A Shotgun Marriage [COMPLETED]

Chapter 52: Blood

Chapter 52: Blood

~*~

*Hazel's POV*

Nakatanaw lang ako sa window ng condo ni Clash. Dumating kasi yung naglalaba ng mga damit niya. At first I was worried na baka babae yung pupunta pero matandang dalaga pala. "nakuha ko na po lahat. Ibabalik ko nalang po bukas." Sabi niya.

Tumango si Clash. "ah. Salamat po Ms. Garcia." Ngumiti yung matanda tapos lumabas ng kwarto. "ah... ano? Kain na ba tayo sa labas?" sabi ni Clash.

"sige." Sabi ko.

"aayusin ko nalang yung gamit ko tapos aalis na tayo." He tapped my head and hurried to his things. Napangiti ako ng konti. Si Clash talaga. I took one last glance at the windows at sinara ko na iyon. Paupo na sana ako ng upuan kaso may nalasahan ako sa bandang labi ko at pakiramdam ko nahilo ako saglit.

Metallic.

Hinawakan ko ang labi ko. And I was a little shocked at the red fluid. Nagno-nosebleed na naman ako. Hinanap ko kung nasaan ang tissue ni Clash. 'Di niya 'to pwedeng makita. Magagalit iyon sigurado. Noon ngang nasa Siopao House kami, hindi ko talaga ipinakita sa kaniya. Ayaw kong mag-alala siya nang dahil dito. Pagkakita ko sa tissue, agad kong nilinis ang ilong ko. I counted up to one hundred and thank goodness, tumigil din ang pagdurugo. I wiped it clean hanggang sa wala nang stain sa mukha ko.

Agad ko namang itinapon iyon sa trashcan. Isasara ko na sana iyon pero may nakita akong isang bagay sa loob. I opened it widely. I might not be good at men pero alam ko kung ano ang bagay na nakikita ko sa loob.

"let's go?" Napatingin ako kay Clash. "Honey?"

"honey?? How many woman are you calling 'honey'?" tanong ko, my eyes heating with tears.

"ha?" nangunot ang noo niya na parang wala siyang alam.

"ilang babae Clash!" I shrieked. My chest pumping more blood with anger.

"anong ilang babae?"

I clenched my fists. Sinungaling siya... "you know what I mean!"

"ha? H-honey, anong nagyayari?"

"I'm the one who should ask you that. May nangyari ba?" lumapit ako sa kaniya at pakiramdam ko gusto ko siyang itulak pero wala akong lakas. Nanghina ako bigla... parang sobrang sakit.

"ano?"

"ano yung nasa trashcan mo?" I croaked, teeth grinding as I tried to stop myself from crying further.

"trashcan?"

"oh fuck Clash! Hindi ako tanga para 'di malaman kung ano iyan! Kaya pala ayaw mong gawin kagabi?! May pababy-baby ka pang nalalaman..."

He flinched when I cursed at him. "ano na naman ba?!" sigaw niya. I kicked the trashcan hanggang sa gumulong iyon papunta sa harapan niya... "what's your problem?"

"what's the problem?! Maybe you should check that shit." Dandahan siyang yumuko para tignan yung laman sa loob. Parang wala talaga siyang alam. He flipped the trashcan back up at sinilip niya ang laman niyon. Nakaramdam ako ng sakit sa dibdib nang makita ko sa mukha niyang kinabahan siya. Ibig sabihin ba sa kaniya ang condom na nasa loob? Lalong piniga ng sakit ang puso ko. "I thought so..." walang boses na sabi ko... agad akong lumabas ng kwarto na iyon. Akala ko ba mahal niya ako? Pero bakit ganoon? Akala lang pala...

~*~

I hurriedly stepped out of the elevator. Tumakbo na ako papalabas ng condominium, but just after I stepped out of the building's entrance, nag-ring ang phone ko. Tuloy-tuloy ako sa paglalakad.

"hello?" kaagad kong sinagot yung tawag, hoping na sana si Kuya Roro o kaya si Dad ang---

'you saw it, don't you?'

Napatigil ako sa paglalakad. "w-who's this?"

'hindi na mahalaga kung sino ako...' sabi noong nasa kabilang linya. '... ang mahalaga ay kung sino ba talaga yang pinakasalan mo.'

"ano?! Teka... sino ba 'to?"

'nanay ako ng anak ni Clash.'

"a...ano?"

'I am Clash's first wife.'

"w...wife?" tama ba ang narinig ko? Asawa niya? Si Clash? Nanghina ang tuhod ko. Mas lalo akong nasaktan. Parang sobrang sakit na gusto ko nalang na humiga at umiyak. Hindi niya ako mahal... may asawa na siya... may anak na siya...

'oo... hindi ba niya sinabi sa'yo?' she laughed.

"a-ang...ano?!" wala na akong boses... parang wala na akong lakas para gumalaw pa.

'mas nauna ako sa'yo! I was going to marry him if not because of you!' Nabitawan ko yung phone. Nanginig ako bigla.

"Hazel!" Napalingon ako sa sumigaw pero wala akong nakita. Everything around me is getting darker and darker. Nahihilo ako. Black dots surrounded my vision. Napahawak ako sa ilong ko, something's making it hard for me to breath. Nakakita ako ng dugo sa kamay ko. I wiped it on the shirt I was wearing.

And just as I was about to walk back, a loud sound covered my ears. The impact crushed me and took my breath away. I can't feel anything but the tearing of my heart. My life flashed back into my mind. Voices, shouts and noises were muffled as I cried, my body crumpled on the rough pavement.

I looked down at my belly, dumudugo... ang anak ko... ang anak ko...

~***~

Thanks for reading.

Don't forget to vote and comment.

God bless.

Sunny @i_am_42