Ciemniejsza Strona Kryształu | Eldarya [KOREKTA/CRINGE]

Rozdział 44 - "Będę wujkiem !"

Czułam jego delikatne i ciepłe wargi na swoich. Bez zastanowienia oddałam pocałunek pragnąc tego tak bardzo jak on.
On przechylił mnie na łóżko i zaczął mnie całować jeszcze bardziej zachłannie. Złapał mnie w talii i rękami zaczął jeździć po moim ciele jakby chciał je mieć tylko dla siebie. Czułam jego pożądanie. Dla mnie ta chwila mogła trwać wiecznie, jednak ktoś musiał nam przerwać. Znowu.

- Wiedziałem ! Jesteście razem ! A Leiftan próbował mi wmówić, że jesteście tylko przyjaciółmi, a tu co ? Przyjaciele się nie całują ! I nie pieprzą przy otwartych drzwiach ! - oboje popatrzyliśmy się na Nevrę, który mało nie krzyczał.

Ja momentalnie zrobiłam się czerwona, a on chrząknął. Oboje wstaliśmy i popatrzyliśmy się na chłopka. Chciałam coś powiedzieć, ale nie mogłam wydusić z siebie ani jednego słowa.

- Nevra, co ty tu robisz ?- spytał elf.

- Miałem po was przyjść, ale nie wiedziałem, że przerwę wam tak namiętna chwi…- chłopak niedokonczył bo tym razem do pokoju wbiegła Ykhar.

- N…Nalean jesteś…w końcu…szukałam cię…- też zaczęła mówić, ale przestała widać nasze wyrazy twarzy.

- Tak Ykhar, już idziemy do Miiko…- powiedziałam na o ona lekko się zaśmiała. Już wiedziałam, że o to jej chodziło.

- Świetnie…to ja już pójdę…- powiedziała i poszła szukać dalej innych.

Bez słowa cała nasz trójka udała się w stronę Kryształowej Sali. Widziałam jak Nevra cały czas się uśmiechał, a ja i Ezarel szliśmy w niezręcznej ciszy.

- Ezarel…mam na dzieje, że nie używałeś gumk…- niedokonczył bo niebiesko włosy mu przerwał.

- Co żeś powiedział ?!

- Pytam się czy używałeś gumek, bo chce wiedzieć czy będę wujkiem.

Oboje popatrzyliśmy po sobie zdziwieni nie wiedząc o co mu chodzi. On tylko się uśmiechał jakby wiedział co nasze wyrazy twarzy znaczą.

- Tak ! Będę wujkiem ! Tak się cieszę ! Będą bliźniaki czy trojaczki ?- spytał.

- Nevra…my nie…- nie dokończyłam bo już weszliśmy do sali.

Kiedy już tam byliśmy pierwsze co to zauważyliśmy Miiko. Stała z podniesioną głową patrząc chłodno i z powagą na mnie. Trzymała mocno swoją laskę, w której już pojawił się niebieski płomień. Jedna pieczona Czarownica ? Idealnie.

Miałam zamiar się odezwać, ale kobieta była pierwsza.

- Dobrze, że jesteś.- powiedziała Miiko nawet nie zmieniając wyrazu twarzy. Była chłodna, a mnie przeszedł zimny i nieprzyjemny dreszcz. Ale płomień z laski Miiko mnie rozgrzeje. - zostawcie nas same…- powiedziała.

- Ale Miiko…to trzeba wyjaśnić wsp- zaczął Leiftan, ale kobieta od razu mu przerwała.

- Powiedziałam, zostawcie nas same !

Kiedy Kitsune wypowiedziała te słowa Valkyon, Leiftan, Ezarel i Nevra opuścili salę.

- Masz mi coś do powiedzenia ?- spytała, a ja spóściłam głowę i westchnęłam. - Po co ? Po co to ukrywałaś ?

- To nie jest takie proste…

- To spraw, żeby było…

- Ja po prostu…nie wiem czy mogę wszystkim tak zaufać.

- Może to głupie, ale…też tak kiedyś miałam.- powiedziała, a ja popatrzyłam się na nią.

- Ty ?

- Ja…widzisz. Kiedy brat Valkyona umarł ja…nie mogłam sobie z tym poradzić. Nie ufałam praktycznie nikomu i miałam też swoje tajemnice, ale nie mogłam cały zaś się od wszystkich odcinać.

- Ja nie wiedziałam…przykro mi…- powiedziałam.

- Słowa nic nie zmienią. Nie przywrócą życia Lanceowi…- wydusiła. Czyli tak miał na imię brat Valkyona. Lance.

- Prawda…- przyznałam.

- Wracając…dlaczego to ukrywałaś ? Przecież pomoglibyśmy ci. Wystarczyło powiedzieć.

Ostatnie słowa wypowiedziane przez Kitsune. "Wystarczyło powiedzieć". Tak mówiła tylko jedna osoba, która znam. Tą, którą najbardziej kochałam. Poczułam jak po policzkach spływa mi jedna łza.

- Nalean, co jest ?

- Crystal…

- Co ?! Skąd znasz imię pierwszej Kryształowej Czarownicy ?

- Crystal…ona…była moją babcią…

------------------

Siemson
Wiem, że rozdział nie długi i późno, ale częściowo wróciła mi wena z czego się cieszę ^>^
Myślę, że rozdziały mogą pojawiać się częściej, ale to zależy od ilości mojego  wolnego czasu.

Siemanko