A Shotgun Marriage [COMPLETED]

Chapter 50: Harana

Chapter 50: Harana

~*~

*Hazel's POV*

"thanks for coming!" bati namin ni Clash doon sa mga paalis na bisita. It was almost eight in the evening when the guests decided to go home. Unti-unting nauubos yung mga tao dito sa loob. It felt great and overwhelming seeing these people greet me happy birthday with Clash.

"baka pagod ka na. Umupo ka na doon." Sabi ni Clash. He even tapped my shoulder.

"no, I'm fine. Hindi pa naman ako pagod." Sabi ko sabay ngiti.

"tsk. Ang tigas ng ulo mo noh? Umupo ka na doon." Sabi niya.

Napakamot naman ako ng ulo. "pero gusto ko dito." He turned to me with that cute angry look. "okay okay! Fine..." I raised my two palms as if I'm surrendering then I walked out going to the center table. "tss... ang boring dito eh." Bulong ko. Pagkaupo ko, naisip ko na tapos na nga talaga yung party. Ito nalang yung natitirang maayos na table at nasa gitna pa. Some of the staffs kasi ay nagsisimula nang ayusin ang mga table at tinatago na nila. Siguro kasi kakaunti nalang rin ang mga tao. Napabuntong-hininga ako.

Naisip ko bigla yung mga nangyari kanina. I thought about Mommy and Daddy. They just disappeared in the middle of people and now I don't know where they are. I can't even see a glimpse of Claire or my Kuya or even Denee in the sea of people while having the party. Ay oo nga pala, wala ang group ko, sina Blake, Fincen at yung iba pa. Wala sila sa birthday ko. Siguro kung hindi pa nila nalaman at kung hanggang ngayon ay under pa rin ako sa contract with the company, baka hindi rin mangyayari itong birthday ko. Napabuntong hininga-ulit ako. Alam ko namang hindi na ako nagtatrabaho sa kanila pero kaibigan ko pa rin naman sila 'di ba?... Even Lorryn and Elmer were gone, same with France and Kuya Andrew. Henry didn't appeared again. Even my antagonistic godmother is nowhere to be found. It felt like I'm lost and alone. Birthday ko pero nafi-feel ko ito. I was supposed to be happy right? Wait, scratch that. Masaya naman ako. Masayang-masaya ako sa surprise pero... parang may kulang. Parang may mali sa set-up nilang party. Lalo na noong patapos na. Parang hindi ko feel.

Habang nagmumuni-muni ako, biglang nagring yung phone ko. "Hello?" I didn't bother to check kung sino yung tumawag. Baka magi-greet lang or something.

'happy birthday.'

"who's this?" tanong ko tsaka ko chineck kung sino ang tumawag. The number is unknown.

'I'm happy for you, Hazel... happy birthday. Enjoy.' sabi ng babae sa kabilang linya. Magsasalita pa sana ako pero naputol na ang tawag.

Who the hell is that? Itatago ko na sana ang phone ko pero bigla na naman itong nagring. This time, chineck ko muna kung sino ang tumawag. "Dirtbag?" sagot ko.

'goodness, who were you talking to?' she sounded agitated through the line.

"I don't know... sorry." Siguro tinry niyang tumawag kanina pero busy kasi nga may kausap ako. "where are you pala? Bigla nalang kayong nawala ni Elmer. I'm all alone here."

I heard her giggle from the other line. Nakarinig din ako ng iilang nagsasalita na parang ang daming tao hanggang sa magsalita na siya ulit. 'I'm in a secret place called rooftop.'

*Toot... toooooot... tooooot...*

"rooftop?" Napatingin ako bigla sa paligid ko and I'm right. Wala nang mga tao. Clash's gone. Nandito yung iba pang staffs ng Diamonds pero masyado silang busy sa pag-ayos ng mga gamit... It's only me in this floor. "rooftop?" tanong ko ulit. "nasa rooftop sila?"