Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.5

21 Oktober 2012

Tranen rollen over mijn wangen als ik de foto bekijk waar ze opstaat. Traag streel ik met mijn vingers over haar foto heen. Op de foto straalt ze. Ze lachte, elke dag. Ze genoot van het leven, wat er ook gebeurde. Ze had ook van die momenten dat ze het even niet meer zag zitten. Zelfs haar laaste dag genoot ze. De laaste week van haar leven nam ze op haar manier afscheid van haar vrienden en familie. Ze zei vaak 'Geniet van het leven en probeer je geluk te vinden.'

De woorden raakten mij keer op keer. Ze sprak altijd wijze woorden uit. Zo was ze nou eenmaal. Ze was een lieve en serieuze meid. Als het nodig was, was ze bezorgd om je maar ze had ook haar gekke buien. Vaak was ze gewoon gek en druk... en dat was zo tof aan haar.

Ik ben zo diep in mijn gedachten verzonken, dat ik niet doorheb dat Zayn de kamer binnen komt lopen.

"Rustig maar."

Snikkend laat ik mij in zijn armen vallen. Met Zayn zit ik op mijn bed voor ons uit te staren.

"Wil je erover praten?"

Ik glimlach naar hem.

"Wanneer ik er klaar voor ben, vertel ik het... misschien. Het is nog te pijnlijk voor mij en ik moet nog één ding zelf ontdekken."

"Ben je verliefd?"

"Ja.", fluister ik.

"Op wie?"

Zijn gezicht staat bezorgd.

"Dat doet er niet toe. Kan je verliefd worden op iemand anders terwijl je vijf maanden geleden je geliefde hebt verloren?"

"Het is normaal dat je op iemand verliefd word en ik merk aan je dat je veel van je overleden geliefde hebt gehouden en dat je nu verliefd bent geworden op iemand anders. Dat kan gebeuren en dat mag ook. Het gaat erom... eh... hoe ga je er mee om? Want ik denk niet dat die jongen, waar je verliefd op bent, wil dat je hem gebruikt om over je oude liefde heen te komen..."

Hij blijft nog even stil.

"Je kan altijd naar mij toe komen om alles te vertellen."

Glimlachend kijk ik hem aan.

"Bedankt."

Hij staat op en loopt de kamer uit.

De tranen rollen weer over mijn wangen. De uren gaan voorbij, elk herinnering aan Imke komt voorbij. Trillend pak ik mijn mobiel en scroll ik door mijn contactenlijst naar Sven. Ik druk op het groene knopje en ik wacht tot er wordt opgenomen.

"Met Sven." Klinkt zijn stem.

"Je spreekt met Blair."

"Hey, hoe is het met jou?"

"Ik mis haar. Is het normaal dat ik op iemand verliefd ben geworden?"

"Blair, ze is dood, je moet over haar heen zien te komen."

"Dat lukt niet. Ik denk te veel aan haar. Ze was mijn alles, Sven. Ik zou willen dat ze bij mij is. Ik ben voor een deel weggegaan omdat ik een leven moet opbouwen. En ja, ik had een leven in Nederland. Maar sinds haar dood... was ik toen nog mijzelf?"

"Nee.", mompelt hij.

"Daarom. Sven, daarom."

Weer moet ik slikken.

"Ik mis jullie echt... en je hebt gelijk gehad dat ik weg ben gevlucht voor haar dood. Weet je, ik wilde niet meer net als vroeger doorgaan. Maar het lukte weer niet om er een einde aan te maken, iets hield mij tegen. Ik besefde dat ik moest gaan leven. Leven met mijn vrienden en familie en het geluk moest zoeken, wat Imke altijd zei."

"Blair, waarom heb je dit nooit eerder verteld?"

Ik hoor hem zachtjes huilen.

"Ik kon het gewoon niet vertellen."

Het blijft even stil.

"Blair, ik weet dat het moeilijk is, maar probeer je over Imke heen te zetten. Nou ja, helemaal over haar heen komen zal moeilijk worden, maar wel voor een deel. Als je zeker weet, dat je weer voor de liefde openstaat, dan maak je er werk van. Dat die jongen in jouw leven komt."

"Oké."

"Ik wou dat ik langer met je kon kletsen maar ik moet zo gaan."

"Oké. Je vertelt het niet verder, hè?"

"Nee, ik vertel het niet. I love you."

"I love you too and I'll come back to Holland soon."

Met een glimlach hangen wij op.

Ik hoor mijn maag knorren en ik loop naar beneden.

"Hey Blair, alles weer goed?", hoor ik Zayn vragen.

"Ja het gaat beter."

Ik maak mijn eten klaar en besluit ook even tv te kijken. Als ik de woonkamer binnenloop, zie ik hem zitten en ik staar hem aan. Gauw eet ik mijn eten op terwijl ik in de deuropening sta. Gehaast doe ik mijn jas en schoenen aan.

"Ik ben even een rondje lopen."

Ik hoor een paar oke's terug en met een klap gooi ik de deur achter mij dicht.

Waarom is alles zo moeilijk? Hoe komt er iemand als mijn geliefde in mijn hart?