Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.15

25 November 2012

Het is al een paar dagen later. We zien elkaar elke dag. Helaas gaat hij over ongeveer drie maanden op tournee en zal ik hem dus een tijdje niet zien. Van mijzelf weet ik dat ik het moet vertellen van Imke.

Als er gebeld word kijk ik twijfelend naar de telefoon maar neem dan toch op.

"Met Blair.", mompel ik.

"Hallo, je spreekt met je tante en oom. Is het goed als we even langskomen?"

Dit is de eerste keer sinds ik ze ken, dat ze zichzelf spontaan uitnodigen.

"Is goed, wanneer?"

"We zijn in London vlakbij je appartement dus we kunnen elk moment langskomen."

Ik denk even na.

"Is goed. Over een uur kan het."

"Oké, tot zo."

Met een twijfelend gevoel hang ik op en ga ik maar eens het appartement schoonmaken. Het is al een uurtje verder als de bel gaat. Als ik zie dat het mijn oom en tante zijn, laat ik ze binnen.

"Dag Blair, meid, hoe is het met jou, wat zie je er goed uit."

De spraakwaterval van mijn tante is losgebarsten. Ik glimlach en gebaar dat ze mogen door lopen. Eerst maar the kettle on.

We zitten te praten over hoe het hier gaat en over thuis en over henzelf. Het valt mij op dat ze nu veel opener zijn. Ik hoor dat er iemand binnenkomt. Het is Niall, zie ik.

"Hey, Niall.", glimlach ik.

We geven elkaar een zoen en ik zie mijn oom en tante verbaasd kijken.

"Dit is mijn vriendje Niall."

"Wat leuk voor je.", lachen ze.

We kletsten met z'n vieren, niet al te lang.

"Ik ga even naar de Nando's, ben zo terug."

"Goed hoor.", vluchtig geef ik hem nog een kus.

Als Niall weg is, wil mijn tante alles weten.

"Blair, wat is er aan de hand? Ik weet dat er iets is."

Zal ik het vertellen over Imke?

"Ik ga eerst even roken als je het niet erg vind."

"Is niet erg."

Je kan goed zien dat het overdag is. De lucht is blauw, bijna overal zie je witte wolken. Er lopen veel mensen druk in de weer met van alles en nog wat. Waarom willen ze het weten? Zal het als een opluchting voelen? De tijd dringt. Voordat ik naar binnenloop, weet ik wat ik moet doen.

Rustig vertel ik over Imke. Over hoe zij was en dat we samen zijn geweest. Langzaam vertel ik over sommige dingen, die we hebben meegemaakt en dat we het geheim hebben gehouden en Imke's dood. Alles over haar vertellen, dat kan ik niet. Onze momenten zijn voor onszelf en niet iedereen hoeft het te weten. Op het laatst veeg ik een eenzame traan weg.

"Wie weet dit?"

"De broer en de ouders van Imke... en Rachel, Tom en Sven. Verder niemand."

"Je moet dit aan Niall vertellen want dan weet hij dat je hem vertrouwt. Dit kan je niet voor hem verzwijgen.", verduidelijkt mijn oom.

"Ik weet het maar ik weet nog niet hoe ik het moet vertellen? Misschien vind hij het raar."

"Schrijf heel het verhaal als een brief en geef het aan hem. Hij vind het vast niet raar. Het is een stuk van jouw levensverhaal en dat moet hij accepteren. Maar weten je ouders het?"

Ik schud mijn hoofd.

"Nee, ik ga ze het binnenkort misschien wel vertellen als ik in Nederland ben."

"Oké.", aarzelt mijn oom, "We zullen je ouders niets zeggen."

We kletsen nog even verder en dan kom Niall binnengelopen.

"Ben er weer."

"Dat zie ik schat."

"Ja goed hè? Ik heb gegeten.", lacht hij sarcastisch.

Ik grinnik en mompel: "Vreetzak."

Hij loopt met boos gezicht naar mij toe: "Wat zeg je nu?"

"Dat je soms een vreetzak bent."

Hij lacht trots en ik weet dat hij daar nooit echt boos over zou worden.

Lachend zwaai ik ze uit.

"Kom snel naar Nederland!"

"Zal ik doen, weet nog niet wanneer."

Ik sprint in Niall zijn armen en nestel mijzelf tegen hem aan. Ik kijk met mijn hoofd naar boven en plant mijn lippen op de zijne. Zoenend zitten we de hele avond op de bank. Gewoon klef en genieten van elkaars aanwezigheid.

Telling something can hurt someone.