It all started in the bookshop (Nederlands)

37

Mason

"Tot vanavond babes", glimlacht Ruby en ze zwaait nog even voordat ze de andere kant op loopt.

Vandaag is het de dag dat we meivakantie hebben. Eindelijk.

"Tot vanavond", glimlacht Pete en hij stapt in zijn auto om vervolgens het school terrein af te scheuren.

Mijn ouders zijn in de meivakantie altijd twee weken weg, ze zijn vanochtend vertrokken dus vanavond hebben we een avondje met de vriendengroep.

"Doei", hoor ik ook Vince en Romy zeggen voordat ze samen vertrekken in de auto van Vince.

Samen met Stella loop ik naar haar auto. De leunt er tegen aan en kijkt me aan met haar mooie groene ogen. "Kom je met mij mee?", vraag ik aan haar. Ze schud haar hoofd en tuit haar lippen. Ik cup haar gezicht met mijn handen en druk een kus op haar lippen. "Ik moet werken, zie je vanavond", zegt ze en drukt nog een kus op mijn lippen voordat ze onder mijn arm doorglipt. Ik trek een pruillip maar stap achteruit om Stella in te laten stappen.

"Tot vanavond", zegt ze door haar open raampje. Ze zet haar auto in de achteruit en zwaait nog even voordat ze weg rijd. Ik glimlach en loop naar mijn eigen auto om naar huis te rijden.

Met mij en Stella gaat het goed, we zijn steeds hechter en ze lijkt me steeds meer te vertrouwen. We hebben nog geen relatie maar dat duurt niet lang meer als het aan mij ligt.

"Goede avond mijn vriend", hoor ik Vince zeggen voordat hij naar binnen stormt. Kort daarna volgt ook Pete.

"Zijn de meiden er nog niet?", vraagt Pete als hij de woonkamer binnen loopt. "Nee, ik heb geen idee hoe laat ze komen", zeg ik tegen hem maar de bel klinkt door het huis. "Nu", grinnikt Pete en hij loopt naar Vince die in de woonkamer zit.

"Hallo", zegt Ruby enthousiast en ze wordt gevolgd door Romy. "Waar is Stel?", vraag ik aan haar maar ze haalt haar schouders op.

"Ze ging tegelijk weg met ons dus het zou niet lang duren", verzekerd Ruby. Ik knik en gooi de voordeur dicht.

Vijf minuten later gaat inderdaad de bel en daar staat Stella met een glimlach op haar gezicht. "Ben je op de fiets?", vraag ik verbaasd. Ze knikt en wil naar binnen stappen. Ik hou haar tegen en kijk haar aan. "Schat, ik wil niet dat je in het donker door Amsterdam fietst", zucht ik en ze draait met haar ogen.

"Ik had mijn telefoon in mijn zak dus als er wat was kon ik je bellen", zegt ze en ze plukt haar telefoon uit haar zak. "Ik weet dat ik wat heb meegemaakt Mase en dat je bezorgd ben maar ik ben niet achterlijk", zegt ze en kijkt me in mijn ogen aan.

"Ik wil gewoon niet dat je iets overkomt, ik kon je ook halen", zeg ik tegen haar. "We lijken net een getrouwd stel, vergeet het. We gaan het leuk hebben vanavond", zegt ze en ze drukt een kusje op mijn lippen.

"Je gaat dus niet naar huis vannacht want ik laat je niet terug fietsen" zeg ik nog tegen haar. Ze steekt haar middelvinger op en geeft me een knipoog. Een seconde later verdwijnt ze de woonkamer in. Ik weet dat ik misschien over kom als een zeikerd maar ik wil gewoon niet dat er haar wat gebeurd als ze in het donker op de fiets zit.