It all started in the bookshop (Nederlands)

23

Mason

Als we de straat uit zijn begin ik met praten.

"Mag ik vragen waarom je zo in paniek was", zeg ik tegen haar en ik voel dat haar groene ogen me aankijken. "Geen idee, het overkwam me, ik denk door de vele mensen", zegt ze en nog steeds blijft ze me aankijken.

Als we bij een stoplicht staan kijk ik haar in haar ogen. "Heb je dit vaker?", vraag ik haar. Ze wend haar blik af en knikt. "Als je alleen bent?", vraag ik en ik zet mijn tanden op elkaar. "Ja", zegt ze zacht.

"Je mag me altijd bellen hé. Ookal is het 's nachts", zeg ik tegen haar en ik rijd haar straat in. "Ik wil niet lastig zijn", zegt ze zacht en stapt uit de auto als ik hem heb geparkeerd. Ik volg haar en pak haar hand zachtjes vast zodat ze stopt met lopen. "Jij bent nooit lastig", zeg ik tegen haar en kijk in haar groene ogen.

Ze glimlacht kort en slaat haar kleine armen om me heen. Ik schrik van haar gebaar maar knuffel terug. "Wil je blijven en samen het vuurwerk kijken?", vraagt ze als ze me los laat. "Ik dacht dat je het nooit zou vragen", glimlach ik zwak en ik volg haar naar binnen.

"Ik ga me even omkleden", glimlacht Stella zwak en ze verdwijnt haar slaapkamer in. Ze komt terug in een trainingsbroek en een vest. "Comfy", grinnikt ze en ploft naast me op de bank.

"10..9..8..7..6..5..4..3..2..1", roept Stella en ze springt op van de bank. "Gelukkig nieuw jaar", zeg ik en er komt een glimlach op mijn gezicht. Ik sta op en geef Stella een knuffel. "Happy New Year", glimlacht ze en ze pakt mijn hand vast. We lopen de trap af ze trekt de voordeur open. Samen kijken we naar alle vuurwerk.

"Ik ga naar huis", zeg ik na een lange tijd als Stella wakker is. "Hoe laat is het?", vraagt ze en ze rekt zich uit. Ze gaat rechtop zitten en haar haar zit door de war. Ik grinnik en kijk op mijn telefoon. "3:00", antwoord ik. "Ben je niet moe?", vraagt Stella en ze staat op. Ik haal mijn schouders op.

Na het vuurwerk hebben we nog een tijdje televisie gekeken. Althans, ik, Stella viel in slaap tegen me aan. Niet dat ik dat erg vond.

"Je mag wel op de bank slapen", zegt Stella en ze pakt 2 dekens uit een mand vol dekens. "Het lijkt me beter als ik naar huis ga", zeg ik tegen haar. Ze schud haar hoofd. "Hier, slaap lekker Mase", zegt ze en ze drukt de dekens in mijn handen. "Slaap lekker Stella", glimlach ik en schud mijn hoofd. Ik plof neer op de bank. Als Stella uit mijn zicht is verdwenen trek ik mijn schoenen en shirt uit en ga onder de dekens liggen.

Haar woorden herhalen zich nog vaak door mijn hoofd. 'Slaap lekker Mase.'