The Strings (Strings Series 2)

ika tatlumpu't pito

I smiled when I saw lolo sitting on the swing. Halos mapatakbo ako para makalapit sa kanya.

"Lolo John!" sigaw ko kaya mabilis siyang napalingon si akin. Malaki ang ngiti sa kanyang labi pero malungkot ang mga mata niyang nakatingin sa akin.

Umihip ang hangin kaya nagliparan ang mga tuyo't na dahon galing sa mga puno na nakapalibot sa swing.

"Miss na miss na kita lolo.."mahigpit ang yakap na isinalubong ko sa kanya. Napapikit pa ako ng mariin ng mahigpit na yakap din ang isinukli ni lolo sa akin.

"Miss na miss din kita, Bree.." he said in between our hugs. Gumaan bigla ang pakiramdam ko. Feeling ko ay nabigay ni lolo yung pagmamahal at pagkalinga na matagal ko nang hindi maramdaman simula nung naging Dela Fuente ako. Sa isang yakap niya lang? Parang sinasabi niya niya na kakampi ko siya sa kung ano man ang pagdadaanan ko.

Umupo ako sa swing katabi kung saan nakaupo si lolo. Tahimik na umihip ang hangin at nag ingay ang mga ibon na nasa paligid.

"I'm sorry I wasn't there to protect you," panimula niya. Tahimik akong tumingin sa kanya. I can't believe I'm with him right now. Akala ko ay nawala na talaga siya sa buhay ko simula nung nawala siya.

"Though, I'm still watching you.. I hated that your mom is controlling you now.." bumuntong hininga siya. "Madaming pinagdaanan ang mommy mo at daddy mo noon pa man.. I know you're smart. Naiintindihan mo ba kung bakit ganyan ang mommy mo?" tanong niya. Malungkot akong umiling kay lolo John.

Because honestly, I really don't understand her. I know she wants to protect me. Pero bakit nasasaktan ako sa paraan na pagpoprotekta niya sa akin? Since day one, I never felt na anak ako ni mommy. She gave me everything.. Pero yung bilang mag ina? I never felt. Mas naging nanay pa siya kay Bree kahit alam niya na ako ang totoong anak niya.

Even so, I still tried my best to understand her. Pero simula ng nagkagulo, unti unti nauubos ang pangintindi ko.

Tumango si lolo at tumitig sa kawalan. Tila ba hirap na hirap siyang magsalita. "I'm sorry, Bree. I'm sorry kung hindi mo nararamdaman na mahal ka ng mommy mo. I'm sorry if you feel that she doesn't love you. Maybe Sasha was just scared. Hindi siya sanay sa mga ganitong situation. Kaya nga sila tumakas ni Luther noon diba? They don't want to face the real problem. She only want to escape. And know that she's alone, she doesn't know how to handle it. Akala niya, maayos yung ginagawa niya seyo. Akala niya, makakabuti sa iyo na siya ang magdecide para seyo. She's lack of love from her mother. Maybe, somehow, she got her attitude from her mother."

Tumulo ang luha ni lolo John kaya naiyak na ako. "Hindi din ako maghugugas ng kamay, hindi ko din napalaki si Sasha coz I don't know that she's my daughter. When I knew that she was, I spoiled her and let her do whatever she wants. Ni hindi ko siya naturuan kung paano mabuhay at lumaban sa totoong mundo."

Damang dama ko ang pagsisisi at panghihinayang sa boses ni lolo. "Do you love your mom?" lolo asked. Tumango ako. I love her even though she's so hard on me.

Bumuntong hininga siya at tumayo mula sa swing. Nagulat pa nga ako kasi tumalungko siya aa harap ko at pinahidan ang luhang tumutulo sa mga mata ko.

"I'm sorry if I failed to protect you when you were still a baby.. Kung naprotektahan lang sana kita ay hindi magiging ganito. Hindi makakasama nila Sasha ang bata na gumagamit pa din ng pagkatao mo. She'll love you without reservations and limits."

"Don't get mad at your mom. Make her understand everything. Teach her to forgive so she can forget everything.."

Tumulo ulit ang luha ko habang nagsasalita si lolo John na sobrang lungkot.