15 Αυγούστου 1945, Νέα Υόρκη.
Η ημέρα της συνθηκολόγησης της Ιαπωνίας δεν άργησε να έρθει, όπως είχε προβλέψει και ο κύριος Γουινστον. Από μέρα σε μέρα θα περιμέναμε και την επίσημη λήξη του πολέμου. Αρκετά υποφέραμε μέχρις εδώ.
Σήμερα ήταν μια από τις μεγαλύτερες μέρες της ιστορίας της Αμερικής. Όλος ο κόσμος στους δρόμους, μουσικές να παίζουν, μαγαζιά με ανοιχτές τις πόρτες ήταν ένα ατελείωτο πανηγύρι.
Στο μαγαζί σήμερα για λίγη ώρα το πρωί ήμουν μόνη. Ο κύριος Γουινστον αποφάσισε να διευθετήσει κάποιες εξωτερικές δουλειές, η Σάρον ερχόταν το απόγευμα και η Μαρλίν από λεπτό ας λεπτό.
Ενώ όλοι πανηγύριζαν εγώ ήμουν απογοητευμένη από την ανθρωπότητα για άλλη μια φορά. Οι περισσότεροι μάθαμε μέρα από μια ή δυο μέρες τι έγινε στις έξι Αυγούστου στην Ιαπωνία. Ήταν άμαχος και αθώος κόσμος. Όπως ήταν και οι Εβραίοι της Ευρώπης.
Η Μαρλίν μπήκε μέσα με μια εφημερίδα στο χέρι. Φαινόταν αρκετά σοβαρή.
-Καλημέρα, είπα και της χαμογέλασα ελαφρά.
-Καλημέρα Εύα, είπε. Ο κύριος Γουινστον;
-Σε εξωτερικές δουλειές, απάντησα.
Μέτα από λίγο σωπασαμε και οι δύο. Κάναμε τη δουλειά μας σιωπηλά. Αν έξω δεν υπήρχε η φασαρία από τον κόσμο, μάλλον θα μπορούσαμε η μία να ακούσουμε την ανάσα της άλλης.
-Όλα καλά;, ρώτησα και εκείνη ξεροεβηξε.
-Ναι, είπε δίχως να μου ρίξει βλέμμα. Όλα μια χαρά.
Δαγκωσα τα χείλη μου προβληματισμενη.
-Εσύ;, ρώτησε μετά από λίγο.
-Καλά, απάντησα ευγενικά και χαμογέλασα.
Χαμογέλασε και εκείνη και ύστερα γύρισε στη δουλειά της. Λίγο αργότερα ξεκίνησε να ξεφυσαει όπως και εγώ. Ήταν πολύ άβολο και είχα σκοπό να το συζητήσω μαζί της. Υποτίθεται ήμασταν φίλες, δεν μπορούσαμε να μην το θιξουμε.
-Θες να μιλήσουμε για αυτό;, ρώτησε.
-Ποιο;, ρώτησα.
-Για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, είπε και με κοίταξε σοβαρά. Εσύ τι λες;
Ήπια λίγο νερό και πήρα μια βαθιά ανάσα.
-Το έμαθες φαντάζομαι, είπε. Για τον βομβαρδισμό, εννοώ.
-Το διάβασα, είπα.
-Και εγώ, είπε.
Πήγα μέσα και έβαλα λίγο καφέ σε μένα και εκείνη. Επέστρεψα με τις δύο κούπες.
आप पढ़ रहे हैं
Ο Λιποτάκτης των SS.
ऐतिहासिक साहित्य"Όλοι έχουμε μυστικά ξέρεις. Μερικές φορές είναι πιο σκοτεινά και από τους χειρότερους εφιάλτες μας". Δεν ήταν εύκολο για την Χάβα Λεβίδη να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα και να γίνει μουσικός, με την Εβραϊκη της ταυτότητα επί την εξουσία του Μ...
