Decision - One direction [ Afgelopen ]

2.17

27 November 2012

Met de jongens zit ik voor de tv een film te kijken. We kijken allemaal op van de tv als we de deurbel horen. Snel kijk ik naar de klok en zie ik dat het al zes uur is. Zenuwachtig kijk ik naar de woonkamerdeur. Demi heeft opengedaan en komt nu naar mij toe.

"Blair, er zijn hier mensen voor je..."

Een beetje gespannen sta ik op en begeleid de ouders en broer van Imke naar de keuken, voordat ze iets gaan zeggen wat de jongens nog niet weten. Ik zie de jongens nieuwsgierig naar mij kijken maar ik besteed er verder geen aandacht aan. Ze gaan zitten en ik schenk wat te drinken voor hun in. Ik besluit met zomaar wat te beginnen.

"Hoe gaat het met jullie?"

"Met ons gaat het goed ook al missen we Imke.", zegt Stan. Hij is de broer van Imke.

"Blair, hoe gaat het met jou?"

"Met mij gaat het goed. Ik heb mijn werk en ik mis Imke nog vaak. Maar ik heb geaccepteerd dat ze er niet meer is en dat doet nog veel pijn. Ik hoop niet dat jullie het erg vinden maar ik heb sinds kort een vriendje."

Ze kijken mij aan en zenuwachtig kijk ik hen weer aan.

"Meid, we zijn blij voor je, echt waar! We hoopten eigenlijk al dat je verder bent gegaan want dat had Imke gewild.", zegt Imke's moeder.

"Heeft ze het gezegd?", mompel ik.

"Ja, ze heeft ons gevraagd of we ook een beetje op jou willen letten."

We praten nog even door totdat Niall opgewonden binnenstormt.

"Blair, wie zijn deze mensen?"

"De ouders en broer van Imke."

"Wie is Imke?"

Ik klap even dicht, waardoor hij mij uitdaagt.

Er is meer hè? Je hebt niet eens alles verteld aan mij over Imke!", roept hij boos en twijfelend tegelijk.

"Niall, ik ga het je vertellen."

Afwachtend en nog steeds boos kijkt hij mij aan.

"Maar niet nu.."

Boos loopt hij weg en Imke's broer loopt achter hem aan de keuken uit.

Gefrustreerd haal ik een hand door mijn haar. Ik kijk naar Imke ouders.

"Nu moet ik het Niall wel vertellen."

Ze kijken mij ongerust aan.

"Heb je hem nog niet verteld over Imke?"

Ik zucht diep.

"Maar twee zinnen."

"Ga naar hem toe."

Zenuwachtig en geïrriteerd loop ik naar Niall toe. Ik zie Stan en Niall praten en ik luister even mee. Hij merkt mij op en zucht diep.

"Blair, Stan heeft een klein stukje verteld. Wanneer krijg ik de rest te horen?"

"Zo snel mogelijk.", antwoord ik.

De rest van de avond verloopt soepel. Tegen tien uur zijn de ouders en de broer van Imke vertrokken. De rest van de jongens vertrokken al gauw, alleen Niall bleef zitten.

We liggen in bed. Ik merk dat Niall wat aan mij wil vragen en snel onderbreek ik hem.

"Niall, je wil het weten, hè?"

"Ja, omdat ik vind dat ik het recht heb om het te weten. We zijn samen, dat hoort erbij."

Ik knik.

"Ik vertel je alles zo snel mogelijk."

Hij accepteert het en we vallen als een blok in slaap.