It all started in the bookshop (Nederlands)

29

Mason

"Nee mam, ik ga niet", roep ik als ze voor de zoveelste keer op mijn slaapkamerdeur klopt.

Mijn kamerdeur vliegt open en mijn moeders blik staat op onweer. Ze trekt de dekens van mijn gezicht en kijkt me aan. "Wat zie jij er uit. Gebruik je drugs?", roept ze verschikt en ze laat mijn deken los. "Nee mam, het is niks". zeg ik geïrriteerd.

Ze neemt plaats op de rand van mijn bed. "Is het Stella?", vraagt ze. Bij het horen van haar naam slik ik. "Ja dus, vertel op", zegt mijn moeder en ze slaat haar benen over elkaar dus het lijkt alsof ze niet van plan is om weg te gaan.

"Stella heeft een heftig verleden, daardoor kan zich niet binden mam. En ik wou haar zo graag helpen, haar steunen wanneer ze het moeilijk had, en haar vast houden wanneer ze zich steeds meer begon open te stellen. En nu, nu kan het niet meer", zeg ik en er komen tranen in mijn ogen maar ik slik ze weg.

"Geef haar de tijd Mase, er komt veel op haar af in een korte tijd. Misschien als ze het een plek heeft gegeven komt ze terug", zegt mijn moeder en ze glimlacht zwak.

"Ik meld je ziek, alleen voor vandaag. Morgen ga je weer naar school", zegt mijn moeder en ze gunt me een strenge blik maar glimlacht daarna. "Rust maar lekker uit", zegt ze en ze drukt een kus op mijn voorhoofd voordat ze mijn kamer verlaat.

Ik word wakker van mijn slaapkamerdeur die open gaat. "Niet schrikken, ik ben het", hoor ik Vince zeggen. "Shit hé", zegt hij als hij mijn rode ogen ziet. Ik ga rechtop zitten en kijk hem aan. "Ze was niet op school vandaag en jij ook niet dus ik neem aan dat er iets gebeurd is", zegt Vince en hij ploft naast me op mijn bed.

"Ze kon zich niet binden", is het enige wat ik zeg. "Ze heeft een heftig verleden Vince, ik neem aan dat je dat in grote lijnen weet. Mensen hebben haar pijn gedaan en ze is bang dat tussen ons hetzelfde gebeurd en ik kan niet gedachte blijkbaar niet wegnemen", zeg ik als hij me vragend aankijkt.

"En je hebt gevoels voor haar gekregen in die maanden", zegt Vince. "Niet", ontken ik en wend mijn blik af. "Als het niet zo was lag je er echt niet zo bij. Als het voorbestemd is komt ze terug en ik zag hoe ze naar je keek", zegt Vince. "Het maakt nou toch allemaal niet meer uit", zucht ik en haal een hand door mijn haar.

Het is nu een aantal uur later en ik sta onder de douche. De tranen rollen over mijn wangen en mijn gedachten zijn wederom bij Stella. Dit meisje brengt mijn hoofd op hol, meer dan dat ik in deze maanden had gedacht.