The One that got away.....

CHAPTER 53

 ***********************************************************************************************************

I would like to dedicate this chapter to haru92. Thanks for supporting my Story.. Love you po.. God Bless...

 ***********************************************************************************************************

Isa isang sumagi sakin isip ang mga di kapani paniwalng bagay na aking ginawa sa  gabing ito.

Halos maubos ko ang isang kalderong kanin at ang ilang kilong hipon na binili namin sa palengke. Wala akong pinatawad na kahit ang matigas nitong balat at ang ulo nito ay pinagtyagaan kong kainin.

"I.."sagot.. bakit hindi ko magawang makapagsalita sa kanyang tanong.. 

ang puso ko, wala na naman tigil sa pagrigudon. para akong sasabog.

Shit panu ko sisimulan ang lahat.

Rafael buntis ako.. ikaw ang ama.

No.. hindi madrama.

Rafael I'm pregnant. you're the father.

What the fuck. eninglish ko lang eh.

I'm pregnant rafael. I'm sorry I didn't expect this to happen. Okay lang kahit hindi mo matanggap.

No no no.. napailing ako sakin sarili. masyadong madrama.

Rafael buntis ako.. ikaw ang ama. panagutan mo ako...

Hindi.. ang pangit pakinggan. para naman akong pulubing namamalimos sa kanya..

"Jocel, tell me the truth.. buntis ka ba?"wala na..

Brain dead na naman. nawala na ang sense of all my senses..

"Rafael kasi..."

Dug dug dug dug

Dug dug dug dug

"Kasi..."naghihintay siya sa sagot ko..nakataas ang kanyang makapal na kilay.

Dug dug dug dug..

Dug dug dug dug...

"I'm preg..."

"The map that leads to you. Aint nothing I can do. The map the leads to you.. Following following.."

He raised his hand to stop me from talking at sinagot ang cellphone.

"Hey Uncle.." kumunot ang noo nito sa kausap.

"Where is she? No.. I told her to go home.. Hindi Uncle, nag-usap na kami.. What?"nanlalaki ang mga mata nito. Tumingin sakin at tumayo.

Sandaling dumistansya sakin.

"Hindi ganun Uncle. Wala akong ibang dahilan para gawin yun. Oo nagkabalikan na kami.."bumuntong hininga si rafael.. "Bukas pa kami babalik. Don't tell them Uncle, ako na ang magsasabi sa kanila.."

Nanatili akong nakatingin sa kanya. pabago bago ang ekspresyon ng mukha nito at tumitingin din siya sakin.

"Sorry Uncle.. Alam niyo naman kung sino ang mahal ko diba.,. Yes, I will clean this mess as soon as possible.."

Maya maya lang ay binaba na nito ang cellphone at tumingin sakin. The vulnerability is reflecting in his eyes right now. lumapit ako sa kanya at yinakap ko siya..

"We're in this together Jocel. Don't worry about them." tumango ako at naramdaman ko ang kanyang halik sakin noo.

I have to believe him.. Kailangan kong maging matatag para samin dalawa. Kami lang ang makakaintindi samin mga sarili at kalaban namin ang mundo.