Decision - One direction [ Afgelopen ]

1.5

30 Juni 2012

Buiten is bijna alles wit door de sneeuw. 'Wat een weer, zeg', denk ik in mijzelf. Rondlopende mensen met hun kinderen aan hun handen. Een gelukkige glimlach staat op hun gezicht, ze stralen het uit. Mensen kijken mij aan, maar ik wuif het weg. Het bankje is bijna leeg, alleen ik zit er op. Starend over het water wat al bijna ijs is geworden. Wind waait langs mijn oren en over mijn gezicht heen, trillend trek ik mijn benen op. Kan ik nog leven of krijg ik nu de kans om gelukkig te kunnen leven? Ik sta op en loop naar het zand en sta aan de rand van de vijver, het water stroomt over mijn schoenen heen.

Mijn schoenen worden nat en ik zet een stap dichterbij het water. Ik hoor mensen praten, het lukt mij niet meer om te leven. Ik buk en plens wat ijswater in mijn gezicht. Vastberaden draai ik mij om en loop ik weg. Laat die mensen toch denken, ze weten niet eens wat ik wilde doen. Ik zie een steiger en ik kijk er naar, ik loop er heen. Er is alleen water en een paar bomen die er staan op een kaal grasveldje.

Ik kijk over de rand en denk: 'Waarom durf ik niet te springen, het kan en ik heb de kans om het nu te doen'? Starend over het water denk ik na. Het voelt alsof ik er urenlang zit. Twijfelend sta ik op en maak ik een aanstalten om te gaan springen maar ik voel twee stevige armen mij terugtrekken. Ik wil mij los rukken maar de armen zijn te sterk. Ik draai mij om en ik zie het gezicht van Tom en Daniel. Dat zijn de twee collega’s van mijn werk.

“Wat ben je aan het doen?”, vragen ze verbaasd.

“Niet veel eigenlijk!”, antwoord ik.

Ik ga ze niet vertellen dat ik dood wilde en eigenlijk nog steeds wil. Ze kijken mij aan alsof ze iets weten en dat ze wel weten wat ik aan het doen was.

“Je gaat ons tweeën nu vertellen wat er aan de hand is en we vertellen het echt aan niemand. Ook niet dat je net weer een zelfmoordpoging wou doen. Vertrouw ons, we hebben al langer in de gaten dat het slecht met je gaat.“, zegt Tom zonder een grote pauze.

Hij neemt mij in een omhelzing en ik laat mij knuffelen, het voelt vertrouwd. Ze gaan zitten en ik wil eigenlijk weglopen, waarom zouden ze naar mij verhaal luisteren? Ze vinden mij vast zielig en aanstellerig.

“Blair, je denkt vast dat we je stom vinden en niet goed voor deze wereld. Maar dat is niet waar, je bent geweldig en dat op je eigen manier. Jij gaat vast later iets doen waar jij gelukkig van wordt en je ontmoet de man van je dromen.”

Verbaasd draai ik mij om en ik kan in blikken niet zien wat ze denken.

“Meen je het?”

“Ja, echt waar kom maar zitten.“

Ik ga zitten en ze wachten geduldig totdat ik begin met vertellen.

“Ik voel mij vaak bijna altijd alleen omdat er niemand om mij geeft, behalve mijn familie en ik voel en weet dat ik niks waard ben.”

Ik vertel verder over wat er vroeger gebeurd is. Terwijl ik het vertel, luisteren ze aandachtig en zijn ze stil. Soms vallen er lange stiltes en moet ik de tranen wegslikken. Nadat ik alles heb verteld, rollen de tranen vanzelf over mijn wangen. Ze weten nog niet alles maar ik vind het niet nodig om alles in detail te vertellen. Ze knuffelen mij en ik laat mij in hun armen vallen, Hun ogen staan waterig en meelevend, verder kan ik niks op hun gezicht zien hoe zij zich voelen en wat ze van mijn verhaal vinden.

“Blair, we gaan je helpen, omdat je echt wel wat waard ben en nee, het leven is niet altijd makkelijk, maar er zijn altijd mooie momenten.“ zegt Tom.

Zijn ogen staan vol met emoties. We zitten stil te staren over het water totdat het schemerig is.

“We brengen je naar huis.”, zeggen ze even later.

Die dag was zwaar om het te vertellen aan hen. Alles van vroeger kwam weer naar voren, maar ze hebben geholpen en dankzij hen ben ik het leven anders gaan zien. Het leven heeft leuke en moeilijke momenten. Er komt altijd iets leuks. Ik ben daarna ook veranderd en ik ben mij gaan openstellen maar ook niet te erg, sommige dingen hou ik voor mijzelf en dan zeg ik niks.

Ik ging met anderen om en dat ging vanzelf. Ze gingen mij meer betrekken in hun leven en ik heb nu een paar goede vrienden. Paul, Daniel, Silla, Jo, Nina dat zijn echte goede vrienden. En Rachel en Tom zijn mijn beste vrienden. Natuurlijk ga ik met meer mensen om.

Ik voel mijn maag knorren en ik wil naar beneden lopen als ik de foto van Paul zie. Nadat ik geslaagd was van de middelbare school, hebben wij afgesproken als date en Paul heeft mij toen gevraagd.