Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.14

20 November 2012

Het is al vier dagen geleden dat wij onze kleine ruzie hebben opgelost. Of hoe je het ook wilt noemen. Ik besefte dat ik veel eerder voor hem moest gaan en hem niet in onzekerheid moest laten wachten.

Gelukkig heeft hij mij vergeven. Ik kijk naar hem, naar zijn schattige gezichtje. Ik geef hem een kus op zijn lippen. Zijn ogen gaan langzaam open.

"Hey.", komt er schor uit zijn mond. Het is duidelijk dat hij een goede slaper is. Lachend trek ik hem overeind.

"Ik verveel mij.".

Speels kijk ik hem aan.

"Ach meid, meestal slaap je heel lang en nu opeens word je vroeg wakker! Dat klopt niet echt, hé?"

"Ik ben klaar wakker. Wat gaan we vandaag doen?", roep ik enthusast.

"Heb geduld. Trouwens, ik moet nog even iets regelen dus ik ben straks even weg. Zorg dat je om twaalf uur klaar staat."

Ik knik braaf. Met een glimlach geef ik hem een kus en weg is hij.

De tijd staat bijna stil, de wijzers geven per seconde aan. Het voelde alsof het heel de dag duurt tot het twaalf uur is. Mij maakt het nooit uit wat ik aan heb, als het maar lekker zit en niet al te lelijke kleren zijn. Glimlachend kijk ik naar mijn outfit. De klok geeft vijf voor twaalf aan. Rustig loop ik naar buiten waar ik moet wachten op Niall. Snakkend naar een sigaret steek ik er nog één gauw op.

De klok geeft vijf over twaalf aan. Net op dat moment komt er een auto aanrijden. Automatisch ga ik glimlachen als ik zie dat Niall in de auto zit.

"Stap in!"

Glimlachend ga ik naast hem zitten.

"Wat gaan we doen?"

Ik hou van verrassingen behalve als het te lang duurt. Maar meestal is het leuke aan een verrassing dat je iets hebt om naar uit te kijken. Grijnzend kijkt hij mij aan.

"Dat zie je zo wel."

Pratend in de auto probeer ik ook te bedenken waar we heen zouden gaan. Ik zie dat hij afslaat richting een strand.

"Wat leuk we gaan zonnen."

HIj begint hard op te lachen.

"Alleen jij denkt daar gelijk aan."

"De zon schijnt en we gaan richting het strand. Dan is het eerste toch wat je denkt, zonnen en dan zwemmen.", verdedig ik mijzelf.

"Je ziet het zo."

We lopen hand in hand het strand op. Verderop zie ik een tafeltje staan en als we dichterbij komen, zie ik op de tafel afgedekte schalen vol met voedsel. Hoe kan het ook anders, hij is dol op eten. Hij zou er alles voor doen om eten te krijgen. Vragend kijk ik hem aan maar hij loopt door. Ik loop er toch achter aan. Mijn mond valt valt open van verbasing als ik zie dat het helemaal verlicht is en er mooie kaarsen staan.

"Neemt u plaats, mevrouw."

Ik ga zitten en we zitten uren te eten, te lachen en te praten. Niall gaat staan en gebaart dat ik moet opstaan.

"Lieve Blair, ik ken je nu een paar maanden en ik ben hartstikke verliefd op je. Ik kan met je lachen en praten en we hebben veel lol. Ik hou van je. Lieve Blair, wil je mijn vaste vriendin zijn?"

Zenuwachtig kijkt hij mij aan.

"Tuurlijk wil ik dat."

Mijn maag vliegt door mijn buikholte als ik hem vol passie kus. HIj haalt een doosje te voorschijnt en haalt er een ketting eruit met daarop: 'N loves B'

Ik draag nooit sieraden omdat ik het nutteloos vind, maar eigenlijk is het geen goede reden maar dat kan mij niet veel schelen. Glimlachend kijk ik hem aan.

"Hij is echt mooi."

Ik meen het echt, dat het een mooie ketting is.

"Ik hou van je, Niall."

Vanaf nu mag ik mijn liefste en leukste Niall mijn vriend noemen. Hij doet de ketting om mij om. Allebei gelukkig knuffelen we elkaar en zoenen we.

Glimlachend komen Niall en ik zijn appartement binnen.

"Dat hebben we het verliefde stelletje!", roepen Liam, Harry, Louis en Zayn in koor.

"Hoezo?", lachend spring ik op schoot bij Louis.

HIj kermt even van de pijn. Ik ga iets anders zitten waarop zijn smekend-nieuwsgierige blik weer terugkomt.

"Vertel hoe was het?"

"Vraag het aan Niall.", fluister ik geheimzinning in zijn oor.

Enthusast springt hij op om naar Niall toe te gaan, alleen val ik daarbij op de grond.

"Blair gaat het?", hoor ik Niall roepen.

"Het gaat wel."

Met een gespeeld boos gezicht loop ik op Louis af en duw hem terug op de bank.

"Stouterd.", grijns ik.

"Het spijt mij echt.", jammert hij.

"Louis, het is al goed.", lachend geef ik hem een knuffel om een stukje door te lopen.

"Hey Niall.", met een plof val ik neer op zijn schoot.

"Zullen we het aan ze vertellen?", fluistert hij zacht in mijn oor.

"Is goed lieverd.", fluister ik net zo zachtjes terug.

We kijken op en zien vier lachende gezichten.

"We willen het weten.", roept Liam.

"We zijn samen.", lacht Niall vrolijk.

"Vertel alles.", roepen ze.

"Eerst eten!", hoor ik Niall zeggen en hij sprint weg om meer eten te halen. Ik lach even in mijzelf om deze gekke maar lieve jongen. Hij komt er weer bijzitten en met een grote glimlach op onze gezichten vertellen we het verhaal.

De lucht is donker en grijs.

'Imke, Ik heb sinds vandaag een leuke jongen als vriendje. Niemand kan tippen aan jou, maar toch ben ik gelukkig met hem en hou ik heel veel van hem. Mijn ouders en broertje zijn blij voor mij en mijn vrienden ook, wat eigenlijk ook jouw vrienden zijn. De meeste dan. Ik ben verder gegaan met mij leven precies wat jij wilde. Weet je, als jij zou leven, zou het anders gelopen zijn. Dan zouden we nog samen zijn, maar nu heb ik mij erbij neergelegd. Jij hebt een speciaal plekje in mijn hart. Ik ben blij en ik hoop dat je trots op mij bent. Ik hou hartstikke veel van Niall en ik hoop dat jij dat ziet. Welterusten lieve Imke.'

Met een zucht kijk ik naar de sterren. Ik voel een traan rollen over mij wang. De traan is niet van verdriet maar van geluk. Ik heb het een plek je kunnen geven. De rust is teruggekeerd. Het voelt als een afsluiting en als een nieuw begin.

You stole my heart.