင္းႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းေတာ့ ႐ွိမွာပါ။ ဒီနည္းလမ္းတစ္ခုခုကို က်ဳပ္တို႔ ေတြ႕တာနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္ၿပီေလ။ အခ်ိန္ေတာ့ လိုတာေပါ့ . . .”
“ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက သူ႕ကို မေနႏိုင္ေလာက္ေတာ့ေအာင္ ျမင္ခ်င္ေနၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ က်ဳပ္အခုေန မကူညီႏိုင္ေလာက္ေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားက်ဳပ္ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေပးမွ ျဖစ္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ယုအာက ဒီလိုပုံစံနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေပ်ာက္ကြယ္သြားဘဲ ေနႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါခင္ဗ်ားတို႔ ၂ ေယာက္ အနာဂတ္မွာ ျပန္ေတြ႕ႏိုင္မယ္ဆိုၿပီး ေမွ်ာ္လင့္လို႔ ရတဲ့ အခ်က္ပဲ။ က်ဳပ္မွာ လတ္တေလာ အစီအစဥ္ မ႐ွိေသးေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔ ေသခ်ာစဥ္းစားရင္ အေျဖတစ္ခုေတာ့ ရလာမွာပါ။ ယင္အသီးက ယုအာရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတာ္ကို ေပ်ာက္မသြားေစခဲ့ဘူးဆိုရင္ သူ႕ကို လူ႕ေလာကထဲ ျပန္ေခၚေပးႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းလည္း ႐ွိေနႏိုင္တာပဲေလ . . .”
ရဲေ႐ွာင္ ႐ွင္းျပလိုက္သျဖင့္ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ နားလည္သြားသည္။ ရဲေ႐ွာင္ဘက္မွ စိတ္ရင္းအမွန္ျဖင့္ ေျပာေနမွန္းလည္း ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ သိသည္။ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္မ်ား လင္းလက္လာၿပီ မဟုတ္ပါေလာ။
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္သည္ ႐ုတ္တရက္ နဖူးႏွင့္ ၾကမ္းျပင္အား ထိကာ အ႐ိုအေသေပးလိုက္ျပန္သည္။
“ဒုန္း . . .”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ရေကာင္းမွန္း မသိရေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္လႈပ္႐ွားလြန္း ေနသျဖင့္ နဖူးႏွင့္ ၾကမ္းျပင္သည္ အ႐ွိန္ျပင္းစြာ ထိသြားသျဖင့္ ေသြးမ်ား ထြက္သြားေလသည္။
“ဖန္ဧကရာဇ္ . . . က်ဳပ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ဗ်ာ . . .”
ထိုသို႔ေျပာရင္းျဖင့္ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ နဖူးႏွင့္ ကပ္ထားရာမွ ျပန္မထေတာ့ေခ်။
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္သည္ အလြန္မာနႀကီးသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ေရး ေလာကတြင္ သတ္ျဖတ္ျခင္းဘုရင္ဟူေသာ နာမည္ႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားသူ တစ္ဦးလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ေပ။
(က်ဳပ္ဒီထက္မက လုပ္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ယုအာကိုသာ ေတြ႕ရမယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္မွာပဲ)
(ယုအာကို ထပ္ေတြ႕ရဖို႔အတြက္ အရာရာ ေပးဆပ္ရဲတယ္ . . .)
(လိုအပ္ရင္ အသက္ကိုပါ ေပးဖို႔ ဝန္မေလးဘူး . . .)
ရဲေ႐ွာင္ မ်က္ေမွာင္ ၾကဳတ္သြားရင္း စိတ္ထဲတြင္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးသြားမိသည္။
(ဒီလူဘာလို႔ ဒီေလာက္ထိ ေခါင္းမာေနရတာလဲ။ ငါအေျခအေနေတြ အားလုံးကို ေျပာျပၿပီးၿပီ။ ဒါေတာင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ေနရေသးတာလဲ။ ငါေျပာတာကိုပဲ နားမလည္ေသးတာလား . . .)
ထို႔ေနာက္ ရဲေ႐ွာင္မွ -
“ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ . . . ခင္ဗ်ား အရင္ထပါဗ်ာ၊ လူတစ္ေယာက္က လုပ္သင့္တဲ့ အတိုင္းအတာေလာက္ပဲ လုပ္ရတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ သိကၡာကို ထည့္မတြက္ဘူး ဆိုရင္လည္း ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေယာက်ာ္းက ေယာက်ာ္းလို ေနစမ္းပါဗ်ာ၊ ထလိုက္ပါ . . . ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားမထတာ ကိစၥမ႐ွိဘူး၊ ယုအာလည္း ဒူးေထာက္ေနတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားသူ႕ကို ဒီလိုပုံစံမ်ိဳး ျမင္ခ်င္လို႔လား။ ခင္ဗ်ားအခုေန သူ႕ကို မျမင္ရဘူး ဆိုတာနဲ႔ပဲ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လႊတ္ေပးထားလိုက္မလို႔လား . . .”
