Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.43

28 februari 2013

"Ik voel mij echt niet goed." Mompel ik boos. Boos op mij zelf dat ik zonder reden al een paar dagen erg ziek ben, terwijl ik dat nooit ben.

"Ben je al ongesteld geweest?" Vraagt Danielle.

Ik denk en denk en kijk verschrikt naar Danielle.

"Al een tijdje niet meer." Ik denk nog even om het zeker te weten maar het klopt.

De laatste maand ben ik niet meer ongesteld geworden.

"Wat moet ik nu doen?" Vraag ik aan Danielle.

"Zwangerschapstest!" Zeg ze.

"Dan ga ik die maar eens halen."

"Vermomd he?" Roept Danielle.

"Ja en hou je mond hier over tegen de rest."

Ik hoor "Is goed." terug. Met snelle passen loop ik het hotel uit. Sinds het bekend is dat ik met Niall heb, ben ik nog niet herkend. En mag ik zegen dat ik daar heel blij mee ben.

Even later ben ik terug in het hotel. Het meisje achter de kassa keek mij een beetje raar aan maar ik wuifde het weg, door snel te betalen en gauw weg gaan.

En nu zit ik hier op de hotelkamer met een test waar van ik niet weet of ik het wel zonder Niall moet doen.

Ik kijk naar mijn buik en je ziet helemaal niet. Dus ik kan net zo goed niet zwanger zijn. Gefrustreerd gooi ik het pakje weg.

Na even zo gezeten hebben, staat mijn besluit vast. Ik moet het weten.

Nerveus volg ik de gebruiksaanwijzing En dan is het wachten tot dat de vijf minuten om zijn.

Danielle komt de kamer binnen gelopen.

"Wat als ik wel zwanger ben?"

"Dan worden Niall en jij gelukkige ouders geloof mij." Zeg Danielle.

"Maar ik weet niet eens of hij een kind wil en of ik een kind wil.

Het is nog vroeg voor een kind."

Ze zucht en kijkt mij aan "Meid, Het goed geloof mij."

Ik kijk haar aan en zucht diep.

Als de vijf minuten om zijn spring ik op. En loop ik een paar keer door de kamer.

Ik pak de test en ik kijk er naar. Er springen tranen in mijn ogen.

Danielle kijkt mij afwachtend aan.

"Ik ben zwanger." Zeg ik.

Ze kijkt mij met betraande ogen aan.

"Weet je al wat je gaat doen?" Vraagt ze.

Ik zucht. "Eerst Niall vertellen maar dat kan pas morgen."

Ze knikt omdat ze weet wat ik bedoel. Over een paar uur komen de jongens pas terug en daarna moeten alle koffers ingepakt zijn en gaan we met de vliegtuig naar de volgende bestemming.

We zouden naar New York gaan en eerlijk gezegd heb ik er veel zin in.

We zitten met z'n alle in de vliegtuig. Al snel val ik in slaap.

Ik wordt wakker als ik trillingen voel. Verschrikt ben ik gelijk wakker. Ik kijk naar Naill. Snel maak ik hem wakker. “Wat is er schat?”

“De vliegtuig trilt!” Ik hoor dat mijn stem trilt.

“Rustig maar, er gebeurt niks.” Maar hij lijkt er ook niet zeker van te zijn.

“Dames en heren. Er wordt verzoekt om u veiligheidsgordels om te doen!” Roept te piloot om.

Naill en ik kijken elkaar bang aan. Net als we elkaars handen vast willen pakken begint de vliegtuig heen en weer te schudden. “Dames en heren zoals je hoor zijn er wat problemen. Probeer niet in paniek te raken.”

Ik hoor mensen roepen en hun kinderen gerust te stellen. Mensen kijken bang.

Ik kijk uit het raam en ik zie de land naderen. Bang kijk ik naar Niall toe.

Snel kijk ik naar de andere jongens en meiden. Hun blikken staan bang, net als alle anderen mensen.

“Wat er ook gebeurt, ik hou van je Naill.”

Ik merk dat ik weinig ga ademen. Ik zie dat Niall steeds banger wordt.

We proberen elkaar te sussen.

“Ik hou ook van jouw.” We kussen elkaar. We voelen de vliegtuig schudden.

“Iedereen, we gaan een noodlanding maken. Je wordt verzoekt om je ergens aan vast te houden. “

We pakken allebei een doekje en houden het voor ons neus. De rook komt dichterbij. De anderen volgen onze voorbeeld en steeds meer mensen doen het.

Er worden steeds meer dingen geschreeuwd. Ik hoor stukken afbreken van het vliegtuig. En mensen roepen namen, waarschijnlijk zijn ze flauwgevallen. Ik kijk naar Niall toe en ik zie dat zijn ogen gesloten zijn.

"Niall, wakker blijven." Roep ik. Ik hoor de jongens en meiden roepen. Ik schreeuw en geluidloos rollen er tranen over onze wangen.

Ik wil wat zeggen maar het lukt niet.

Er klinkt een klap en ik voel mij steeds lichter worden. Ik zie sterretjes voor mijn ogen en probeer "Niall!" te roepen.

Ik zie niks meer en beland in een zwarte gat.