Ο Λιποτάκτης των SS.

|Κεφάλαιο 03|

-Έτσι έγινε, είπα και ήπια άλλη μια γουλιά από τον καφέ μου. Ήρθε να με ζητήσει από τον θείο.

-Και τι απάντησε; ρώτησε η μητέρα μου καθώς γάζωνε ένα παντελόνι.

-Ότι θα του απαντήσει σήμερα το βράδυ σε δείπνο στο σπίτι μας, είπα.

-Δηλαδή πάλι θα φύγεις νωρίς; ρώτησε η Μύριαμ λυπημένη.

Την πήρα μια σφικτή αγκαλιά και της μύρισα τα μαλλιά.

-Ναι αγάπη μου, είπα. Δεν είναι κρίμα να αφήσω τη θεία Ελένη να τα ετοιμάσει όλα μόνη;

-Έχει σκοπό να ρωτήσει τον πατέρα σου έτσι; ρώτησε η μαμά.

-Ναι μητέρα, είπα. Μπορεί να υιοθετήθηκα από τον θείο Αλέξανδρο για μια καλύτερη ζωή, αλλά δεν έχει τα ίδια δικαιώματα πάνω μου όπως έχει ο πατέρας.

-Ξέρεις πως αυτός ο όρος δεν αρέσει στον πατέρα σου, είπε αυστηρά η μαμά μου. Κανείς δεν έχει δικαίωμα πάνω σου και αυτό είμαι σίγουρη ότι θα θέλει να εξακριβώσει ο Έλαζαρ. Αν αυτός που ήρθε και σε ζήτησε αποσκοπεί στην υποδούλωση σου.

-Μαμά αλήθεια πας πολύ μακριά, είπα. Εμένα άλλα με αγχώνουν προς το παρόν.

-Τι εννοείς καρδιά μου; ρώτησε.

-Πως θα κοιτάξω τους συνανθρώπους μας στη συναγωγή; ρώτησα.

-Όπως τους κοιτάει ο πατέρας σου τόσα χρόνια και του δίνουν συγχαρητήρια για το κουράγιο του, είπε.

-Ναι αλλά θα τιμωρηθώ μητέρα που απαρνιέμαι τη θρησκεία μου, είπα.

Εκείνη σταμάτησε για λίγο και ήρθε προς το μέρος μου. Μου άρπαξε μαλακά το πρόσωπο ώστε να την κοιτάω κατάματα.

-Ο Θεός τιμωρεί κάτι γουρούνια σαν τον Χίτλερ, είπε. Όχι εσένα. Εσύ μόνο καλό προκαλείς στον κόσμο και ας χρειάζεται να είσαι κάποια άλλη.

-Και πως θα παντρευτώ; ρώτησα. Δεν μπορώ να πάω σε εκκλησία.

-Ο Αλέξανδρος έχει φροντίσει για αυτό, είπε. Το ξέραμε από την αρχή ότι θα αναγκαστούν να πλαστοποιηθούν τα πάντα. Δεν είσαι πια η Χάβα Λεβίδη αγάπη μου. Είσαι η Ευαγγέλια Παναγιωτίδη, και σε φωνάζουν Εύα για να μας θυμίζει εμάς το Χάβα.

Κοίταξα αλλού. Η αλήθεια ήταν ότι συνέχισα και μετά τη μετακόμιση μου να πηγαίνω στη συναγωγή, ο θείος Αλέξανδρος δεν ήθελε να μου το απαγορεύσει. Αλλά ουσιαστικά πήγαινα και έφευγα σαν τον κλέφτη. Μην με δει το κακό το μάτι και με πιάσουν οι κακές οι γλώσσες στο στόμα τους.