It all started in the bookshop (Nederlands)

6

Stella

Mijn blik kruist nog kort met de jongen genaamt Mason Parker. Zijn auto rijdt de straat uit en ik neem plaats op de bank. Ik staar voor me uit en er rolt een traan over mijn wang. Snel veeg ik hem weg en kijk naar de ingang.

Mijn gedachten dwalen af naar mijn ex vriend.

Zijn sterke hand grijpt de mijne vast en ik sluit mijn ogen in angst. "Verdomme Stella, je kan ook helemaal niks hé", schreeuwt hij voordat hij me een duw geeft. Ik val achteruit en stoot mijn hoofd tegen de tafel. Ik gil van de pijn en grijp mijn achterhoofd vast. "Karma", schreeuwt hij en loopt de kamer uit.

Ik ontwaak uit mijn gedachten door de bel die af gaat. Snel veeg ik mijn tranen weg en kijk op. "Hi Stella", glimlacht mevrouw Martin en ze stapt voorzicht de drempel over.

"Gaat het goed?", vraagt ze en ze kijkt me bezorgd aan. De brok in mijn keel slik ik weg en ik sta op. "Ja hoor, met u?", vraag ik aan haar en mijn stem wordt schor. "Goed hoor, ik kom net van de bingo", glimlacht ze en ze geeft me een knuffel.

"Koffie?", vraag ik terwijl ze op de bank ploft. "Waar denk je aan?", vraagt ze terwijl ze mijn gezicht probeert te lezen. "Aan een jongen", geef ik toe. Ik loop naar achteren en schenk mevrouw Martin een kop koffie in. "Je lijkt verdrietig. Hij doet je toch geen pijn hé", zegt ze als ik terug kom en haar de koffie over handig. Ik zet een glimlach op en schud mijn hoofd. Ze moest eens weten.

Eenmaal 5 uur sluit ik de voordeur en draai de winkel op slot. Het bordje draai ik op gesloten en ik pak mijn spullen om vervolgens de winkel uit te lopen.

Mijn beanie zet ik op en baan me snel naar huis. Het beetje overgebleven eten van gisteren zet ik in de magnetron en ik staar voor me uit. Weer herhalen de beelden van mij en mijn ex in mijn gedachten. Door de pieper van de magnetron ontwaak ik uit mijn vervelende gedachten.

Het hete bord pak ik met moeite uit de magnetron en loop er snel mee naar de woonkamer van mijn appartement.

Ik zet de televisie aan en begin met mijn avondeten. Weer dwalen mijn gedachten af, dit keer naar Mason. Ergens voelde mijn hand in zijn hand vertrouwt. Ook al was het maar voor een paar seconden.