Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.32

22 Januari 2013

Ik word wakker doordat er iemand een hele tijd kust in mijn nek. Giechelig word ik nog wakkerder. Ik draai mij om zodat ik Niall kan aankijken.
"Hey baby.", glimlach ik.
Hij kijkt mij verliefd aan en net zo verliefd ga ik boven hem hangen.
"Weet je waar ik zin in heb!", mompel ik maar nog net hard genoeg zodat hij het hoort.
"Ik weet het wel.", lacht hij.
Ik smelt weg bij zijn lach. Met mijn vingers ga ik naar zijn boxer toe. Hij kreunt zachtjes. Glimlachend doe ik mijn pyjama uit, Niall schuift zijn boxer omlaag. Met een hand streel ik over zijn groeiende knobbel. Doordat hij kreunt, moet ik ook gaan kreunen. Eerst voorzichtig, later zachtjes maar dan steeds harder begin ik hem te pijpen. Hij ruikt naar ... Niall. We zoenen en hijgen. Hij gaat met zijn nagels over mijn rug heen. Ik laat hem los als ik zie dat hij weer slapper geworden is. Hijgend draait Niall ons om.
Het is gek dat je opgewonden wordt van iets wat je zelf doet.
Als een idioot begint hij mij te strelen. Met mijn benen glij ik over zijn lichaam heen. Onze lichaam schuiven langs elkaar heen. We maken elkaar nog een keer helemaal gek.
"Niall kom nou.", hijg ik.
Hij begint het te snappen en met zijn vingers glijdt hij in mijn vagina. Met mijn vingers ga ik over zijn rug heen in hetzelfde ritme. Even later zie ik hem een condoom pakken. Ik voel dat hij weer hard is.
"Zeker?", vraagt hij, zoals altijd nerveus.
"Ja gekkie."
Hij kijkt mij aan en doet razendsnel het condoom om. Zachtjes komt hij in mij. hij si in het begin altijd voorzichtig. Steeds harder begint hij te stoten. We hijgen en roepen onze namen.
Even later komen we kreunend klaar.
"Het was snelle seks maar wel fijn.", glimlach ik.
"Inderdaad. Kom, ik heb honger."

Lachend lopen we naar beneden toe. We pakken het ontbijt op een dienblad en lopen naar de anderen toe.
"Was het lekker?", fluistert Lious.
Niall wordt helemaal rood, en ik proest het uit.
"Ik weet niet waar je het over hebt!", zeg ik zo onschuldig mogelijk.
"Jaja!", lacht hij.
De anderen kijken ons aan en ze schieten in de lach.
"Doe het voortaan zachter en Niall, we willen wel alles weten, hè!", lacht Liam.
"Daar komt niks van in. Ik vraag het jullie ook niet.", zegt Niall.
"Ja, omdat je het nooit wilt horen. Trouwens, jij hebt nooit eens over jouw seksleven gehad. Waarom heb je nooit verteld dat je seks hebt gehad?", vraagt Zayn.
Diep in gedachten verzonken geeft Niall antwoord: "Omdat het jullie niet aangaat."
"Whatsup brother? Waarom vertel je er nooit over? Je doet er altijd zo vaag over.", vraagt Zayn bezorgd.
"Het is niet belangrijk."
Er springen tranen in zijn ogen. Mijn hand wil ik op zijn rug leggen, maar hij loopt met snelle passen weg. Verbaasd kijk ik de jongens aan.
"We weten het ook niet.", zegt Zayn.
Ik knik en snel sta ik op om de richting op te gaan waar hij ook heen ging.

Even later hoor ik iemand snikken. Als ik dichterbij kom zie ik dat het Niall is die daar zit. Stilletjes ga ik naast hem zitten, ik hou hem vast, hij kruipt weg in mijn armen. Wat zou er aan de hand zijn? Zou hij spijt hebben van ons?
"Niall, heb je spijt dat we seks hebben gehad?"
Geschrokken kijkt hij op.
"Nee echt niet. Dat moet je niet denken. De seks met jou is heel goed."
"Wat is er dan?"
Niall begint weer te snikken. Sussend troost ik hem.
"Je kan mij alles vertellen, hey!"
"Weet ik, maar ik kan het niet. Het doet nog te veel pijn. Ik leef er al jaren mee. Niemand weet het omdat ik bang ben."
"Waar voor ben je bang?"
"Wat mensen er van vinden. Voor wat hij mij heeft aangedaan."
Luid snikkend val hij mij in de armen. Ik weet dat hij nu niet verder vertelt. Ik laat het zo, ik zal er nu voor hem moeten zijn, wat ik altijd al doe. Vaag heb ik een vermoeden wat er is gebeurd. Hij moet het zelf vertellen.
"Ik vertel het als ik er klaar voor ben."
Ik knik dat het kan. Ik leid hem naar de hotelkamer. Op de gang zien we de jongens maar ik schud wijselijk mijn hoofd. Ze knikken. Als hij op bed ligt, ga ik bij hem liggen.
"Blijf je bij mij?", fluistert hij.
"Tuurlijk blijf ik bij jou."
Ik trek hem in mijn armen, langzaam valt hij in slaap.

Stilletjes kruip ik van hem vandaan en van het bed. Ik kijk achterom of hij nog slaapt, wat hij ook nog doet. Diepzuchtend loop ik de kamer in waar vermoedelijk de jongens zitten. De jongens en de meiden kijken op. Ik zie dat Paul en Simon er ook bij zitten.
"Wat is er met Niall?", vraagt Simon.
"Dat vertelt hij vanzelf. Als hij er klaar voor is."
"Weet jij het?", vraagt Simon.
"Niet alles."
Ze knikken begrijpend.
"We hebben het nooit in de gaten gehad dat er iets is. Hij vertelt veel maar over zijn liefdesleven vertelt hij niet veel.", zaagt Zayn.
"Zayn, luister naar mij. Niall heeft het opgekropt en het is niet jouw schuld en ook niet jullie schuld.", ik kijk de rest ook gelijk aan, "Hij zal het zelf vertellen."
"Heb je een vermoeden?", vraagt Perrie.
Ik knik maar verder zeg ik niks meer. We zitten de hele tijd in gedachten te denken aan Niall, in elk geval ik. Wat er zou gebeurd zijn?

De hele dag zijn de jongens vrij. De meiden hebben besloten om de jongens mee te nemen ergens heen voor wat afleiding, het volgende optreden moet iedereen weer fit zijn. Harry is naar een goede vriend, die hier in Frankrijk woont.
Niall ligt de hele tijd al te huilen, eten en te slapen. De hele tijd ben ik bij hem. Om mijn gedachten te verzetten, zit ik al de hele tijd aan een boek te werken.

Vulnerable.