A Shotgun Marriage [COMPLETED]

Chapter 33: Mood Swing

Chapter 33: Mood Swing

~*~

*Hazel's POV*

Kinikilig pala yung mga lalaki noh?

Ahahaha! Hindi ko makalimutan yung mukha ni Clash kanina noong sinabi kong gwapo siya. Hindi na niya ako tinignan ulit after that. His face! Tainga niya namula then his eyes got really really big! Epic! Yung pinipigilan kong tawa tuluyan nang kumawala kanina. Ahahaha! In fairness, sa katiting na sinabi ko kinilig siya. Ahahaha!

"d-dito na tayo." Sabi niya bigla.

Napatingin naman ako sa labas. Nasa isang restaurant kami naka-park. "dito tayo kakain?"

"ay hindi sa karinderya...Tsk. Dito tayo kakain. Dalian mo na diyan." lumabas na siya.

Aba! Binara pa talaga ako? Ang sungit naman niya. "ni hindi ako pinagbuksan. Sinabi ko na ngang gwapo siya tapos..." napa-iling nalang ako at mag-isang lumabas ng kotse. "...napaka-gentleman talaga." Bulong ko. He just entered the restaurant, leaving me here alone. Bipolar...

"table for two." Sabi niya sa isang crew nang makapasok na ako.

"dito po tayo, Sir Clash."

Sir Clash? Kilala siya dito? "they know you?" tanong ko.

"you know me?" tanong balik niya sa akin. Nakataas pa yung kilay niya. "kilala mo ang pamilya namin 'di ba? We own this restaurant." Sabi niya.

"sorry. Hindi ko naman alam."

"so ngayon alam mo na? Lika na..." sabi niya tapos hinawakan niya ako sa siko. Aba-aba! Hinawakan niya ako! Akala ko ba naiinis siya? Bipolar nga talaga. Hindi maintindihan. Umupo kami sa table malayo sa ibang taong kumakain.

"your orders Sir?" tanong ng waiter.

"the special for today." Sabi niya. "ikaw? Anong order mo?" tanong niya sa akin.

"iyon na rin." Sabi ko nalang.

"hmmm..." Sabi niya at tumango siya doon sa waiter.

"yes Sir." Yumukod pa yung waiter before he left us.

"Clash." 'Di ko napigilang tawagin siya.

"hm?" he didn't even bother to face me, he's staring at his phone, sino bang ka-text nito?

"are you mad at me?" tanong ko.

"hindi."

"eh bakit ang sungit mo?"

"ewan?"

"ano bang problema?" my confusion gets higher and higher every second now.

"wala."

"why are you only answering with four letter words?" I asked, pissed.

"the word 'hindi' has five letters." Sabi niya and finally, he turned to look at me. NR as in no reaction plastered on his face.

"did I do something wrong again?" tanong ko, my brows knitting together.

"wala."

"did I do something?"

"wala nga." Sabi niya. Naiinis na ata siya.

Naiinis rin naman ako noh! Here I am giving all the effort I have just to talk to him! But he begun to be like this. Magsasalita pa sana ako nang dumating na yung orders namin.

"eat." Utos niya. As in utos... ano ako aso? Kulang nalang sabihin niya na play dead.

Tinignan ko yung pagkain sa harap ko. It is some other food I eat in every restaurant. Tinignan ko si Clash. Nakatingin lang din siya sa akin.

"you don't like it?" tanong niya.

"Clash, bakit ang sungit mo ngayon?"

"I don't know what you're talking about." Sagot niya. Ang sungit naman nito. Nagtataka lang naman ako eh. Bawal ba iyon? "kumain ka na." Kinuha ko yung tinidor at kutsilyo. Sige, I'll eat. Pero I really don't want. I want the food, yes. Pero ayokong kumain kasama si Clash. Ewan ko kung bakit. Maybe because he's acting annoyed right now. "ayaw mong kumain?"

"g-gusto." Sumubo na ako. Parang wala tuloy lasa. Haist. Hayaan na, sayang ang pagkain.

