The Strings (Strings Series 2)

ika- labing apat

Kinusot ko ang mata ko ng magising ako dahil sa vibrate ng phone ko. I groaned when I saw the time. Grabe! Sino naman ang tatawag sa akin ng alas singko ng umaga?

Besides, I want to sleep more. Nakakapagod kaya ang gumising at magbyahe araw araw. Alam kong call iyon dahil walang tigil ang pagvibrate. In-off ko din naman ang alarm para hindi nga ako magising agad.

I tried to turn it off pero nagising ang kaluluwa ko ng makita si Rajan ang tumatawag. Ano naman ang nangyari doon at tumatawag ng dis oras ng umaga?

"Ang aga aga naman," reklamo ko ng sagutin ang tawag. If I ignore the call, malamang ay kukulitin lang ako niyan sa school. He's so persistent to annoy me. Minsan nga nawawala ang pagka crush ko sa kanya sa kakulitan niya. I like him being the mysterious type. Ngaun kasi ay para siyang libro na nakabukas sa akin na pwede kong basahin kailan ko man gustuhin.

He chuckled on the other line. "Good morning," dinig na dinig ko ang tawa niya sa kabilang linya. May nakakatawa ba? Sino naman ang matatawa na gambalain ang tulog mo tapos tatawanan ka lang?

"Nababaliw kana!" naiiling na sagot ko. Umupo ako at sinuklay ang buhok gamit ang daliri. Wala na si nanay sa higaan. Malamang ay nag-aayos na iyon ng paninda.

"Yeah, kasalanan mo 'to." natatawa pa din siya kaya umirap ako. Hindi na talaga ako makakatulog.

Tumikhim ako at kinalma ang sarili. I want him to stop but I can't stop him. Alam mo yung feeling na gusto mo na ayaw mo?

"Raj.." sagot kong malumanay. Ayoko ng mga hirit niya. I don't want to believe in him. I don't want to cross the line. Ayoko nito, ayoko ng mga ginagawa niya. Nakukunsenya ako because I feel that I'm betraying my friend Bree.

But Rajan literally crossing the line na ako mismo ang gumuhit. Hindi ko alam kung seryoso ba siya pero ayoko siyang papasukin. Hangga't kaya ko, I will block his way.

Huminga si Raj ng malalim sa kabilang linya. "Fine," tumikhim siya. "Why always stopping me? Hindi naman kita pinipilit. Pero 'wag mo din akong pigilan."

Napabuntong hininga nalang ako at hindi na sumagot pa. See? That's how stubborn he is.

"I'm outside, don't know where's your house and I don't know if you want me to be there-"

"Wag!" literal na napalakas ang boses ko. Grabe! san outside siya naroon? Seriously?

"See? So hindi na ako nag effort to find you.. I will just annoy you so you will come to me.."

"Pupunta ako kila Bree."

"Alam ko."

"Alam mo naman pala. Bakit ka nasa labas? Saan labas kaba?" hindi ko maiwasan mataranta. Baka mamaya nagbibiro lang iyon at magulat nalang ako na kumakatok na siya sa pinto.

"I'm fetching you. Lets have breakfast together.."

"Raj.." sagot ko ulit.

"I'm not going to leave here, you'll come to me or I'll come to you.. Your choice baby.."

"Kulit mo."

Natawa siya sa kabilang linya. "Napansin ko nga. Seyo lang naman." 

Umiling nalang ako pero napangiti ako. Hindi ako sanay na may nangungulit sa akin maliban kay Rosie at Nam. Ngaun, pakiramdam ko ay pumasok ako sa ibang mundo. Rosie, Nam and Nanay were my comfort zone. Sa kanila lang umiikot ang buhay ko. But lately, kuya Anton and Rajan somehow added to my list.

Kaso, hindi ako sigurado kay kuya Anton. He became cold and distant again. Hindi na niya ulit ako kinakausap like he used to.

"I'm exactly where I dropped you off last time. Take your time baby.. I won't leave until you came." diretsong ingles na sagot niya. Pinatay ko nalang ang tawag at hindi na sumagot pa. Sumasakit ang ulo ko sa kulit niya.