It all started in the bookshop (Nederlands)

30

Stella

Al 1 week en 4 dagen heb ik geen contact met Mason. Af en toe wat blikken maar verder niet. Ik dacht dat ik geen gevoelens had ontwikkeld in deze maanden maar dat had ik mis. En het maakt me helemaal gek.

Vanmiddag waren de meiden bij me en ik heb ze alles verteld. Ze wisten dat er iets speelde maar niet wat. Ik heb ze alles verteld over Mason en mij, maar ook over mijn verleden. Na een lang gesprek hebben ze me aangemoedigd om toch hij Mason langs te gaan. En nu sta ik nu ik bij hem op de stoep.

Ik heb niet eens bedacht wat ik wou zeggen en toch sta ik hier.

Ik druk op de bel en niet veel later gaat de deur open. Mason zijn rode ogen kijken me aan met een vragende blik. Zo te zien heeft hij gehuild. Shit.

"Ik heb een fout gemaakt, een hele grote fout", begin ik.

"Ik dacht dat als ik je weg zou duwen, dat het makkelijker zou worden. Dat ik niet gebroken kon worden maar deze week en 4 dagen hebben me meer pijn gedaan dan dat ik in een lange tijd heb gehad", zeg ik zonder adem te halen.

"En ik weet dat je me toch niet wilt zien en dat je me dom vind maar nu ben ik toch hier. Mensen hebben inderdaad mensen nodig. Sorry voor ...", zeg ik nog voordat ik wordt onderbroken door Mason.

"Niet boos worden", zegt hij en hij slikt. Ik kijk naar zijn adamsappel die op en neer gaat en mijn hart gaat als een razende tekeer.

Hij stapt naar voren en hij kijkt naar mijn lippen.

Zijn ogen kijken in die van mij en hij drukt zijn lippen zacht op die van mij. Ik stap naar achter en kijk weer in zijn twinkelende groenblauwe ogen.

Ik slik en druk mijn lippen weer op die van hem. Een bom van vlinders ontploft in mijn buik.

Ik haal een hand door zijn haar en Mason trekt me dichter naar zich toe. Zijn tong gaat over mijn onderlip en ik geef hem toestemming. Zijn duim wrijft over mijn wang en hij drukt nog een kus op mijn lippen. Weer druk ik mijn lippen op die van hem en Mason zijn lippen vormen tot een glimlach.

"Stella Anderson, je weet niet hoe lang ik dat al wil doen", grijnst Mason tegen mijn lippen en hij drukt er nog een kus op.

"Ik laat je niet gaan Stella. We gaan dit doen, op jou tempo en met kleine stapjes", zegt hij en hij kijkt me aan. "Tenminste, als je daarvoor hier kwam. Zo niet, dan heb ik het helemaal verpest", zegt Mason en hij gaat met zijn hand over zijn achterhoofd.

"Babysteps", glimlach ik naar de mooiste jongen met de groenblauwe ogen en ik voel zijn lippen weer tegen de mijne.