Decision - One direction [ Afgelopen ]

1.2

28 Juni 2012

"Blair, er is hier iemand voor je, een Engelse man en hij wil je spreken."

"Oke, Waarover?"

"Laat ik het zo zeggen, je bent een goede werknemer en kan goed met dieren overweg. Eigenlijk werk je niet met ze maar je verzorgt ze en je behandelt ze met respect! Ik hoorde via via dat een bedrijf iemand zoekt en ik moest gelijk aan jou denken. Ik hoop wel dat je redelijk Engels kunt omdat hij Engels spreekt en ik ben erbij.", zegt mij baas met volle trots.

"Oke."

Een meneer komt tegenover mij zitten.

"Ik ben meneer Bon en ik heb een bedrijf in Engeland en Australië. Het bedrijf heet Dierenspecial. In de Dierenspecial worden alle dieren opgevangen die mishandeld zijn of ze zijn gevonden op straat. Wij helpen de dieren om er weer boven op te komen en we vinden meestal een baasje voor hen. We trainen de honden en doen veel meer, hier is een blaadje waar het allemaal op staat. We hebben het voor je vertaald naar het Nederlands zodat het makkelijker te lezen is."

Terwijl ik lees, krijg ik veel bewondering voor de mensen die zich zo inzetten voor de dieren.

"Ik heb het gelezen en ik vind het heel mooi en goed wat jullie doen voor de dieren."

"Bedankt. Je hebt, denk ik, wel gehoord hoe we aan jou zijn gekomen. We willen graag dat je bij ons komt werken. Als je bij ons wilt komen werken, dan ben je bij ons in dienst met een redelijke opzegtermijn. Als jij wilt blijven en wij zijn tevreden over je, dan wordt je contract verlengd. We begrijpen dat je er eerst erover wilt nadenken, hier is het contract en onze gegevens zijn al ingevuld. Je krijgt twee maanden de tijd om na te denken of je het ook wilt. Wat vind je ervan?"

"Het lijk mij een leuke baan maar wat moet ik dan precies doen?"

"In het begin help je veel met het schoonmaken van de verblijven en ondertussen krijg je les over hoe alles werkt. Daarna ga je zelf ook meehelpen met trainen en nog veel meer. Je krijgt les omdat je nog niet zo goed Engels kan en het is voor ons belangrijk dat je dingen uitgelegd krijgt over hoe alles werkt. De lessen duren ongeveer een maand."

"Oké. Waarom is er geen zo'n bedrijf in Nederland?"

"We zijn bezig om meerdere bedrijven over de hele wereld op te richten, en goed neer te zetten, maar zoiets heeft tijd nodig. Onze mensen reizen de hele wereld over hiervoor. Terwijl ze op wereldreis gaan, dan helpen ze dieren."

"Het lijkt mij een mooie baan."

"Je kunt er nog over nadenken en natuurlijk mag je eerst een kijkje nemen in het bedrijf en als er vragen zijn mag je gerust bellen!"

"Oke."

We geven elkaar een hand en weg is hij.

"Blair, Ik weet dat je deze baan wilt want het is je droombaan en ik weet je dat je hier met plezier werkt maar ik denk dat je deze baan moet aannemen want zo'n kans krijg je bijna nooit.", zegt mij baas.

"Ik zal er over nadenken."

 "Moet je doen en ik weet dat jij je familie en vrienden gaat missen maar deze droombaan kan je niet zomaar weggooien."

Ik zie dat moment nog steeds voor mij. Nu moet ik de keuze maken ja of nee? Waarom zou ik het niet doen? Maar waarom zou ik het wel doen? Dit vraag ik mij al de hele weg naar huis af. Ik denk na en besluit het nog voor mij zelf te houden en tegen niemand iets te zeggen omdat ik weet dat iedereen er daarna naar zal gaan vragen. Ik weet het pas twee uur. Mijn droom is altijd geweest dat ik een wereldreis wil maken en een prachtige baan met dieren. Maar dat was in de tijd dat ik mij ongelukkig voelde en dood wilde. Ik kon de pijn toen niet verdragen, en nu ben ik uiteindelijk gelukkig en nu krijg ik zo mooie baan aangeboden.

Toch weet ik dat ik een keuze moet maken. Ik heb nu alleen maar werk, ik ben klaar met school en heb 3 diploma's en dat vind ik wel genoeg. Naar school ga ik niet nee maar ik volg wel een Engelse taalcursus omdat mijn droom over de wereldreis wel in mijn hoofd zit maar ik wil dat niet alleen doen. Tot mijn zestiende heb ik op de middelbare school gezeten en daarna een dierverzorgingsopleiding gedaan van twee jaar. Ik was toen achttien en ik wist gauw dat ik ook nog een driejarige opleiding ging doen en dat deed ik en die diploma's heb ik binnen twee jaar gekregen en werk nu als vakkenvuller wat ik al een paar jaar doe. Ik ben nog steeds blijven hangen bij mijn oude stagebedrijf waar ik soms werk en dus ook klein beetje bijverdien. Met mijn krantenwijk ben ik gestopt omdat ik het te druk had wel heb ik mij als vervanging laten staan en soms doe ik wel even een keer een krantenwijk van iemand anders.

 In de tijd dat het slecht met mij ging merkte niemand het. Tom merkte het en later ook Rachel. Ze zijn beide mijn twee beste vrienden geworden. Ik sneed mij kapot, ik had al meerdere pogingen gedaan. Mijn leven was ik zat. Paul is een goede vriend van mij, die ik via internet heb leren kennen en hem vertelde ik veel. Ik had hem nog nooit gezien maar toch voelde het vertrouwd.

Bloed zit op het mes. De diepe wond is open, straaltjes bloed druipen van mijn pols af. Ik voel mij duizelig worden. Ik kijk om mij heen, er is niemand. Niemand geeft om mij, wat zou het toch als ik dood ben. Niemand mist mij toch!

Ik ben de mislukking en ik ben slecht. Het is het niet waard om te leven. Er is geen doel in het leven. Het mes heb ik in mijn hand en de scherpe kant zit op de open wond. Ik steek het mes naar boven en richt naar beneden. Het kan nu, mijn leven eindigt op de plek waar ik van hou. De eenzame plek waar ik mijzelf kan zijn, waar ik kan huilen, schreeuwen en roepen dat ik het haat om te leven. Ik steek het mes midden in mijn pols. Kreunend van de pijn val ik neer op de grond. Ik heb verloren, het is klaar.

Het is goed geweest voor mij op de aarde. Nu kunnen zij gelukkig leven en ik kijk vanuit de hemel toe naar hen.

In de verte hoor ik sirenes loeien en ik hoor mensen rennen en schreeuwen. Hoe hebben zij mij kunnen vinden? Maar het is te laat en ik kom in een zwart gat. Op weg naar de hemel.