ရဲေ႐ွာင္ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္အား မည္သို႔ေဖ်ာင္းဖ်ရေတာ့မည္မွန္း မသိေတာ့သျဖင့္ ယုအာကို အသုံးခ်လိုက္မိသည္။
“ယုအာပါလား . . .”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ ေဘးဘီသို႔ လွည့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
ျမဴခိုးမ်ား ၾကားထဲမွ မိန္းကေလးသည္ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္အား အလြန္ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေနသည့္ အၾကည့္မ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။
“ဖန္ဧကရာဇ္ . . . က်ဳပ္တို႔ကို ကူညီေပးပါဗ်ာ၊ ေတာင္းဆိုပါတယ္ . . .”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ အ႐ိုအေသ ျပဳလိုက္ျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္မွသာ မတ္တတ္ျပန္ရပ္လိုက္ၿပီး ရဲေ႐ွာင္အား ၾကည့္လိုက္သည္။
ရဲေ႐ွာင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း -
“မိန္းကေလးယုအာ . . . ထလိုက္ပါေတာ့၊ က်ဳပ္ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကတိေပးပါတယ္။ က်ဳပ္တတ္ႏိုင္တာ မွန္သမွ် အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားေပးမယ္။ အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ပဲ ေပးပါ။ အခုက ယင္ယန္ကမ႓ာႏွစ္ခုနဲ႔ ပတ္သက္ေနတယ္။ လြယ္လြယ္ကူကူ ေျဖ႐ွင္းႏိုင္မယ့္ ျပႆနာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး . . .”
ထိုအခါၾကမွသာ ယုအာလည္း မတ္တတ္ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲေ႐ွာင္အား ယုံၾကည္မႈအျပည့္ ႐ွိသည့္ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္လည္း စိုက္ၾကည့္လ်က္ ႐ွိသည္။
ထို႔အတူ ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္သည္လည္း ရဲေ႐ွာင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ ရပ္ေနၿပီး ရဲေ႐ွာင္အား ယုံၾကည္ကိုးစားေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနေလသည္။
သူတို႔ ၂ ဦးလုံးသည္ ရဲေ႐ွာင္အေပၚတြင္သာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအားလုံး လုံးဝ ပုံအပ္ထားလိုက္ၾကၿပီ ျဖစ္သည္။
ရဲေ႐ွာင္ ေခါင္းထဲ စဥ္းစားေနသည့္တိုင္ မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေသးေခ်။
တခဏအၾကာမွသာ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း -
“အစ္ကိုေက်ာင္း . . . ခင္ဗ်ားတို႔ ၂ ေယာက္က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ သိပ္ေတြ႕ခ်င္ ေနၾကတယ္ ဆိုတာ က်ဳပ္သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔က အခု သဘာဝတရားႀကီးကို ခ်ိဳးေဖာက္ပစ္ရမွာေနာ္၊ နည္းလမ္း ႐ွိရင္ ႐ွိႏိုင္ေပမယ့္ သဘာဝကို ခ်ိဳးေဖာက္တယ္ဆိုတာ အရမ္းအႏၲရာယ္ မ်ားလြန္းတယ္။ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈ ေတြ ႐ွိလာႏိုင္တယ္ . . .”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ ဝမ္းသာအားရျဖစ္သြားကာ -
“ဒါဆို တကယ္ပဲ နည္းလမ္း႐ွိႏိုင္တာေပါ့ေနာ္ . . .”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္သည္ ရဲေ႐ွာင္ေျပာသည့္ စကားလုံးမ်ား အား စိတ္မဝင္စားဘဲ နည္းလမ္း႐ွိသည္ ဟူသည့္ စကားလုံးမ်ားကိုသာ စိတ္ထဲတြင္ စြဲသြားသည့္ပုံပင္။
ရဲေ႐ွာင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း -
“ခင္ဗ်ားရဲ႕ ျပႆနာကို ေျဖ႐ွင္းႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္း ၂ ခု ႐ွိတယ္ . . .”
