Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.21

5 December 2012

"Tot over een maand.", zeg ik tegen mijn baas.

"Veel plezier."

Het is nu al vijf uur verder sinds Niall mij een sms'je heeft gestuurd dat ik tot vijf januari vrij moet vragen voor mijn werk en dat ik moet inpakken voor negen uur. Waar we heen gaan, dat weet ik niet. Snel rij ik door naar mijn appartement.

"Hey, boys.", roep ik als ik de jongens zie zitten in de woonkamer.

Met soepele passen loop ik naar Niall toe en plof ik neer op zijn schoot.

"Schat, waar gaan wij heen?", ondeugend kijk ik hem aan.

"Ik zeg nik maar mijn koffer staat in de kamer naast jouw kamer. We vertrekken vanavond."

"Met vliegtuig of auto of boot?", vraag ik.

Lachend kijken de anderen jongens mij aan. De vriendinnen van de anderen jongens heb ik nog nooit ontmoet maar ik hoor wel veel verhalen over hen.

"Jongens weten jullie het?"

Ze schudden van nee maar uit hun gezichten kan ik opmaken dat ze het wel weten. Zouden we naar Ierland gaan? Wacht, dan zou ik dus mijn schoonouders ontmoeten. Zullen ze mij accepteren hoe ik ben? Zullen ze mij goed genoeg vinden voor Niall? Duizenden vragen spoken in mijn hoofd. Rustig sta ik op en meld ik dat ik even buiten ben. Vanaf het balkon zie ik veel flats en appartementen staan. Vinden Nialls vrienden mij goed genoeg om hem vriendin te zijn? Ik merk dat Niall achter mij komt staan.

"We gaan eten."

Met een glimlach geef ik hem een kus, die al snel verandert in een zoen. Met mijn tong glij ik over zijn lippen heen. Hij geeft toestemming en onze tongen maken maken rondje. We blijven in deze houding staan. Door een luid gekuch achter ons, kijken we verschrikt op. Zayn staat daar met een amuseerde houding.

"Ik roep jullie nog een keer voor het eten."

Met z'n drieën lopen we de keuken binnen.

"Jippie, spinazie!", schreeuw ik in het Nederlands waardoor de jongens mij verbaasd aan kijken.

"Dit is mijn lieveling eten!"

Ik geniet van de lekkere, verse spinazie die Harry heeft gekookt. Het fijne is, dat als de jongens koken, ze ook het vlees er niet bij doen.

We nemen afscheid van de andere jongens voor de douane. Na uren wachten, zitten we eindelijk in de vliegtuig.

"Niall, we gaan naar Ierland, hè?"

Lachend knikt hij. Blijkbaar ziet hij mij bezorgde uitdrukking.

"Blair, ze vinden je echt wel echt aardig, vertrouw me!"

Glimlachend geef ik hem een kus.

Moe val ik in slaap op Nialls schouder.