The One that got away.....

CHAPTER 40

"Belen sino ba dito ang amo mo? I know lake just want to help pero hindi naman pwedeng iasa ko ang responsibilidad na dapat ay sakin. Tsaka bakit ngayon mo lang sinabi." utas ko na kinatahimik nito.

napabuga ako ng malalim na hininga. Sa tanan buhay ko ngayon lang ako sumigaw ng empleyado. 

Argg..nawawala na naman ako sakin sarili.

"Pasensya na ho Mam, sige ho, ipapahanda ko na ho ang sasakyan at ihahanda ko ang mga gamit." nakayukong sabi nito. Bigla naman akong nakaramdam ng guilt sakin inasal.

Belen is a good employee. alam kong nasakin ang loyalty niya pero naiinis ako kasi parang pinaparamdam niya sakin na ang hina hina ko. Actually silang dalawa ni lake.

"Look Belen, Im sorry... " hinarap ko siya. " Alam mo naman ayaw ko na pinapangunahan ako diba." mahinahong kong sabi sa kanya. Tumango lamang ito at humingi muli ng paumanhin. Pagkalabas nito ay sya naman pasok ni Lake.

"Hey, ako na ang aattend sa meeting." Kinuha nito ang mga files na dadalhin ko. nagtaas ako ng kilay at pinamweywangan siya.

"No." binawi ko ang files sa kanya.

"Jocel, you have to stay here..."

Galit ko siyang hinarap at gusto kong ihampas sa kanya ang mga dala dala ko.

" Pwede ba lake, stop treating me like I'm a disable person. I'm not okay but it doesnt mean that I cannot work. Stop acting like you are my hero." Hindi ko na siya hinintay pa sa kanyang sasabihin at nagtuloy tuloy na ako palabas ng opisina. Doo'y naabutan ko si Belan at ang dalawang guard na naghihintay. Inabot ko Kay Belen ang mga files at nauna nang naglakad sa kanila.

Naiinis ako. 

Bakit kailangan iparamdam sakin ng mga tao na mahina ako. I'm not weak. Hindi ako baldado at mas lalong hindi ako inutil.

Kung iniisip nila na hindi ako makakatrabaho ng maayos dahil sa dinaranas ko ay nagkakamali sila. I designed myself to be strong enough for this stupid heartache. at walang makakapigil sakin sa kung ano ang gusto kong gawin sakin sarili at sa sarili kong kompanya.

Sumakay ako ng kotse at dahil hindi ko kinikibuan si Belen na normal kong kinakausap kapag may ganitong meeting ay inabala ko ang aking sarili sa pagrereview ng mga files.

Ememeet ko ang isa sa mga Board ng SE Oil. Gusto na kasi niyang epull out ang kanyang shares dahil hindi na niya kaya pang emonitor iyon dahil mamalagi na ang kanilang pamilya sa China. 

Ang kailangan ko lang ay kumbinsihin na wag niya munang epull up ang kanyang shares dahil wala pang potential investors ang maaring sumalo niyon sakaling matuloy.

Hindi naman ako natatakot na ikaaapekto yun ng SE Oil, kaya lang, mas mahalaga pa rin sakin ang mga dating investors na kasama ni Daddy na nagtayo ng kompanya namin.

Mr. Choi has been with SE since it's started. Meron itong 20% shares na bahagi sa SE Oil at siya ang may malaking koneksyon pagdating sa angkatan ng mga Langis. 

Kaya kong kunin ang shares nito kung gusto ko, subalit inaalala ko lang eh baka mawala rin ang mga mabibigat nitong koneksyon. Kung sana'y mayron itong Anak o kapamilya na pwedeng magtake over ng kanyang shares ay walang problema.

I was informed also na ibebenta nito ang shares sa iba which is mahirap para sakin aprobahan. 

"Mam, nandito na ho tayo." hindi ko namalayan ang oras at nasa tapat na kami ng malaking Building ni Mr. Choi.

Bumaba ako ng sasakyan at inabot muli ang gamit kay Belen.

Quarter to 10:30 na. salamat na lamang at hindi traffic at malapit lang ang building samin.

"Ms. Salvador. This way please." ginaya kami ng isa sa mga receptionist ng building patungo sa isang Private elevator. Isang guard ang nasa likod ko at ang isa ay nasa harapan katabi ng receptionist. nasa gilid ko naman si Belen na abala sa normal nitong ginagawa na pagpapaalala ng mga kondisyon hinihingi ni Mr. Choi.

Pagkatungtong namin sa 15th floor ay nagtungo kami sa Board room. Isang beses palang ako nakakapunta rito kaya medyo alam ko ang daan patutunguhan namin.

"This way please." nakangiting pinagbuksan kami ng pinto ng board room at natigil ako sa paglalakad ng makita ko ang pamilyar na lalaking agad na natigil sa pagsasalita ng makita rin ako.

I gulped at pinigilan ko ang unti unting paghuhuramentado ng aking puso.

Hindi pa rin ako gumagalaw kahit na nauna na sila Belen sakin.

Calm down Jocel.

You are strong. No one can bring you down.

kahit siya. wag kang magpapatalo sa guilt o kahit na anong nararamdaman mo para sa kanya.

Ngumiti ako at nakita ko ang pagkatulala ni Rafael sakin.

Hindi ko yun pinansin at naglakad ako upang makipagkamay kay MR. Choi.

" Sorry for being late.' liningon ko rin ang ibang kasama nito na pamilyar ang mga mukha sakin. liban kay rafael na naupo ng maayos at inayos ang suot ng damit.

" The Heirs of SE, Glad to see you again Ms. Salvador." inabot ko ang kamay ni Mr. Walters at ang katabi nitong babae na nagpakilala naman Attorney ni Mr. Choi.

Hanggang sa magkaharap kami ni rafael. hindi ko alam kung anong nangyari pero namalayan ko nalang siya sakin harapan. 

Nakangisi ito habang nakataas ang gilid ng labi.

" I never expect that you will come here." mas lalo pa akong nagulat ng bigla ako nitong halikan sa pisngi at pasimpleng bumulong sakin.

"Stop running away Babe, Cause even if you do, I'll chase you." and he bit my earlob na siyang nagpapikit sakin.

Shit!! anong nangyayari!!