The One that got away.....

Chapter 50

Humigpit ang yakap ni rafael sakin ng magtatangka akong umalis sa kanyang tabi.

"Where are you going?"nakikita ko ang takot sa kanyang mga mata.

"I have to go to the washroom."sabi ko at hinalikan ko ang tungki ng kanyang ilong. Akala ko ay tulog na siya dahil hindi na ito umiimik ng nagkekwento ako tungkol ng kung ano ano.

Hinawakan niya ako. 

"I'll be right back.. tulog kana ulit.."sabi ko pa ng mas lalong humigpit ang hawak niya sakin.

"I can't sleep jocel.. Please stay."he eyes softened as if I will not gonna go back.

Umupo ako sa gilid ng kama at ganun din siya.. 

"Rafael nandito lang ako.. Hindi kita iiwan okay.."hinawakan ko ang kanyang pisngi at ngumiti rito.

"Iyan din ang sinabi mo sakin noon, but then you still left me."ako naman ang natigilan. nag-iwas ako ng mga mata. nawala ang pagkaihing nararamdaman ko.

"Rafael iba ang noon sa ngayon. Nandyan lang CR. Tsaka wala akong dahilan para tumakas sayo.. I love you.. and will make this things right diba.."I looked to his eyes and he nooded. parang bata na na hindi kayang intindihin ang aking sinasabi.

Binuksan ko ang ilaw. Ala una nang madaling araw. Sinuot ko ang kanyang polo at pakiramdam ko ay kayakap kp si rafael. 

Nagtungo ako sa Washroom na katabi ng kwarto. Umihi ako at nanatili akong nakaupo sa inidoro. 

Is this really true? I piched my self at naramdaman ko ang sakit.

Totoo nga..

Sandali pa' y lumabas na ako. nakaramdam ako ng gutom. 

Tiningnan ko muna si rafael pero bigla akong nagpanic nang wala ito sa kama.

"Rafael.."

"Here.." napabuntong hininga ako ng marinig ko ang kanyang boses. Tinungo ko ang veranda sa kwarto at nakita ko siyang nakatayo. Nakahawak siya ng mahigpit sa kahoy na siyang harang. Nakatingala ito sa langit at malalim ang iniisip.

Lumapit ako sa kanya at niyakap ito sa tagiliran. kinuskos ko ang aking ilong sa kanyang kili kili.

Shit ang bango.. 

Hinalikan niya ako sa noo at bumalik ang mga mata nito sa langit.

"I'm sorry, napaparoid lang ako.."ani niya at naramdaman ko ang kanyang kamay na humahaplos sakin likod.

"You looked good at my shirt."bulong niya sakin tenga. I grinned and stare at him. 

Sandali kaming nagkakatigan. Siguro'y sapat na ang mga ito kesa sa mga letrang lumalabas samin bibig.

Maya maya ay ngumuso ito at nakatingin din siya sakin labi. Pumikit ako dahil akala ko ay sa labi niya ako hahalikan pero sa noo pala.

Disappointed..

"Do you want coffee?" Tumango ito. "Make it black please.."he squezze my hand. 

Tumingin ito muli sa langit.

"What are you looking at?" kanina pa kasi siya bumabalik ng tingin sa mga bituin. Wala naman bago sa langit. Maganda pa rin ito at nagliliwanag ang mga bituin. Kumikinang ito at nag-aalok ng kapanatagan samin puso.

"Those stars.."huminga ito ng malalim.

"Para silang puso ko.. they scattered a million pieces when you left me.." hindi ako sumagot at nagbaba ng tingin. Hindi ko mabilang ang mga bituin, katulad ng sakit na nagawa ko sa kanya. hindi mabilang bilang..