"ayos ka lang?" Tinignan ko siya. At tumango ako. Tapos kain ulit. "w-wag mong ipilit kung ayaw mo."

This time binaba ko na yung mga kubyertos. "you know what?" Nabigla ata siya sa sudden change of mood ko. Ganito na ako this past few months. Nagiging moody na ewan. "I've been trying my best to be good. Pero you're really getting in my nerves. Nakaka-asar ka na talaga." Kinuha ko yung tissue sa gilid ng plato. I wiped my mouth and started to talk again. "first sa department store, you got mad dahil sinabihan ka na panget? Or siguro dahil 'di ka nakilala noong babae doon. Second, kinilig ka noong sinabi kong gwa---"

"hindi ako kinilig!!"

"whatever..." sabi ko. "ikatatlo, nakalimutan mo atang babae ako at kailangan ko ng gentleman. Ikaapat. Inuutusan mo ako na parang aso! Kulang nalang mag-roll-around ako sa harap mo! Ikalima, inuutusan mo akong kumain, then you'lle say na 'wag kong ipilit? Ikaanim! Nagtatanong lang ako kanina, nagsusungit ka... ikapito... masakit na! Naaasar na ako sa pagiging bipolar mo! Naasar ka lang dahil panget ka? Be thankful I complimented---" I stopped, catching my most needed breath. I know everyone in the room is staring at me. Pumutok na yung ugat na kanina ko pa pinipigilan.

"Hazel..."

Tumayo na ako. "kumain ka mag-isa mo. Uuwi na ako."

~*~

I don't know how I got out of the restaurant. Basta hinabol niya ako. But he stopped to answer his phone. At nakasakay na ako ng taxi.

"saan po kayo miss?" tanong ng driver. Miss... I shook my head, as if erasing the thoughts because of the word. Tsk. Saan nga ba ako? Kina Mommy nalang ata. Ah hindi... kina Lorryn? No... I'm sure she's with Elmer... eh saan ako pupunta?

"sa subdivision po diyan sa 3rd block." Sabi ko. No choice doon nalang ako sa bahay 'namin'. Doon nga ako dinala ng driver at dahil wala siyang sticker para makapasok ng subdivision na iyon, nag-alay-lakad nalang ako.

"kainis!" sinipa ko yung maliit na bato sa harap ko. Akala ko talaga magiging okay na. That time, I almost disregarded the words Lorryn and Kuya Roro had told me. Yung ngiti niya kasi kaninang umaga ayos-ayusin niya! Dahil doon nabuo ang desisyon kong maging good na sa kaniya. I mean, maging settled na, maging true-to-life wedded couple na kami. So even if we're just married shotgun, I'll still be happy for the rest of my life with him. But having him with me for only hours and being like that to me! Paano pa ang the rest of my life ko?!! Hayy... napahimas ako sa tiyan ko. Parang naiipit kasi yung puson ko. Cramps again. "Baby sorry ha... I didn't mean to let you see all of that." Bulong ko. "'wag kang mag-alala, it's not really a problem... hindi naman ikaw ang may kasalanan baby kaya diyan ka lang, hold on tight and be a good baby, okay?" Si Clash...Yung ugali niya. Iyon ang problema ko. I was only walking. And because the house is just at the end of the road. You'lle notice the people surrounding it in any view. Kaya napatigil ako. "ang dami nila..." bulong ko. "media..."

"HAZEL!!"

Napalingon naman ako sa boses ni Clash. Nakatigil na sa mismong side ko ang kotse niya. "Clash! Tignan mo, maraming---"

"sumakay ka na dali! Bago pa nila tayo makita..." binuksan niya yung pinto sa driver's side at pinasakay niya ako.

Tsk. Kahit na galit ako sa kaniya ngayon, napilitan pa rin akong sumakay.

~***~

Thanks for reading!

Don't forget to vote and ccomment.

God bless :)

Sunny @i_am_42