Αυτό είναι το πρώτο μέρος από το επετειακό κεφαλαίο 17 - crossover που γράψαμε εγώ και η πολυαγαπημενη μου VickyMis στο βιβλίο της 'Ο,τι και να είμαι'. Γίνονται μεγάλες αποκαλύψεις σε αυτά τα κεφάλαια και εμείς ανυπομονούμε να το απολαύσετε!
20 Δεκεμβρίου 1942, Αθήνα.
Φτάσαμε στην Αθήνα αφού είχε χαράξει ο ήλιος. Ο Ιωάννης μιλούσε συνέχεια για αυτόν τον Χάρη και τις καλές αναμνήσεις που είχαν απο μέτωπο. Τον βαριέμαι πλέον, δεν μπορώ να τον ακούω.
Ο Ιωάννης ήξερε καλά την Αθήνα και λογικό, είναι πολυταξιδεμενος γενικά. Αν και ουσιαστικά, δεν τον έχει αγγίξει τίποτα. Εμένα πρέπει να ήταν η τέταρτη φορά στη ζωή μου που έχω έρθει στην Αθήνα.
Περπατώντας μέσα στους δρόμους της Αθήνας, κοντά στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού μεταφερανε με φορείο έναν Γερμανό στρατιώτη άσχημα τραυματισμένο. Ο Ιωάννης έσπευσε να ανακαλύψει μόνος του τι συνέβη.
-Was ist passiert*?, ρώτησε.
-Wer bist du**?, ρώτησε ένας Γερμανός στρατιώτης αγριεμένος και πήγε να τον απομακρύνει.
Ο Ιωάννης τον κοίταξε νευριασμενος και άφησε κάτω την βαλίτσα. Έβγαλε από το παλτό του την ταυτότητα του και την έδωσε μαζί με κάποια ακόμα έγγραφα.
-Entschuldigen Sie, Herr Johann***, είπε και παραμερισε.
Ο Ιωάννης απαίτησε να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο και θα τον χειρουργούσε αμέσως εκεί. Τον ακολούθησα και εγώ στο νοσοκομείο. Μόλις μπήκε μέσα το φορείο επικράτησε συγχηση. Ένας κύριος, γιατρός σίγουρα πλησίασε τον Ιωάννη σοκαρισμένος.
-Τι συνέβη κύριε τι θέλετε; ρώτησε.
-Θέλω έναν χώρο να χειρουργησω τον νεαρό, είπε ο Ιωάννης. Και γρήγορα γιατί κινδυνεύει.
-Κύριε μην αγχώνεστε όλα θα γίνουν, είπε ο ευγενεστατος κύριος. Καθίστε εδώ και θα στείλω τις νοσοκόμες να τον ετοιμάσουν για χειρουργείο.
-Ποιος είστε του λόγου σας είπαμε; ρώτησε ο Ιωάννης ειρωνικά.
Μερικές νοσοκόμες πλησίασαν απορρημενες για τη φασαρία μεταξύ του άντρα μου και αυτουνού του κυρίου.
-Ιατρός Αντωνίου, είπε. Επικεφαλής.
-Εγώ ξέρεις ποιος είμαι κύριε Αντωνίου; ρώτησε ο Ιωάννης και τον πλησίασε. Ιατρός Ιωάννης Κωνσταντινιδης, σου λέει κάτι αυτό;
Άπαντες όμως μετά από αυτή του τη φράση έμειναν σοκαρισμένοι. Όλοι ψιθυρίζανε αυτό το παρατσούκλι που κυκλοφορούσε τελευταία.
YOU ARE READING
Ο Λιποτάκτης των SS.
Historical Fiction"Όλοι έχουμε μυστικά ξέρεις. Μερικές φορές είναι πιο σκοτεινά και από τους χειρότερους εφιάλτες μας". Δεν ήταν εύκολο για την Χάβα Λεβίδη να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να γίνει μουσικός, με την Εβραϊκη της ταυτότητα επί την εξουσία του Μ...
