Decision - One direction [ Afgelopen ]

1.4

30 Juni 2012

Dagen lang lag ik nog in het ziekenhuis en eindelijk mocht ik hier weg uit deze kamer. Mensen kwamen langs om te kijken hoe het met mij ging. Bijna niemand wist wat er precies is gebeurd op die dag, waar ik toen in een zwart gat belandde. De gesprekken deden pijn omdat alles naar voren komt. Het is de waarheid, die er uit kwam.

Ik kon het niet tegen houden. Het deed pijn om het te zeggen, om het op te schrijven. Ik was nu echt thuis, thuis uit het rotziekenhuis. Maar toch wou ik niet meer, ik wilde weg van deze wereld. Ik voelde mij alleen, niemand die om mij gaf. Ook al zeiden mensen van wel, voor mij voelde het niet zo.

Ik staarde naar buiten en ging daarna voor mijn laptop zitten. Ik surfde rond op internet maar het was allemaal onzin. Ik zag een site staan die mij wel interesseerde. Toen ik beter keek, zag ik dat het een site was, waar veel verhalen op staan van andere mensen en zelf kon je daar ook op schrijven. Snel registreerde ik mijzelf en werd ik lid.

Ik word wakker uit de droom of een flashback of wat het ook is. Vaak denk ik er nog over na hoe ik die site heb ontdekt en sindsdien schrijf ik vele verhalen, wat ik met plezier doe.

Ondertussen staan er al meer dan dertig verhalen op en dat binnen vijf jaar. Sommige verhalen zijn kort en andere lang. Binnenkort activeer ik een nieuwe verhaal waar ik al even mee bezig ben. Het gaat over de liefde tussen twee mensen die om elkaar heen draaien en ze hebben ook nog hun eigen problemen. De andere verhaal gaat over dat iemand erg goed werkt met dieren en daar is de liefde ook bij.

In het begin had ik zoveel ideeën en nu nog steeds, maar ik werk ze eerst helemaal uit en dan start ik met schrijven en als ik eenmaal in het verhaal ben, activeer ik pas. Alleen als ik het verhaal natuurlijk goed vind. Ik zie het beeld nog voor mij, dat ik elke dag op die site te vinden was om te schrijven, maar eigenlijk gebeurde dat later, maar ik las toen echt veel en nu soms nog.

Ik zat toen in die tijd heel veel achter de computer en later toen ik mijn eigen laptop had, zat ik daar veel op. Ik zat veel op verschillende site’s. Voordat ik de zelfmoordpoging had gedaan, zat ik ook te veel achter de computer. Ik weet nog goed hoe ik voor het eerst met Paul praatte. Het was een maand nadat dat ene gebeurde en ik mij nog slecht voelde en ik dus op internet rond keek.

Uit verveling kijk ik op internet rond, Als ik een interessante site zie, klik ik erop. Het is een site waar je met mensen kan praten. 'Wat leuk', denk ik in mij zelf. Ik zie een naam Paul staan en op de foto zie ik een leuke jongen en met interesse klik ik op de foto en kom ik terecht op zijn pagina. Ik wil net een gesprek opstarten, als ik zie dat ik een bericht heb gekregen en zo te zien is het van Paul.

We beginnen te kletsen en het is net alsof wij elkaar al eeuwen kennen, wat eigenlijk niet zo is. Hij woont in Drenthe en is zestien jaar. Soms reageert hij een week niet omdat hij druk bezig is. Hij is in een korte tijd mijn beste vriend geworden en we beginnen met elkaar te praten als ik in het laatste jaar op school zit. In die vier maanden kletsen we veel en later ook sms’en. We leren elkaar goed kennen en we worden goede vrienden, ook al zien wij elkaar nooit. Het gaat nog slecht met mij in die tijd, ik voel mij alleen en ik heb alleen Paul als mijn beste vriend, die ik nog nooit heb gezien. We weten van elkaar wel waar we ongeveer wonnen.

Zo ontstond onze vriendschap, we zagen elkaar nooit en ik miste mensen om mij heen, die mij ook lief hadden. Mensen hebben in die tijd nooit doorgehad, dat ik een masker droeg. Mensen zagen mij als een vrolijk meisje, dat genoot van het leven maar het was gewoon niet waar. De eerste, die het blijkbaar al langer in de gaten had, was Tom. Ik weet het nog precies.