Ο Λιποτάκτης των SS.

|Κεφάλαιο 79ο|

Κοίταξα τον Γουόλτερ με τα χέρια σταυρωμένα κάτω από το στήθος μου, καθώς έκλεινε την πόρτα μετά την αποχώρηση του Φρανκ και της Αθηνάς.

-Λες να είναι εντάξει;, ρώτησα.

-Γιατί να μην είναι;, ρώτησε και κοντοστάθηκε για λίγο στην πόρτα με τα χέρια στις τσέπες.

-Δεν ξέρω κάθε φορά που τους αφήνουμε δεν γνωρίζω πως θα τους βρούμε την επόμενη φορά που θα συναντηθούμε, είπα και αναστέναξα.

Εκείνος με πλησίασε και άγγιξε απαλά την κοιλιά μου, ενώ ύστερα μου φίλησε απαλά τα μαλλιά.

-Μην σε απασχολούν αυτά καλή μου, είπε. Τα σκέφτεσαι πάρα πολύ όλα. Όπως βλέπεις κάθε φορά μαζί είναι. Πάντα θα είναι μαζί.

-Όπως ακριβώς και εμείς;, ρώτησα και τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το γεροδεμένο σώμα του.

-Ακριβώς όπως εμείς, είπε και με εσφιξε τρυφερά πάνω του.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να κάνω αυτό που ακριβώς μου ζήτησε ο Γουόλτερ. Να μην σκέφτομαι. Αλλά μου ήταν αδύνατον. Πως θα τα κατάφερνα, με όλα αυτά που με πνίγουν από μέσα προς τα έξω; Πως θα επιβιώσω εγώ χωρίς το στήριγμα του, όταν δεν ξέρει το πιο σημαντικό πρόβλημα που ισχύει αυτή τη στιγμή στη ζωή μου;

1η Μαρτίου 1952, Βερολίνο.
Σήμερα θεωρήθηκε σημαντική μέρα για τον Γουόλτερ. Θα βοηθούσε τον αδερφό του, να μεταφέρει όλα του τα πράγματα από το εξοχικό σπίτι και το διαμέρισμα στο κέντρο στο σπίτι που συζουσε με την άγνωστη σε μας αγαπημένη του.

Το μόνο που δεν μπορούσαμε σίγουρα να του πάμε, ήταν το άλογο του που ήταν στη φάρμα στο εξοχικό σπίτι. Ο Μπρούνο αγαπούσε την ιππασία, πρωταθλητής μεγάλος άλλωστε. Ο Γουόλτερ φαινόταν αρκετά νευρικός, με την κατάσταση που επικρατούσε. Αγχωμένος για το τι πρόκειται να αντικρίσει.

Όταν πάρκαρε το αυτοκίνητο του πάνω στο δρόμο, γύρισε προς το μέρος μου χωρίς να με κοίτα. Απλά κρατούσε τα χέρια μου και τα χάιδευε.

-Δεν ξέρω αν είσαι έτοιμη να αντικρίσεις κάτι τέτοιο, είπε. Εδώ δεν είμαι εγώ, δηλαδή.

-Τι συμβαίνει αγάπη μου;, ρώτησα.

-Τίποτα που θα έπρεπε να σε αγχώνει, είπε και μου χάιδεψε το πρόσωπο. Απλά εγώ δεν μπορώ.

-Γλυκέ μου, είπα και έσμιξα τα φρύδια μου. Με τρομάζεις. Τι συμβαίνει;

-Ο Μπρούνο μου είπε κάτι, είπε διστάζοντας. Δεν μου εξήγησε ακριβώς.