Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.18

29 November 2012, Niall.

We zitten samen in haar kamer, ik zie een brief liggen en ik vraag mij af van wie die brief is.

"Niall, Ik moet je wat vertellen. Het gaat over Imke.", zegt ze opeens.

Afwachtend kijk ik haar aan.

"Ik vertel het in een brief. Ik denk dat je deze brief zou moeten lezen."

Ze overhandigt mij de brief, nieuwsgierig open ik de omslag.

Lieve Niall,

Het is soms nog een beetje moeilijk om het te vertellen en daarom schrijf ik het in een brief. Het gaat over Imke. Imke is een meisje waar ik meer dan twee jaar mee heb gehad. Bijna niemand wist van onze relatie af. Ik ga je vertellen over hoe ik haar ontmoette tot ze dood ging.

Ik ontmoette haar toen ik samen met een paar vrienden gezellig ergens aan het kletsen was. Ze was daar met twee goede vrienden van haar. We raken aan de praat, later werden we goede vrienden. Ik merkte aan haar dat er iets mis was. Samen gingen we praten en toen vertelde ze dat ze op een meisje was gevallen. Op mij dus. In die tijd had ik nog een relatie met Sven, daarom kon het niet. Ik voelde ook niks voor haar.

Een paar maanden later ging het uit met Sven omdat we niks meer voor elkaar voelden. Hij merkte dat ik niet zo verliefd meer op hem was. Sven en ik hebben toen lang gepraat en besloten om als goede vrienden uit elkaar te gaan. De relatie met Sven was anders dan met Paul. Ik heb van alle twee de jongens gehouden. Met Paul is het uitgegaan omdat hij verliefd werd op iemand anders. Hij heeft nog steeds een relatie met dat meisje, Stella. Ik moet zeggen dat ze goed bij elkaar passen. Paul en ik niet. Ook met Sven kwamen wij erachter dat we niet de ware voor elkaar waren.

Nu ben ik goede vrienden met beide jongens. Imke en ik waren goede vrienden, zoals ik al zei. Ik wist dat ze iets voor mij voelde. Ik merkte dat ik mij anders voelde wanneer ik bij haar was. Altijd als ik bij haar was, voelde ik mij veilig en vertrouwd. Ik werd verliefd op haar en we waren op een dag bij elkaar en het ging vanzelf. We zoenden en we bekenden elkaar dat we van elkaar hielden en verliefd waren. Het voelde anders dan mijn verliefdheid op Paul of Sven, ik kan dat niet goed vertellen.

We hebben wel besloten om het geheim te houden en na al die tijd weten alleen haar ouders en broer het. Later ook Sven, Tom en Rachel en nog twee goede vrienden van haar. Sinds een paar dagen mijn oom en tante, die je ook hebt ontmoet. Mensen hebben wel doorgehad dat we vaak bij elkaar waren maar we hebben het nooit naar buiten gebracht.

Waarom? Dat weet ik niet. We voelden ons er zo goed bij om het maar voor een paar mensen te uiten. We hebben wel een keer besproken om het te vertellen aan onze andere vrienden en dat wilden we ook gaan doen. Maar dat is er nooit meer van gekomen.

In de twee jaar dat we iets samen hadden hebben we veel gepraat en gelachen. We hebben veel dingen samen gedaan. Weet je wat zo grappig was? We wilden elkaar vragen op de zelfde dag en dat zag er komisch uit. Toen we uitgelachen waren, heb ik het aan haar gevraagd en gelukkig, eigenlijk wist ik het wel, zei ze ja. We hebben veel samen gedaan. Maar we hebben ook verdriet gehad. We zeiden altijd: 'samen staan we sterk en kunnen we alles aan'.

Samen zijn we veel weg geweest, ook samen op vakantie maar ook gewoon naar het strand en pretparken of films kijken. We hebben weleens geklommen en als iemand iets niet durfde, overtuigden we elkaar dat het niet eng was.

Ik heb nooit door gehad dat ze ziek was. Soms voelde zich niet lekker of was ze wel eens ziek, maar ik wist niet dat ze de ziekte kanker had. Nooit heb ik het gezien.

Soms doet het wel pijn. Ze wou dat niemand zag dat ze aftakelde.

Ik kijk met een schuine blik naar Blair en zie dat ze tranen in haar ogen heeft. Wil ik het nog verder lezen? Ik zucht diep en denk na. Hoe kan je iemand niet vertellen dat je ziek bent? Het kan gewoon niet tenzij je een goede reden hebt. Ik wil verder lezen maar moet even de regel terugzoeken.

Ze wou dat niemand zag dat ze aftakelde.

Ondanks dat hield en hou ik hartstikke veel van haar.