ထို႔ေနာက္ ရဲေ႐ွာင္ တခဏမွ် ႏႈတ္ဆိတ္သြားသည္။ အ
မွန္တကယ္တြင္လည္း နည္းလမ္း ၂ ခု ႐ွိေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ၂ နည္းလုံးမွာ မလြယ္ကူလွေခ်။ အလြန္ခက္ခဲလွေသာ နည္းလမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ အႏၲရာယ္လည္း အလြန္မ်ားလွသည္။
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္မွာမွာ အလြန္စိတ္လႈပ္႐ွားေနလ်က္ ႐ွိသည္။ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မရဘူး ဆိုသည္ကို သိသည့္တိုင္ ဘာမဆို လုပ္မည္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ ဖန္ဇီလင္ႏွင့္ ဆုံေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ဖန္ဇီလင္သည္ ယုအာကိုပင္ ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ေနသျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ႐ွိသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နည္းလမ္း ၂ ခု ႐ွိေနသည္ ဆိုသျဖင့္ အလြန္ေပ်ာ္႐ႊင္သြားမိေလသည္။
နည္းလမ္းတစ္ခုတည္း ဆိုလွ်င္ပင္ ဝမ္းသာမိမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုအခါ ႏွစ္ခုပင္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ပို၍ ဝမ္းသာသြားေလသည္။
“ပထမတစ္ခုက အထိအခိုက္ ပိုနည္းလိမ့္မယ္။ က်ဳပ္သူ႕ရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတာ္ကို ထူးျခားတဲ့ နည္းတစ္ခုနဲ႔ ထိန္းခ်ဳပ္ၾကည့္မယ္။ ၿပီးရင္ ဝိညာဥ္ကာကြယ္ေဆးတိုက္ၿပီး ျပန္ဝင္စားေစလိုက္မယ္။ ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ၾကာရင္ ခင္ဗ်ားသူ႕ကို ျပန္ေတြ႕ႏိုင္မွာေပါ့။ သူ႕ဝိညာဥ္ေတာ္က အရင္ဘဝဝိညာဥ္ေတာ္ပဲ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာကေတာ့ တျခားပုံစံ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ သူ႕ပုံစံ ဘယ္လိုလဲ ဆိုတာကေတာ့ နတ္ဘုရားေတြရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပဲေပါ့ . . .”
“ဒါကေတာ့ အထိအခိုက္နည္းတဲ့ နည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေန အခ်ိဳ႕ေတာ့ ႐ွိတာေပါ့။ မူလတာအိုအဆင့္ ၅ နဲ႔အထက္ ႐ွိတဲ့ ထိပ္တန္းပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ လိုလိမ့္မယ္။ သူ႕ရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတာ္ စြမ္းအားနဲ႔ ေဆးလုံးကို ထည့္သြင္းဖို႔ အကူအညီေတာင္းရမွာ။ အဲဒါဆို သူ႕မွတ္ဉာဏ္ေတြ မေပ်ာက္ကြယ္ဘဲ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဝင္စားႏိုင္လိမ့္မယ္ . . .”
“ဒီနည္းလမ္းမွာ အခက္အခဲ ၃ ခု႐ွိတယ္။ ပထမတစ္ခုက ေဆးလုံးလုပ္ရမယ္။ ဒါကေတာ့ က်ဳပ္လုပ္ႏိုင္တယ္ ထားလိုက္၊ က်ဳပ္အတြက္ အရမ္းႀကီး ခက္ခဲေလာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုတိယအခ်က္က မူလတာအိုအဆင့္ ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ကို အကူအညီေတာင္းဖို႔ ႐ွာရမယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီနယ္ပယ္မွာ ေသခ်ာေပါက္ ႐ွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ အထက္နယ္ပယ္တစ္ခုခုကို သြားရမွာပဲ။ တတိယအခ်က္ကေတာ့ ဒီနည္းလမ္းက ယုအာကိုအထိအခိုက္ နည္းေစမယ္ ဆိုေပမယ့္ ကူညီေပးတဲ့ ပညာ႐ွင္ကိုေတာ့ ေကာင္းကင္အျပစ္ဒဏ္ ခံစားေစရလိမ့္မယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒါကယင္ယန္ ဥပေဒသကို ခ်ိဳးဖ်က္တာေလ။ သူ႕ရဲ႕ အစြမ္းတဝက္ေလာက္ ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္ခံၿပီး ဘယ္သူကမွေတာ့ ကူညီေပးမယ္ မထင္ဘူး။ အဲဒီလူအတြက္ အက်ိဳး႐ွိမယ့္ အေျခအေနတစ္ခုက လြဲလို႔ေပါ့ . . .”
“က်ဳပ္တို႔ မေအာင္ျမင္ဘူးဆိုရင္ ယုအာရဲ႕ ဝိညာဥ္ေတာ္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားရလိမ့္မယ္။ ကူညီတဲ့ လူလည္း ေသရလိမ့္မယ္ . . .”
ရဲေ႐ွာင္ ျဖည္းညင္းစြာ ေျပာလိုက္သည္။
“မူလတာအိုအဆင့္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ားလဲ။ က်ဳပ္မသိလို႔ပါ။ ေကာင္းကင္အဆင့္ထက္ ျမင့္တာလား”
ေက်ာင္းဖင္း႐ွန္ အံႀကိတ္ရင္း ေမးလိုက္ပါေတာ့သည္။