It all started in the bookshop (Nederlands)

36

Stella

Ik draai me om en kijk naar de mooie jongen die naast me ligt. Zijn bovenlichaam komt boven de deken uit en zijn gezicht is mijn kant opgedraaid. Hij heeft een klein glimlachje op zijn mond die een beetje open staat.

Ik bestudeer zijn moedervlekken en ga daarna met mijn hand door zijn warrige haar. "Ben je me nu aan het bestuderen Stella Anderson", hoor ik uit zijn mond. Ik doe snel mijn ogen dicht en grinnik. "Nee", antwoord ik en doe mijn ogen open om vervolgens in die van hem te kijken.

Ik haal mijn hand uit zijn haar en rol op mijn rug. "Echt wel", hoor ik een paar seconden later. "Maar dat is niet erg hoor", zegt hij met zijn hese stem. Hij trekt me naar hem toe en drukt een kus op mijn wang.

Ik maak me los uit zijn greep en ga rechtop zitten. "Wat ga je doen?", vraagt hij en hij kijkt me vragend aan. "Tanden poetsen", zeg ik tegen hem en loop richting de deur. "Oké", zegt hij en ik verdwijn de badkamer in om mijn tanden te poetsen.

Als ik terug bent spring ik boven op Mason en sla mijn armen om hem heen. Hij kijkt me aan en ik druk mijn lippen op die van hem. Ik bijt zachtjes op zijn onderlip en zijn ogen worden groot. "Mevrouw Anderson, doe dat alsjeblieft niet nog een keer", miept hij en drukt zijn lippen weer op die van mij. Een kleine glimlach kan in niet laten om hem vervolgens weer terug te zoenen.

Ik rol van hem af en kijk naar hem. "We moeten nog even wachten tot dat we naar beneden kunnen", grijnst hij en ik verberg mijn hoofd in zijn kussen.

"O my god, help jezelf, dan kunnen we ontbijten", grap ik en hij kijkt me ondeugend aan. "Stella, ik denk dat die taak bij jou ligt aangezien jij hier voor hebt gezorgd", zegt hij en zijn ogen staan geamuseerd. Ik grinnik zacht en Mason zijn gezicht wordt serieus.

"Te vroeg dit grapje? Sorry, ik ...", begint hij te ratelen. "Nee Mase, don't worry. Je hoeft je niet bij alles af te vragen of ik het kan hebben. Als ik het niet oké vindt zie je het of zeg ik het", zeg ik en leg mijn hand op zijn arm.

"Oh, in dat geval", knipoogt hij en hij laat zich uit bed rollen. "Pffff", lach ik en ik kijk even kort of ik nog meldingen heb op mijn telefoon.

Als Mason een trainingsbroek en shirt heeft aangetrokken vertrekken we naar beneden. "Mijn kleding staat je echt goed", zegt hij goedkeurend als hij achter me de trap af.

"Goedemorgen", glimlacht Mason zijn moeder als we beneden komen. Zijn vader kijkt op van de krant en gaat na een korte begroeting door met lezen.

"Ik wist niet dat je er nog was", glimlacht zijn moeder naar mij en ik kijk naar Mason. "Gezellig toch", zegt hij simpel en hij loopt richting de keuken. Ik kijk naar zijn moeder en glimlach kort om vervolgens achter Mason aan te lopen.