It all started in the bookshop (Nederlands)

26

Stella

Na een onrustige nacht alleen plof op de bank in de boekenwinkel. Ik neem een slok van mijn koffie en mijn gedachten dwalen alweer af.

Ga ik niet te snel met Mason, gaat rond in mijn gedachten. Tot ongeveer twee maand geleden kende ik hem helemaal niet en gisteren sliep hij bij mij thuis. Ergens ben ik bang om me te binden.

Ik doe een poging tot lezen maar gooi mijn boek in de hoek van de bank.

Mijn handen haal ik door mijn haar en begin mijn spullen te verzamelen. Ik was de eerste uren vrij dus ik had een shift in de boekenwinkel. "Goedemorgen Stella", glimlacht Susan als ze binnen loopt. Ik gun haar een korte glimlach. "Goedemorgen, als je het niet erg vind vertrek ik meteen, ik moet naar school", zeg ik tegen haar en sta op van de bank. "Nee tuurlijk, ga gauw", zegt ze en ze vertrekt naar achteren.

Ik kijk op mijn horloge en zie dat het elf uur is. Om kwart over begint mijn eerste les en het kost me minstens twintig minuten om er te komen. Shit. Ik snel me naar mijn auto en rijdt richting de school.

Mijn tas pak ik van de bijrijdersstoel en haast me naar binnen. De deur van het lokaal zit al dicht dus ik trek hem open en alle ogen zijn gericht op mij. "Mag ik nog naar binnen?", vraag ik voorzichtig en richt me op de docent. "Snel dan", zegt hij met een afkeurende blik.

Mijn ogen gaan naar de lege plek naast Mason maar ik besluit om alleen achter in het lokaal te gaan zitten. Ik voel zijn ogen op me branden. Ik pak voorzichtig mijn boeken en stop mijn oordopjes in mijn oren. Nog steeds voel ik Mason zijn ogen op me branden maar ik ontwijk zijn blik.

"Tot morgen", zegt de docent en ik wacht tot de rest van de leerlingen uit het lokaal is. Mijn boeken stop ik in mijn tas en glimlach kort naar mijn leraar voordat ik het lokaal uit loop.

Ik voel dat iemand me tegen houdt en ik duik in elkaar. "Shit, sorry", hoor ik een bekende stem zeggen. Ik ontspan me en kijk op.

"Laat het", zeg ik tegen hem en wil weg lopen.

"Heb ik iets verkeerd gedaan? Gezegd? Of heb ik je pijn gedaan misschien?", vraagt hij en zijn ogen staan droevig.

Ik wend mijn blik af en ik schudt mijn hoofd. "Sorry Mason, ik kan het niet", zeg ik tegen hem en loop weg. Ik had verwacht dat hij me zou volgen maar ik vervolg mijn weg naar de volgende les alleen.