Decision - One direction [ Afgelopen ]

1.7

30 Juni 2012

Genietend van de zon, die fel schijnt, lopen we verder. De plek waar we zijn, herken ik niet. We lopen een parkje in. Ik besluit niks te vragen maar af te wachten, ook al ben ik op van de zenuwen. De lucht is blauw en we lopen nog steeds.

“Paul, stop eens.”

Verbaasd luistert hij ook nog. Ik ga lichtjes op mijn tenen staan en buig mij voorover om hem een lichte kus te geven maar daar heeft hij niet genoeg aan. Paul zoent mij terug en we geven ons beide over waardoor we echt staan te zoenen. De kriebels kriebelen in mij maag. De zoen is net liefde en passie, precies wat ik voor hem voel.

“Lieve Blair.”, zegt hij als we gestopt zijn met zoenen.

Ik kijk hem aan.

“Ik hou van je sinds ik je sprak op internet, het voelde zo vertrouwd en ik kon niet wachten om je te zien. Toen ik je zag, voelde ik kriebels in mijn maag. Je maakt mij vrolijker en ik kan niet meer zonder je. Lieve Blair, wil jij mij vriendin zijn?”

“Ja... ja, 'tuurlijk wil ik dat”, glimlach ik en we vliegen elkaar om de hals.

Een traan rolt over mijn wang als ik er aan terugdenk. Op dat moment was ik gelukkig, toen ik was blij met hem ook al woonde hij stuk verder weg. Ik laat mij weer op bed vallen. Wat moet ik nou? Moet ik gaan of niet?

Kreunend word ik wakker van de hitte. Snel kijk ik op de klok en zie dat het al elf uur was. Mijn maag knort en vermoeid sta ik op om naar beneden te gaan. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat ik een paar sms’jes heb gehad. Gauw open ik ze als ik besef dat ik vandaag jarig ben.

Rachelle: Gefeliciteerd meid, ik kom snel langs natuurlijk :d

Tom: Gefeliciteerd baby, Ik hou van je xx

Paul: Gefeliciteerd lieverd en ik hou harstikke veel van je.

Ik loop naar de computer en start face en twits op en kijk de andere felicitaties. Ik typ gauw een paar keer 'dankje' en ga met mijn knorrende maag naar beneden toe. Het is stil als ik beneden kom maar ik zie dat mij broertje en ouders al op zijn. Ze feliciteren mij.

Drie uur later is alles klaargezet en zit ik nog achter de computer. Mijn familie komt zo en natuurlijk mijn vriendje. Alleen mijn familie weet niet dat het mijn vriendje is. We hebben al meer dan twee maanden iets met elkaar en we proberen elke week elkaar te zien, ook al is het een eind reizen. Ik hoor mij mobiel over gaan en ik neem gauw op.

“Hey Liefie, nog een keer gefeliciteerd!”

“Thanks Paul, hoe laat ben je hier?”

“Over 1 uur ongeveer, ik zit nog in de trein!”

“Moet ik je nog ophalen van het station of kan je de weg nog vinden naar mijn huis?”, vraag ik, gelukkig heb ik hem al een keer aan mij ouders voorgesteld en vinden ze hem hartstikke aardig.

“Ik weet de weg nog en als ik vlakbij het huis ben, sms ik je wel even.”

“Is goed, tot straks.”

Lachend hangen we op en het eerste bezoek komt al binnen. Het zijn mijn oom en tante, de oom is de broer van mijn vader. Glimlachend neem ik het geld aan van hun en dan komen de volgende bezoekers al. Zo gaat het door, iedereen is er bijna, mijn twee nichtjes en mijn andere oom is er. De oom is de broer van mij moeder en de twee nichtjes zijn kinderen van de broer van mijn moeder. De grootvader van mijn vaders kant is er en de grootmoeder van moeders kant is er en mijn tante, de zus van mijn moeder en dan nog een paar kennissen. Ik voel mij telefoon trillen en ik zie dat ik een sms’je heb van Paul.

'Blair, Ik sta in je straat kom je nog even naar buiten toe? XX'

Ik meld dat ik ga roken en loop dan naar buiten toe. Ik zie hem staan en ik ren op hem af en geef het een dikke knuffel.

“Blair, Nogmaals gefeliciteerd en je cadeau krijg je later oké?”

“Oke, Ik wil nog wel even roken voordat we naar binnen gaan.”

We zitten een kwartier te praten tot dat we besluiten om maar naar binnen te gaan. Ik kijk opzij en zie dat Paul best zenuwachtig is om mijn familie te zien.

“Relax Paul, Alles komt wel goed!”

Flauwtjes glimlacht hij en open ik de deur. In de gang geef ik hem gauw nog een kusje op zijn mond en zeg ik: “Ze zijn aardig.”

“Oke, Kom dan gaan we maar naar binnen.”, fluistert hij.

Ik open de deur en niemand kijkt op, wat eigenlijk altijd logisch is als ze er zijn want meestal ga ik vaker naar buiten om te roken. Mijn nicht kijkt mij verbaast aan.

“Blair, Wie is deze jongen?”

Opeens voel ik veel ogen mij aanstaren.

“Mensen, dit is Paul, mijn vriendje.”

Ze staren mij aan en stellen zich dan voor aan Paul.

De rest van de dag is hartstikke gezellig. Mijn familie is rond vijf uur allemaal weggegaan en al mijn vrienden kwamen 's avonds en Paul genoot, dat zag ik. Bijna niemand had hem eerder gezien en op deze avond was ik trots dat hij er was. Die avond was het gezellig met mijn vrienden, gewoon kletsen en lol maken. Moe liet ik mij op bed vallen met Paul naast mij en vallen we in slaap.