It all started in the bookshop (Nederlands)

59

Stella

"Ik help je wel even", zeg ik tegen Marleen en pak wat borden in mijn handen om de tafel leeg te maken.

"Wij laten zo Max uit" hoor ik Mason zeggen dus ik kijk hem aan en knik.

"Ik ben heel blij dat je mee bent", glimlacht Marleen als we de afwas aan het doen zijn.

Ik knik. "Ik ook, gezellig".

"En als Mason blij is dan ben ik dubbel zo blij, helemaal met zo'n leuke schoondochter als jij", glimlacht ze en legt haar hand even kort op mijn schouder.

"Ah lief", glimlach ik.

"Klaar?", hoor ik Mason zeggen en hij loopt de keuken in. "Ga maar, ik maak het wel even af", glimlacht Marleen en ze pakt de theedoek uit mijn hand.

"Ja, kom", zegt Mason voordat ik wat kan zeggen en hij trekt me de keuken uit. Ik zie zijn moeder glimlachen en ik haal even mijn schouders op naar haar om daarna te glimlachen.

"Max, ga je mee?", roept Mason en hij pakt Max zijn riem. De hond springt van de bank en rent rondjes om ons heen.

"Tot straks", roept Mason door het huis. Hij wacht niet op een reactie en samen we de deur uit.

Het huis ligt dicht aan het strand dus na een korte wandeling zijn we er.

"Ik hou echt van het strand", zegt Mason en hij maakt de riem van Max los. Ik ruik de geur van het zeewater en we lopen richting het water.

Ik laat mijn hand in die van Mason glijden en samen lopen we in stilte. Geen ongemakkelijke stilte, maar een fijne.

"Nee, Max, nee", roept Mason en hij laat mijn hand los en hij begint te rennen. Ik kijk op en zie dat de hond de zee in springt.

"Nu gaat hij stinken en moet hij in bad", zucht Mason als ik bij hem kom staan en hij roept naar Max.

Na een paar minuten komt Max het water uit en hij schudt zich uit. Mason en ik worden nat van het zeewater en Mason gromt geïrriteerd. Ik begin te lachen en Mason doet de hond weer aan de riem.

"Kom, we gaan naar huis, die hond moet in de douche", gromt hij en begint met lopen. Ik snel achter hem aan en zucht. Mason trekt de hond mee en ik grijp de riem uit zijn hand omdat ik het zielig vind.

"Hou eens op", snauw ik naar hem. Hij kijkt me aan en haalt zijn wenkbrauwen op.

"Ja, wat? Je kunt wel chagerijnig doen maar ik vond het best grappig. Het is maar water en die hond had ook een tijdje plezier. En bovendien kan ik nu een hond in bad doen en dat heb ik nog nooit gedaan dus ik zie alleen maar voordelen", snauw ik naar hem.

Mason stopt met lopen dus ik kijk om naar hem.

"Oké, sorry. Ik vond het gewoon irritant dat hij het water in ging terwijl het eigenlijk niks voor stelt", zegt Mason en hij loopt op me af. Hij drukt een kus op mijn lippen en zijn hand glijdt in die van mij.

"Kijk, zo ken ik je weer", glimlach ik naar hem en samen vervolgen we onze weg naar huis.