Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.24

16 December 2012

"Heb je er al zin in om mijn ouders en broertje te zien?", vraag ik aan Niall als we in de taxi zitten op weg naar Moordrecht. De plek waar ik geboren ben.

"Ja hoor."

Ik merk dat hij nerveus is en ik herken mijzelf daar weer in.

"Mijn ouders vinden je aardig. Echt waar.", stel ik hem gerust.

"Weet je wat grappig is? Eerst was jij nerveus en nu jij.", lacht hij.

Glimlachend geef ik hem een kus.

"Dat klopt maar eigenlijk boeit het mij niet wat anderen van ons vinden. Als ik maar gelukkig ben met jou."

Hij bloost.

"Ergens klopt dat wel, maar het is toch ook belangrijk wat je vrienden en familie van mij vinden."

Ik denk na. "Dat is inderdaad waar, maar als jij mij gelukkig maakt, is het goed. Je maakt mij nou eenmaal gelukkig. Lieverd."

"Dat klopt en ik ben ook gelukkig met jou."

Na ruim een uur rijden komen we in Moordrecht aan.

"Blair, heb jij je ouders al gebeld dat we komen?"

"Nee, hoeft ook niet. We gaan zo gewoon voor de deur staan."

Ik vraag nog even aan de chauffeur of hij even bij de benzinepomp wil stoppen. Snel koop ik sigaretten. We komen in de straat waar ik bijna heel mijn leven heb gewoond.

"Niall, hier heb ik iets minder dan twintig jaar gewoond."

Hij knikt. "Het is een leuk huis."

Ik lach, we bedanken de taxichauffeur met een fooi en lopen naar de voordeur. Ik ben blij dat ik de sleutels bij mij heb.

"Welkom in mijn oude huis, Niall."

"Papa, ben jij dat?", hoor ik mijn broertje roepen.

"Nee, ik ben het." roep ik lachend terug.

"Blair!"

Enthousiast komt hij naar beneden hollen. Lachend knuffelt hij mij.

Hij werpt een blik op Niall.

"Joe, dit is Niall, mijn vriendje.", zeg ik in het Engels, "Wanneer komen pa en ma thuis?"

"Ik denk nu ongeveer."

Ik knuffel Knabbel, mijn konijn., en stel het beest voor aan Niall. Even later horen we de voordeur open gaan.

"Papie en mamie!", roep ik. Glimlachend val ik in hun armen.

"We hebben je gemist, meid.", zegt mijn vader.

"Ik ben blij om je weer te zien.", lacht mijn moeder.

"Pa en ma, dit is mijn vriendje, Niall."

"Hoe lang blijven jullie hier?", vraagt mijn moeder.

"Tot volgende week. Ik ga hem dingen van Nederland laten zien en mijn vrienden en familie aan hem voorstellen."

Nadat ik weg ben gegaan uit huis, is de band tussen mijn ouders en mijn broertje en mij sterker geworden. Vroeger hadden we veel ruzie maar nu niet meer. Ik kan nu ook beter gesprekken met ze voeren en daar ben ik blij om. We zitten gezellig te kletsen en ik neem Joe even mee naar de gang.

"Zo broertje, hoe zit het met de liefde?"

Hij lacht: "Ik wist dat je het ging vragen, maar er is momenteel niemand in mijn leven."

Ik knik en we praten nog verder.

De rest van de dag doen we wat spelletjes en eten we gezellig. We liggen op bed als Niall zegt: "Je hebt leuke ouders en een leuk broertje."

"Maar jij bent nog leuker.", glimlach ik.

"Morgen en overmorgen gaan we langs wat vrienden, oké? Je gaat nog de rest van de familie ontmoeten."

"Ik ben benieuwd.", zegt hij.

We liggen zoenend op bed.

Ik hou van je, ik laat je nooit meer los.