It all started in the bookshop (Nederlands)

22

Stella

Ik voel mijn ademhaling zwaar worden en er rollen tranen over mijn wangen. Ik ga op de badkamervloer zitten en leun tegen de badkuip. Mijn benen trek ik in. Mijn ademhaling gaat sneller en mijn zicht wordt minder scherp.

De badkamerdeur zwaait open en Romy en Ruby komen binnen. "Stella, kijk naar mij", hoor ik Romy in de verte zeggen. Ze gaat voor me zitten en probeert mijn trillende handen vast te pakken. Mijn ademhaling gaat als een razende en de tranen blijven komen.

"Adem in door je neus en uit door je mond", hoor ik in de verte iemand zeggen. Mijn zicht is onscherp en het voelt alsof ik geen controle meer over mijn lichaam heb.

"Mason", probeer ik door mijn paniek heen uit te brengen. "Ga Mason halen, nu", hoor ik Romy commanderen naar Ruby.

Het voelt alsof de muren op me afkomen en mijn handen beginnen nog harder te trillen. "Stella kijk naar mij en doe met me mee", probeert Romy maar de badkamerdeur zwaait open.

"Jullie naar buiten nu", hoor ik de bekende stem zeggen en Romy laat mijn handen los. Mason draait de deur op slot en gaat voor me zitten.

"Ik ben hier en je bent veilig, er kan je niks gebeuren. Nu wil ik dat je je gaat focussen op mijn stem, oké?", hoor ik Mason rustig zeggen en hij legt mijn benen plat op de grond.

Mason pakt mijn handen vast. "Adem in door je neus en uit door je mond, hoe moeilijk dat nu ook is", zegt hij en mijn ademhaling wordt al rustiger.

"Heel goed Stella, blijf dit herhalen", zegt hij en hij doet met mij mee. Mijn blik wordt helderder en ook mijn ademhaling wordt na een tijdje rustiger.

Mason laat mijn handen los en neemt plaats naast mij. Niet veel later ben ik helemaal gekalmeerd en ik begin met praten.

"Bedankt Mason", zeg ik zacht en schaam me omdat hij me in deze staat moest zien.

"Ik ben trots op je", zegt hij en hij kijkt me aan. Mijn vragende blik zegt genoeg want Mason begint alweer met praten. "Hoe groot je paniek ook was, je hebt deze paniekaanval overwonnen. Zie hoe sterk je bent", zegt hij en pakt mijn hand vast. "Maar ik kon het niet zonder jou", zeg ik en leg mijn hoofd tegen zijn schouder.

Even is het stil totdat Mason op staat. "Kom, we gaan naar huis", zegt hij en pakt mijn hand vast om me omhoog te helpen. "Maar het feest dan? Over een uur is het 12 uur en dan is het 2020", zeg ik en sta op. "We maken ons eigen feestje", glimlacht Mason en hij houdt mijn hand stevig vast als we de badkamerdeur uit lopen.

"Stella", hoor ik mensen zeggen dus Mason en ik draaien ons om. "Ik ga naar huis, bedankt voor jullie hulp", glimlach ik dankbaar naar de twee meiden die ik langzaam als vriendinnen ga zien. "Dat snap ik, alvast gelukkig nieuwjaar Stella", glimlacht Romy en ze geeft me een knuffel. "Gaat het?", vraagt Ruby en ze geeft me een knuffel. Ik knik en voel dat Mason me meetrekt. Ik zwaai nog kort en samen met Mason loop ik de deur uit.

"Dat was genoeg geknuffel", gromt hij en ik glimlach kort. Is hij nou jaloers?