Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.44

Ik kijk om mij heen waar ik ben. Al snel zie ik dat ik op een weiland sta. Verbaast kijk ik om mij heen. Hoe kom ik hier? Er klinken stemmen, ik wil naar iemand toe lopen waarom ik hier sta. Alleen niemand ziet mij staan. Ik wil wat zeggen maar er komt geen geluid uit. Ik hoor de anderen maar ze horen mij niet.

Ik loop verder, ik schrik als ik mij realiseer dat ik door een mens heen ben gelopen.

Van schrik begin ik te rennen. Ik kijk om mij heen en zie dat alles is afgezegd.

Als ik in de lucht kijk zie ik een vliegtuig naar beneden zakken.

Er razen auto's voor bij. Al snel zie ik dat ze op een snelweg rijden. Ik hoor mensen gillen en mensen sluiten hun ogen. Ik sta verdoofd.

Het lukt mij niet om te bewegen. Ik vraag mij nog steeds af waarom mensen mij niet kunnen zien.

Ik dat er een stuk van de vliegtuig naar beneden valt. Geschokt staar ik er naar. Ik loop er heen. Al snel hoor ik sirenes. Ik ren en ren. Ik hoor de rest van de vliegtuig neerstorten.

Ik kom bij de mensen aan. Ik wil helpen maar het lukt niet. Ik ben onzichtbaar. Ik fluister woordjes en zinnen. Er liggen koeien dood in de weiland. Er liggen mensen dood en mensen schreeuwen.

Steeds weer verdwijnen mensen onder een witte laken of zonder. Ik zie tientallen kinderen pijn lijden. De volwassenen proberen hun groot te houden.

Langzaam zet ik stapjes achter uit. De stemmen klinken steeds verder weg. Alsof ze niet bestaan.

Ik hoor een bevel in mijn hoofd zeggen "Sluit je ogen."

Er rollen tranen over mijn wangen als ik mijn ogen sluit.

Ik voel dat ik mee wordt gezogen naar een andere plek.

Het is wit en kaal. Er lopen mensen in en uit.

Er lopen mensen met Camara's maar ze worden tegengehouden door de politie en beveiligers.

Ik loop door de kille gangen, mensen zitten er verdoofd bij.

Langzaam voel ik mij wegtrekken van de plek hier. En voordat ik het weet is het wit.