The Strings (Strings Series 2)

Epilogue

"Tell me the truth, dude." salita ni Brent kaya naagaw niya ang atensyon ko.

"What?"

Nanliit ang mga mata niya sabay lagok ng beer sa harap niya. "I know this is crazy.. I've been thinking this for the past months.. Since..." he stopped.

"Since what?" tanong ko. Hindi man niya masabi ay alam ko na ang sasabihin niya. Brent is smart and kinda observer at times.

"Are you inlove with.. Your... Sister?"

Halos maibuga ko ang alak na iniinom ko sa tinanong niya. Bumilis ang tibok ng puso ko at bigla nalang akong nawalan ng salita. However, I want to be honest with Brent. Hindi ko na din kaya itago all by myself ang nararamdaman ko para sa kapatid. Maybe... Kailangan ko siya para magising sa kahibangan.

Kilalang kilala ako ni Brent. Nagkakilala kami sa public university na pinag-aralan ko nung lower year namin sa high school. Pareho kaming scholar. Nakilala niya din si Astrid ng ilang beses. Hindi ko lang din siya madalas isinasama sa bahay coz' he's pissing me off bigtime kapag nilalandi niya si Astrid.

Nawala ang ngiti sa labi ni Brent ng hindi ako nagsalita. "Holy hell.." bulong niya sabay inom ng alak.

"Akala ko protective brother ka lang. Yun pala, possessive secret lover ka." halos hindi siya makapaniwala. I didn't say anything. He concluded anyway.

"All this time.. Kaya lahat ng babae na lumalapit sa iyo ay nirereject mo because of her?" hindi ko alam kung matutuwa ako o maiinis sa mga sinasabi ni Brent. All I know is he looks like an idiot now.

"There'a no point. We're forbidden." sagot ko ng sa wakas ay nakahanap ng salita.

Hindi na nagsalita si Brent. Natatawa pa nga ako dahil mas bothered pa ang itsura niya kaysa sa akin.

"Bakit ka sumugod sa ulan?" hindi ko maiwasan mairita habang pinupunasan si Bree na basang basa ng ulan. Damn it! "Paano kapag nagkasakit ka?" hindi ko pa din maiwasan na hindi mag- alala. Why the hell is she here anyway? Kanina ko pa iyon gustong itanong sa kanya pero natatakot ako.

Binigyan ako ni Bree ng takot na hindi ko akala na mararamdaman ko. Rejection. Ilang beses na akong nireject pero eto pa din ako at patuloy ang pagmamahal ay pagtanggap sa kanya.

I love her but I know when to stop. I did my part. Inilaban ko siya at ginawa ang lahat but she still chose to break me. Bakit nandito siya ngaun? Pinakawalan ko na siya, e. Sumuko ako coz' her decision was absolute. Knowing her? Alam kong hindi niya kayang manakit ng tao. I don't want her to suffer so I set her free.. Nirespeto ko ang dicision niya.

Though, sumuko ako sa kanya, hindi pa din ako sumusuko para sa amin dalawa.

Nakatitig lang si Bree sa akin habang namumutla. Lalo akong kinabahan sa itsura niya. Her eyes were soft and begging. Kumunot ang noo ko dahil hindi siya nagsasalita.

"Baby.. Tell me what's wrong? Bakit ka nandito?" I said softly. Natatakot akong mabasag ko siya sa bawat salita na lalabas sa bibig ko kaya ingat na ingat ako. All my life.. All I did is to love and protect her in any ways.

"I want you.." she said huskily. Kumunot ang noo ko ay may kung ano akong naramdaman.

"Come again?" tanong ko. Hinawi niya ang mamasa masa niyang buhok kaya napalunok ako. Nakakalunod ang mga mata niyang puno ng sakit at pagsusumamo.

"I want you, Anton.." she said without stuttering or hesitation. Buong buo at walang halong kaba. Marahan akong nagmura.

"Don't do this to me, baby.." sagot kong kinakabahan. Kasi.. Kapag ginawa ko iyon. I'll make sure na hinding hindi ko na siya papakawalan. I will definitely break her rules. Break her decisions this time.