Ο Λιποτάκτης των SS.

|Κεφάλαιο 42|

-Που είναι;, πήρα το θάρρος και ρώτησα καθώς άναβε ένα τσιγάρο διαβάζοντας εφημερίδα.

Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο πέρα από εκείνες. Ήταν παράλογο και άρρωστο αυτό που έκανε.

-Αυτό που πρέπει να ξέρεις είναι ότι είναι ασφαλής, είπε και δεν έκανε τον κόπο να με κοιτάξει. Για την ώρα.

-Απαιτώ να μάθω που πάνε, είπα.

Κατέβασε την εφημερίδα τόσο όσο να μπορώ να βλέπω τα μάτια του.

-Δεν είσαι σε θέση να απαιτείς γλυκιά μου δεν ξέρω αν το έχεις αντιληφθεί, είπε ειρωνικά.

-Μην με αποκαλείς έτσι, είπα νευρική.

-Τι ανησυχείς;, ρώτησε και σηκώθηκε. Δεν είναι εδώ η φίλη σου για να ζηλεψει.

-Αδιαφορώ πλήρως, είπα απλά.

-Ούτε ο αγαπημένος σου είναι εδώ, είπε και στάθηκε από πίσω μου. Είναι πολύ πολύ μακριά από δω. Και θα την αυξήσω κι'άλλο.

-Γιατί το κάνεις αυτό;, ρώτησα. Τι έχω φταιξει;

Με κοίταξε περίεργος. Δεν είχα έλεγχο στο σώμα μου. Δεν μπορούσα να το εμποδίσω από το να γίνει. Γονατισα μπροστά του και τον κοίταζα σοβαρή, χωρίς δάκρυα, με ενωμένα χέρια, έτοιμη να σκυψω το κεφάλι.

-Σε ικετεύω, είπα. Λυπήσου με. Δεν αντέχω άλλο.

Τότε έκανε και εκείνος κάτι που με ξάφνιασε. Ημιγονατισε απέναντι μου και με κοίταξε έντονα.

-Να σε λυπηθώ;, ρώτησε καθώς πήρε μια τούφα από τα μαλλιά μου και την έβαλε πίσω από το αφτί μου.

-Δείξε έλεος Ιωάννη σε εκλιπαρώ, είπα. Άφησε την μητέρα μου και την αδερφή μου να φύγουν, φρόντισε να είναι ασφαλείς.

-Και εγώ τι θα κερδίσω αν το κάνω αυτό;, ρώτησε και χαμογέλασε λαγνα.

-Απο μένα ότι θες, είπα. Θα είμαι αιώνια σκλαβα σου. Ότι και να κάνεις, ότι και να πεις εγώ θα συμφωνώ.

Τα χέρια του έπιασαν το πρόσωπο μου καθώς με πλησίαζε. Το πρόσωπο του με πλησίαζε, κάνοντας με ανήσυχη.

-Δελεαστική πρόταση δεν λέω, είπε καθώς μύρισε το λαιμού μου και τύλιξε το χέρι του γύρω του. Αλλά, ότι είσαι αιώνια σκλαβα μου είσαι. Τελείωσε, δεν γυρνάει ο Γουόλτερ πίσω. Θα σε ξεχάσει, θα πηγαίνει σε οίκους για συντροφιά μέχρι που δεν θα του λείπεις πλέον. Δεν σε έχει ανάγκη ένας άνδρας σαν αυτόν. Αυτός για να πνίξει τον, προσωρινό του, πόνο θα βασανίζει είκοσι τέσσερις ώρες το είκοσι τετράωρο στη Γκεστάπο.